Εκεί τονίζεται μεταξύ άλλων ότι «η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία ανεβάζει ταχύτατα το στρατηγικό προφίλ και τις δυνατότητες της Αλεξανδρούπολης» και γίνεται λόγος για την «εμβληματική ανάπτυξη της Ελλάδαςως ενεργειακού κόμβου και εταίρου ασφαλείας των ΗΠΑ», με αποτέλεσμα η συγκεκριμένη πόλη να «προσφέρει μοναδικές ευκαιρίες επίτευξης κοινών διατλαντικών στόχων για τη μείωση της ευρωπαϊκής εξάρτησης από το ρωσικό φυσικό αέριο και την ενίσχυση της ευάλωτης ανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ». Συνιστά δε οι ΗΠΑ «να ενεργήσουν, σε συνεννόηση με τους συμμάχους τους, με σκοπό να εξασφαλίσουν αυτούς τους στόχους βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα», μεταξύ άλλων και για την ταχύτερη εισαγωγή LNG από την Ανατολική Μεσόγειο.

Σε άλλο σημείο αναφέρεται ότι η σημασία της Αλεξανδρούπολης αναβαθμίζεται και «σε συνδυασμό με την εγκατάλειψη του ιστορικού ρόλου της Τουρκίας ως του νοτιοανατολικού σημείου αναφοράς της συμμαχίας», επειδή «το ΝΑΤΟ χρειάζεται νέες διαδρομές από τον νότο για να επιδείξει την ισχύ του έναντι της Ρωσίας και της Κίνας, καθώς και οι δύο έχουν διεισδύσει στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μαύρη Θάλασσα».

Το άρθρο απαριθμεί μια σειρά προτερήματα όλης της περιοχής της Αλεξανδρούπολης (αεροδρόμιο, στρατιωτικές εγκαταστάσεις, κόμβος δικτύου αυτοκινητοδρόμων, υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ εγκατάσταση εισαγωγής LNG που συνδέεται με την ενδοχώρα κ.λπ.), αναφέροντας πως όλη αυτή η υποδομή «επιτρέπει στο ΝΑΤΟ να παρακάμψει τον Βόσπορο και τη Μαύρη Θάλασσα και να αυξήσει πιο αποτελεσματικά τις δυνάμεις προς βορρά, μέσω της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας και μέχρι τα σύνορα της Ουκρανίας και της Μολδαβίας» και προσθέτοντας ότι σήμερα «πρέπει επειγόντως να γίνουν περισσότερα για να αξιοποιηθεί η σημαντική δυναμική» της υποδομής.

Σε αυτό το πλαίσιο, συνιστάται: Αμεση επέκταση των αγωγών TAP και IGB (μεταφέρουν αζέρικο αέριο), αλλά και να διερευνηθεί η δυνατότητα αντιστροφής βαλκανικών αγωγών για μεταφορά αερίου από την Ελλάδα προς την Ευρώπη μέσω Βουλγαρίας, Ουκρανίας κ.ά. Ακόμα, ανάπτυξη «πρόσθετης ελληνικής δυνατότητας» για τροφοδοσία αυτών των αγωγών με εισαγόμενο LNG, πέρα από την πλωτή μονάδα αποθήκευσης και επαναεριοποίησης (FSRU) που κατασκευάζεται αυτήν τη στιγμή στην Αλεξανδρούπολη, κ.λπ.

Προτείνεται επίσης μία «αναγκαία σειρά ενεργειών για να υπογραμμιστεί η στήριξη των ΗΠΑ» και να προωθηθεί «η ειρηνική εκμετάλλευση του άφθονου φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου, ως άμεσου υποκατάστατου των ρωσικών προμηθειών στην Ευρώπη», να διοριστεί ειδικός απεσταλμένος των ΗΠΑ για να συμβάλει στις προσπάθειες αξιοποίησης και του ισραηλινού - αιγυπτιακού αερίου προς την ΕΕ, καθώς και «να εμβαθύνει στην αμυντική πλευρά» η αμερικανική εμπλοκή.

Δεν παραλείπεται τέλος να τονιστεί ότι «η Ουάσιγκτον θα πρέπει επίσης να διασφαλίσει ότι η επικείμενη σύμβαση ιδιωτικοποίησης του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης θα ανατεθεί σε μια αμερικανική εταιρεία. Τόσο για να αποτραπεί η ρωσική επικράτηση στον διαγωνισμό, όσο και για να καθησυχάσει τους συμμάχους ότι οι ΗΠΑ παίρνουν μέτρα απέναντι στον αυξανόμενο έλεγχο της Μόσχας και του Πεκίνου σε υποδομές ζωτικής σημασίας σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο και τη Νοτιοανατολική Ευρώπη».