Αντιδραστικό νομοθέτημα, που εξασφαλίζει αποκλειστικά τον επιχειρηματικό όμιλο - επενδυτή, χαρακτήρισε το νομοσχέδιο η ειδική αγορήτρια του ΚΚΕ Διαμάντω Μανωλάκου, χαιρετίζοντας παράλληλα τους αγώνες των εργαζομένων στα ναυπηγεία, συνδικάτων και φορέων της ευρύτερης περιοχής «ενάντια σε αυτό το νομοθετικό έκτρωμα».

Επεσήμανε τις οδυνηρές επιπτώσεις που έχουν για τους εργαζόμενους οι ρυθμίσεις της κυβέρνησης, λέγοντας ότι προωθεί ειδική οικονομική ζώνη και στα Ναυπηγεία Ελευσίνας, ενώ αναφέρθηκε και στον σωρό από προνόμια που προσφέρει στον επενδυτή, όπως είναι η μεγάλη διαγραφή χρέους του, γι' αυτό και με το νομοσχέδιο εκτός των άλλων ζητάει και νομοθετική κάλυψη.

Αναδεικνύοντας το διαρκές έγκλημα σε βάρος συνολικά της ναυπηγικής βιομηχανίας της χώρας και των παραγωγικών δυνατοτήτων της, τόνισε ότι με Οδηγίες και Κανονισμούς της ΕΕ που ψήφισαν διαδοχικά όλες οι κυβερνήσεις, στο όνομα της κερδοφορίας επιχειρηματικών ομίλων και στο πλαίσιο των ανταγωνισμών, τα ναυπηγεία απαξιώθηκαν σταδιακά και τέθηκαν σε πορεία διάλυσης, με αποτέλεσμα από 10.000 εργαζόμενους που δούλευαν το 1999 σήμερα να έχουν μείνει λιγοστοί, που υποαπασχολούνται. Την ίδια ώρα ο ελληνόκτητος εμπορικός στόλος είναι ο μεγαλύτερος στο κόσμο, διαρκώς αυξάνεται και θα περίμενε κανείς να διαθέτει και μεγάλα σύγχρονα ναυπηγεία στην Ελλάδα, για να καλύπτει τις ανάγκες του.

Ενώ η ζήτηση τώρα των ναυπηγείων εντάσσεται στον σχεδιασμό «για τη γεωστρατηγική αναβάθμιση, στη Στρατηγική Συμφωνία Ελλάδας - ΗΠΑ, που ξεκίνησε ο ΣΥΡΙΖΑ και συνεχίζει η ΝΔ, μπλέκοντας τον λαό και τη χώρα στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς». Οπως ανέφερε, «χρειάζονται τα ναυπηγεία ως σημείο ναυπηγοεπισκευής για τον 6ο Στόλο». Εξάλλου ο επενδυτής, πρόσθεσε η Δ. Μανωλάκου, είναι «η ελληνοαμερικανική εταιρεία ONEX, στο πλευρό της οποίας είναι και ο ιταλικός ναυπηγικός κολοσσός "Fincantieri", που συνεργάζεται στενά με τις ΗΠΑ και τις ανάγκες του αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού. Δραστηριοποιείται και στη ναυπήγηση εμπορικών πλοίων».

Τόνισε ακόμα ότι το ενδιαφέρον των επιχειρηματικών ομίλων αφορά και το «ψητό» του νέου εξοπλιστικού προγράμματος περίπου 5 δισ. του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, τα οποία έχει εξασφαλίσει η κυβέρνηση, όπως και την ανάδειξη της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο, που θέλει η αστική τάξη, για να αναβαθμίσει τη θέση της.

Ξεκαθάρισε ότι το ΚΚΕ καταψηφίζει το νομοσχέδιο γιατί η ανάπτυξή του θα πρέπει να είναι προς όφελος των εργαζομένων και συνολικά των λαϊκών αναγκών, και όχι για να κερδίζουν κάθε φορά οι διάφοροι «σωτήρες» - επενδυτές, φορτώνοντας τα σπασμένα στον λαό. Και τόνισε ότι η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ αποτελεί τη μοναδική διέξοδο για να συμβάλλουν τα ναυπηγεία σχεδιασμένα με σύγχρονες, ασφαλείς υπηρεσίες στην κατασκευή, επισκευή και συντήρηση πλοίων, με επέκταση και σε άλλους τομείς των μεταφορών, της εθνικής άμυνας, της χαλυβουργίας, των ηλεκτρονικών συσκευών, ώστε να υπηρετηθούν οι ανάγκες της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας και της ναυτιλίας υπέρ του λαού. Αυτή η πολιτική πρόταση, που προϋποθέτει τη λαϊκή εξουσία, εργατικό - λαϊκό έλεγχο και κεντρικό σχεδιασμό, συμφέρει τον λαό, γιατί εγγυάται τη λαϊκή ευημερία.

