Μια νοσοκόμα του πολυδιαφημισμένου δημόσιου συστήματος Υγείας της Αγγλίας (NHS), που φρόντιζε τον Μπ. Τζόνσον όταν αυτός νοσούσε από κορονοϊό, υπέβαλε τις προάλλες την παραίτησή της, καταγγέλλοντας ότι έχει «απλά σιχαθεί», επειδή «δεν λαμβάνουμε τον σεβασμό και τώρα ούτε τον μισθό που δικαιούμαστε». Αφορμή στάθηκαν οι εξαγγελίες της βρετανικής κυβέρνησης ότι θα αυξήσει κατά ...1% τους μισθούς των υγειονομικών, ως «ένδειξη ευγνωμοσύνης» για τις υπηρεσίες τους την περίοδο της πανδημίας. Μάλιστα, για να το πουλήσει καλύτερα, η κυβέρνηση παρουσιάζει αυτήν την «αύξηση» ως κατ' εξαίρεση σε σχέση με όλο τον υπόλοιπο δημόσιο τομέα, όπου οι μισθοί παραμένουν παγωμένοι, στο όνομα της δημοσιονομικής σταθερότητας. Ούτε λίγο ούτε πολύ, δηλαδή, ζητάει από τους υγειονομικούς να της πουν και ευχαριστώ! Μπορεί λοιπόν η παραίτηση της νοσοκόμας να είναι ένα «απονενοημένο διάβημα» κάτω από την πίεση και την αγανάκτηση που προκαλεί ο εμπαιγμός των υγειονομικών από τη βρετανική κυβέρνηση, αποκαλύπτει όμως στοιχεία που είναι κοινά στη διαχείριση της πανδημίας απ' όλες τις αστικές κυβερνήσεις και εκθέτουν τον λαό σε μεγάλο κίνδυνο. Στη Μ. Βρετανία, όπως και παντού στον κόσμο, το κριτήριο του «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο και τα κέρδη του ευθύνεται για την άθλια κατάσταση στο σύστημα της Υγείας, για τη νόσηση και το θάνατο χιλιάδων ανθρώπων, για την εξάντληση μέχρι κατάρρευσης του υγειονομικού προσωπικού. Κι αυτό δεν μπορεί να κρυφτεί ούτε με τα υποκριτικά κυβερνητικά χειροκροτήματα για τους «ήρωες υγειονομικούς», ούτε με τις αερολογίες της κυβέρνησης Τζόνσον, που δηλώνει τώρα «εξαιρετικά ευγνώμων για τη φροντίδα που παρέχει το προσωπικό του NHS, ειδικά κατά τη διάρκεια της πανδημίας»...