Τον κίνδυνο εκτροχιασμού του προϋπολογισμού προβάλλουν τα κυβερνητικά επιτελεία, προϊδεάζοντας ότι τα μέτρα «στήριξης» για την Ενέργεια έχουν πιάσει ταβάνι. Την ίδια ώρα, τα επιτελεία τους επισείουν τον κίνδυνο της «αποσταθεροποίησης» μπροστά στον βαρύ χειμώνα, που μπορεί να οδηγήσει τη χώρα σε επικίνδυνες ατραπούς, γι' αυτό και χρειάζεται να κυριαρχήσει κλίμα συναίνεσης και συνεννόησης μέχρι τις εκλογές. Σταλάζουν δηλητήριο στον λαό με όποιον τρόπο μπορούν: Εκβιάζοντας ότι το ταμείο πιάνει πάτο και επομένως δεν υπάρχουν περιθώρια για παροχές, άρα να μη διεκδικεί μέτρα ανακούφισης έξω από τις «αντοχές της οικονομίας», γιατί υπονομεύει δημοσιονομικά τη χώρα. Απειλώντας με «αστάθεια» σε δύσκολους καιρούς, που αφήνει τη χώρα εκτεθειμένη σε «εξωτερικούς κινδύνους». Και καλλιεργώντας στάση αναμονής μέχρι τις εκλογές, λέγοντας στον λαό λίγο - πολύ «όσο κι αν υποφέρεις, όσο κι αν αγανακτείς, κάνε υπομονή μέχρι την κάλπη και πόνταρε όλες τις ελπίδες σου στην κυβερνητική εναλλαγή». Το έργο το έχει ξαναδεί ο λαός και σε προηγούμενες κρίσεις. Το σχέδιο είναι να δεχτεί αδιαμαρτύρητα να πληρώσει αυτός την κρίση και τους ανταγωνισμούς, και το κεφάλαιο να περάσει άβρεχτο. Στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση όμως βρίσκεται το συμφέρον του λαού. Η «σταθερότητα» του συστήματος που τον τσακίζει σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη ενεργειακή φτώχεια, ακρίβεια, στέρηση και των πιο αναγκαίων. Η αναμονή για τις εκλογές και η επένδυση στους «σωτήρες» του «μικρότερου κακού» είναι χάσιμο πολύτιμου χρόνου και οδηγούν μαθηματικά στο μεγαλύτερο κακό. Μόνο ο δρόμος του οργανωμένου μαζικού αγώνα μπορεί να δώσει διέξοδο, και αυτό σηματοδοτεί η συμμετοχή δεκάδων σωματείων και φορέων στο συλλαλητήριο της ΔΕΘ.

«Χαράς ευαγγέλια» καταγράφει τις μέρες αυτές ο οικονομικός Τύπος για τους ομίλους του Τουρισμού στην Αθήνα. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, μόνο την τελευταία πενταετία άνοιξαν 37 νέα 4άστερα και 5άστερα ξενοδοχεία με σχεδόν 2.000 δωμάτια, ενώ άλλα 16 ξενοδοχεία προχώρησαν σε μεγάλες ανακαινίσεις. Παράλληλα, μεγάλωσε η διείσδυση των διεθνών αλυσίδων, με 1 στα 5 δωμάτια που βρίσκονται αυτήν τη στιγμή στην Αθήνα να ανήκει σε κάποιο διεθνές ξενοδοχειακό brand. Πίσω από τη βιτρίνα και τους αστρονομικούς τζίρους, όμως, οι ξενοδοχοϋπάλληλοι βρίσκονται αντιμέτωποι με νέα επίθεση στα εργασιακά τους δικαιώματα, δουλεύοντας ήλιο με ήλιο, με 14 διαφορετικές σχέσεις εργασίας και δουλειά - λάστιχο, με τους μεγαλοξενοδόχους της Αττικής να αρνούνται να υπογράψουν ΣΣΕ. Δίπλα στα 4άστερα και στα 5άστερα ξενοδοχεία, που υποδέχονται επισκέπτες «υψηλού τουρισμού» από το εξωτερικό, «ξεροστάλιαζαν» και φέτος χιλιάδες οικογένειες που δεν μπόρεσαν να κάνουν ούτε μία μέρα διακοπές. Ενώ στις ίδιες γειτονιές ο λαός βλέπει το δικαίωμά του σε φτηνή και ασφαλή στέγη να κονιορτοποιείται από τα ενοίκια που εκτοξεύονται, τους φόρους και τα χαράτσια στη λαϊκή κατοικία που συνεχίζουν ακάθεκτα, την ακρίβεια που απογειώνεται, τη ληστεία των τραπεζών και το «πογκρόμ» των πλειστηριασμών λαϊκών σπιτιών για χρέη που αυξάνονται. Είναι κι αυτή μια γεύση για το τι «έχει λαμβάνειν» ο λαός από την εκτόξευση των κερδών των τουριστικών ομίλων, αλλά και από τα «παχιά λόγια» της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων για τη στέγη.

Μπορεί ο πληθωρισμός να μετριέται στο καλάθι της νοικοκυράς, αλλά με την έναρξη της σχολικής χρονιάς αποτυπώνεται και στη ...σάκα του μαθητή. Με καταλύτη τη μεγάλη αύξηση της τιμής του χαρτιού, οι ανατιμήσεις στα σχολικά είδη αναμένεται φέτος να αγγίξουν και το 40%, επιβαρύνοντας κι άλλο τον οικογενειακό προϋπολογισμό. Ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι τον ίδιο μήνα ξεκινάει το μαρτύριο των πληρωμών για εξωσχολικές δραστηριότητες, μαζί με τα άλλα έξοδα και τους λογαριασμούς. Τον ίδιο εφιάλτη αντιμετωπίζουν τα λαϊκά νοικοκυριά σε όλη την Ευρώπη, όπως για παράδειγμα στην Ισπανία, όπου το κόστος ανά μαθητή μόνο για να περάσει την πόρτα του σχολείου, υπολογίζεται φέτος στα 405 ευρώ, σημειώνοντας αύξηση μέχρι και 30% λόγω πληθωρισμού. Το μεγαλύτερο κόστος αφορά τα βιβλία (291 ευρώ κατά μέσο όρο) που υποδεικνύει το κάθε σχολείο. Οπως και να 'χει, η «δωρεάν» Παιδεία αποδεικνύεται πανάκριβη για τη λαϊκή οικογένεια και φέρνει επιτακτικά στην επιφάνεια την ανάγκη να αναπτυχθεί συντονισμένη διεκδίκηση για μέτρα που θα ανακουφίζουν ουσιαστικά γονείς και μαθητές μπροστά στην έναρξη της σχολικής χρονιάς.