«Το νομοσχέδιο αυτό πρέπει να απορριφθεί, όχι μόνο από τους εργαζομένους των Ναυπηγείων Ελευσίνας, αλλά συνολικά από την εργατική τάξη, γιατί λειτουργεί ως πιλότος και ως οδηγός τέτοιων εργασιακών μοντέλων», τόνισε ο βουλευτής του ΚΚΕ Γιάννης Γκιόκας.

Οπως ανέδειξε, το νομοσχέδιο δεν διασφαλίζει την καταβολή όλων των δεδουλευμένων, ενώ είναι ήδη χαμένα από χέρι τα δεδουλευμένα ενός χρόνου, δηλαδή όσα οφείλονται από τις 30/9/2021 και μετά. «Οταν τέθηκε στην κρίση των εργαζομένων το σχέδιο εξυγίανσης πέρυσι τέτοια εποχή, για να αποσπάσετε τη στήριξή τους τους λέγατε ότι το νομοσχέδιο θα έρθει άμεσα στη Βουλή και άρα δεν θα έχουν απώλειες. Τελικά πέρασε ένας χρόνος και οι εργαζόμενοι έχουν χάσει ήδη, με βάση και το νομοσχέδιό σας, ενός χρόνου δεδουλευμένα, και έπεται συνέχεια».

Οπως επεσήμανε ο βουλευτής του Κόμματος, παρά τις «βελτιώσεις» που έγιναν κάτω από τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων και για να καλύψουν τον αντιδραστικό χαρακτήρα του νομοσχεδίου, τον οποίο από την πρώτη στιγμή ανέδειξαν το ΚΚΕ και ο πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής και εργαζόμενος στο ναυπηγείο (ο οποίος στοχοποιήθηκε από την κυβέρνηση και τους ανθρώπους της στο ναυπηγείο), εξακολουθεί να υπάρχει ασάφεια σχετικά με την καταβολή των δεδουλευμένων.

Παράλληλα το νομοσχέδιο δεν διασφαλίζει τη συνέχεια των εργασιακών δικαιωμάτων, ούτε καν την επαναπρόσληψη όλων των εργαζομένων, πολύ δε περισσότερο ότι αυτή θα γίνει τουλάχιστον με τους όρους, τις συμβάσεις και τα δικαιώματα που είχαν στην προηγούμενη εταιρεία.

Απ' την άλλη οι απαιτήσεις των εργαζομένων αποχαρακτηρίζονται και δεν θεωρούνται πλέον εργατικές, εξομοιώνονται με αυτές οποιουδήποτε πιστωτή, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την κατάταξή τους και βέβαια την ικανοποίησή τους. Χώρια οι απαιτήσεις ασφαλιστικών ταμείων κ.ο.κ.

«Να γιατί λέμε ότι τόσο στην περίπτωση των Ναυπηγείων Ελευσίνας όσο και σε άλλες περιπτώσεις - Σκαραμαγκά, ΛΑΡΚΟ - φτιάχνετε ένα Εργατικό Δίκαιο κατά περίπτωση και κατά επιχείρηση, μια ειδική οικονομική και εργασιακή ζώνη», συνέχισε ο Γ. Γκιόκας, ενώ υπενθύμισε ότι ως «μοναδική λύση» είχε παρουσιάσει και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τον όμιλο Ταβουλάρη, στον οποίο έδωσε το ναυπηγείο 20 χρόνια πριν. Το αποτέλεσμα ήταν από 1.700 θέσεις εργασίας να μείνουν 600, η απαξίωση του ναυπηγείου, απληρωσιά, αναδουλειά και πάει λέγοντας. «Ποιος δικαιώθηκε και ποιος διαψεύστηκε;», διερωτήθηκε, ενώ αναφέρθηκε στην οδυνηρή πείρα που έχουν συσσωρεύσει συνολικά οι εργαζόμενοι όλα αυτά τα χρόνια με τις υποσχέσεις για τις επενδύσεις και την ανάπτυξη.

Επεσήμανε ακόμα ότι είναι λογικό επί της ουσίας να συμφωνεί ο ΣΥΡΙΖΑ με αυτό το νομοσχέδιο, πέρα από κάποιους αστερίσκους, καθώς «οι πρώτοι μεσάζοντες της ONEX και των Αμερικάνων στην Ελλάδα ήταν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ».

Πραγματική εξυγίανση και διέξοδος, κατέληξε, είναι «ναυπηγεία στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών, κοινωνική ιδιοκτησία, με κεντρικό σχεδιασμό και με τους εργαζόμενους στο τιμόνι της εξουσίας».