Στην κηδεία που έγινε το απόγευμα της Παρασκευής, εκ μέρους της ΤΕ Λάρισας την Ελένη Παχή αποχαιρέτησε η Μαρία Γαβαλά, μέλος της ΚΕ, η οποία αφού εξέφρασε τα πιο θερμά της συλλυπητήρια στην οικογένειά της, στα δύο παιδιά της, Ελευθερία και Αγνή, στα εγγόνια της, αναφέρθηκε στο πλούσιο και αγωνιστικό βιογραφικό της, σημειώνοντας μεταξύ άλλων:

«Αποχαιρετούμε την αγαπημένη συντρόφισσα Ελένη Παχή, που τα 73 από τα 91 χρόνια της ζωής της αγωνίστηκε μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ, για μια κοινωνία δίχως πολέμους, φτώχεια και εκμετάλλευση, για μια κοινωνία σοσιαλιστική - κομμουνιστική. Είναι μόλις 11 χρονών, στα 1941, όταν εντάσσεται στην οργάνωση των Αετόπουλων και στη συνέχεια στην ΕΠΟΝ. Το 1947, κατατάσσεται με τα αδέρφια της Γιώργο και Βούλα στα τμήματα του Αρχηγείου Αγράφων του ΔΣΕ. Στη συνέχεια, εντάσσεται στα μάχιμα τμήματα του ΔΣΕ, στην 105 Ταξιαρχία, παίρνοντας μέρος σε σημαντικές μάχες. Μέσα στη φωτιά της ταξικής πάλης, στις αρχές του 1948, γίνεται μέλος του ΚΚΕ. Στέλνεται στην 108 Ταξιαρχία, παίρνει μέρος σε πολλές ακόμη μεγάλες μάχες. Κατά τη διάρκεια της τρίχρονης εποποιίας του ΔΣΕ τραυματίζεται 5 φορές. Αναδεικνύεται σε Διοικητή διμοιρίας του ΔΣΕ φέροντας το βαθμό της Ανθυπολοχαγού.

Με την υποχώρηση του ΔΣΕ το '49, το τμήμα της περνά τα ελληνοαλβανικά σύνορα και καταλήγει στη Σοβιετική Ενωση. Στα 1953 παντρεύεται με τον Γιάννη Παχή, με τον οποίο παρακολουθούν και αποφοιτούν στα 1956 από την Κομματική Σχολή "Νίκος Μπελογιάννης". Στα 35 χρόνια της αναγκαστικής παραμονής της στην πολιτική προσφυγιά, συνδύαζε τη δουλειά στην παραγωγή με την παράλληλη κοινωνική - καλλιτεχνική - αλλά και αθλητική δραστηριότητα. Επαιζε μπάσκετ και διακρίθηκε στην 1η θέση στα 100 μέτρα στα 1951. Η συντρόφισσα Ελένη τιμήθηκε με πλήθος βραβείων για τη στάση της ως εργαζόμενη, μεταξύ των οποίων μετάλλιο για "Εργατική Γενναιότητα" στα 100 χρόνια από τη γέννηση του Β. Ι. Λένιν, 4 φορές "νικήτρια της σοσιαλιστικής άμιλλας" και πλήθος άλλα.

Ταυτόχρονα ήταν επί 10 χρόνια Α' Γραμματέας της ΚΟΒ του χώρου δουλειάς της, από το 1972 μέλος του Γραφείου της Κομματικής Επιτροπής Τασκένδης. Επαναπατρίστηκε το 1983 στη Λάρισα, συμβάλλοντας πολύπλευρα με διάφορες χρεώσεις. Στα χρόνια της αντεπανάστασης 1989-'91, μαζί με χιλιάδες άλλους κομμουνιστές, υπερασπίστηκαν το σοσιαλισμό, πάλεψε για να μείνει το Κόμμα όρθιο».

Κλείνοντας σημείωσε: «Το παράδειγμά της, η πολύχρονη και πολυκύμαντη αγωνιστική ζωή της, μένουν ως μια μεγάλη παρακαταθήκη για άντληση πείρας, γνώσης, δύναμης και αισιοδοξίας».