Μέσα σ' αυτήν τη ζοφερή κατάσταση που περιγράφουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, έχει επανειλημμένα αποδειχθεί πως η μόνη διέξοδος βρίσκεται στον οργανωμένο, συλλογικό αγώνα για αξιοπρεπείς μισθούς και ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, κόντρα στον φόβο και τη λογική τού «μη μιλάς, μη διεκδικείς».

Οπως σημειώνει στον «Ριζοσπάστη» ο Γραμματέας της ΤΕ Ν. Δωδεκανήσου του ΚΚΕ, Κώστας Γιαννόπουλος,«υπάρχει η εμπειρία των σχετικά πρόσφατων χρόνων, όπως το 2010 - '12, όταν ξεσπούσαν αλλεπάλληλες απεργίες σε μεγάλα ξενοδοχεία του νησιού, με βασικό τότε αίτημα να πληρωθούν τα δεδουλευμένα τους, αφού ήταν πολύ οξυμένο το πρόβλημα, με τους μεγαλοξενοδόχους να επικαλούνται έλλειψη ρευστότητας.

Στις απεργίες αυτές, αρκετές από τις οποίες εξελίχθηκαν σε πολυήμερες, οι εργαζόμενοι δείχνοντας πρωτοπόρα χαρακτηριστικά οργάνωσης, αποφασιστικότητας και πρωτοβουλίας, κατάφεραν να ανατρέψουν την αδιαλλαξία της εργοδοσίας και να πληρωθούν άμεσα ό,τι δεν είχαν πληρωθεί όλη τη σεζόν. Βασικό χαρακτηριστικό ήταν ότι οι εργαζόμενοι ζητούσαν να τεθούν επικεφαλής οι κομμουνιστές συνδικαλιστές γιατί δεν εμπιστεύονταν κανέναν άλλο!».

Και προσθέτει: «Πολύ σημαντική είναι η θετική πείρα από την ίδρυση επιχειρησιακών σωματείων σε μεγάλα ξενοδοχεία στη Ρόδο. Η ίδρυση τριών τέτοιων σωματείων, με τους κομμουνιστές μπροστάρηδες, από εργαζόμενους που δεν είχαν έως τότε καμία πείρα από τη συλλογική δράση, ξεκινώντας από την ανάγκη να λυθούν στοιχειώδη προβλήματα και φυσικά πατώντας πάνω στην πολύχρονη δράση και το κύρος των κομμουνιστών μέσα στους χώρους δουλειάς τους, είχε ευρύτερη επίδραση.

Δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις εργαζομένων άλλων ξενοδοχείων που ζητούσαν να γίνουν μέλη παρακολουθώντας τη δράση τους. Δράση με σημαντικά αποτελέσματα, αν σκεφτεί κανείς ότι το 2016-2017 η εργοδοσία εμφανιζόταν αδιάλλακτη στην προοπτική να υπογραφεί κλαδική Συλλογική Σύμβαση στα ξενοδοχεία, αλλά κάτω από την πίεση των επιχειρησιακών σωματείων, τελικά η Ενωση Ξενοδόχων υπέγραψε άρον άρον σύμβαση με την ηγεσία του Σωματείου ξενοδοχοϋπαλλήλων στα κρυφά!».

«Αλλά και μέσα στην πανδημία, όταν όλα "τα 'σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά", με την ηγεσία του κλαδικού σωματείου να στέλνει συγχαρητήρια στην κυβέρνηση για τη διαχείρισή της, τη στιγμή που οι εργαζόμενοι στον τουρισμό βρίσκονταν στον αέρα και χωρίς εισόδημα, ήταν πάλι η πρωτοβουλία των κομμουνιστών συνδικαλιστών που τους έβγαλε μπροστά, που ανάγκασε και τις συμβιβασμένες ηγεσίες να συρθούν τελικά σε κινητοποιήσεις, με τα επιχειρησιακά σωματεία να παίζουν κεντρικό ρόλο», συμπληρώνει ο Κ. Γιαννόπουλος και καταλήγει:

«Σήμερα, σε αυτές τις συνθήκες - κόλαση που δουλεύουν οι χιλιάδες εργαζόμενοι στον τουρισμό της περιοχής μας, η οργάνωση με όλους τους τρόπους και μορφές, από επιτροπές αγώνα, επιχειρησιακά σωματεία εκεί που υπάρχουν οι προϋποθέσεις, συντονισμό της δράσης και με σωματεία άλλων κλάδων για να δυναμώσει η φωνή της διεκδίκησης, που είναι η μόνη που μπορεί να φέρει αποτελέσματα, ξεπροβάλλει ως ανάγκη από παντού σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Για αυτό, από τον αγώνα δεν επιτρέπεται να λείψει κανένας τίμιος εργαζόμενος».