Πρόκειται για νομοσχέδιο «που προσθέτει έναν ακόμα κρίκο στη μακριά αλυσίδα των αντιδραστικών αλλαγών που συντελούνται διαχρονικά στην Ανώτατη Εκπαίδευση από όλες τις κυβερνήσεις», υλοποιώντας «σταδιακά τις στρατηγικές επιλογές και κατευθύνσεις της ΕΕ, ικανοποιώντας τις απαιτήσεις του κεφαλαίου για την Ανώτατη Εκπαίδευση», ανέφερε ο βουλευτής του ΚΚΕ Γιώργος Λαμπρούλης.

Οπως σημείωσε, «βάσει αυτής της στρατηγικής προωθούνται ενδεικτικά η επιχειρηματική δράση της Ανώτατης Εκπαίδευσης, η αξιολόγηση με τα κριτήρια της αγοράς, η αποσύνδεση του πτυχίου από το επάγγελμα, η κατηγοριοποίηση πτυχίων και τμημάτων κ.ά. Στόχος η ριζική αλλαγή της φυσιογνωμίας, της δομής και του ρόλου του πανεπιστημίου, σύμφωνα με το πρότυπο του πανεπιστημίου - επιχείρηση, που έχει πράγματι ανάγκη η καπιταλιστική οικονομία».

Ο βουλευτής του ΚΚΕ στο ερώτημα που μπορεί να τεθεί καλοπροαίρετα «αν είναι κακό να δημιουργεί εμπορική αξία το πανεπιστήμιο ή αν είναι λάθος να εκπαιδεύει ανταγωνιστικούς εργαζόμενους, έτοιμους να αναμετρηθούν στην αγορά», τόνισε ότι θα πρέπει να σκεφτεί ο εργαζόμενος «αν η αγορά είναι ταυτόσημη με την κοινωνία. Οι ανάγκες μιας επιχείρησης, ενός επιχειρηματικού κλάδου είναι το ένα και το αυτό με τις κοινωνικές ανάγκες; Το αναμενόμενο περιθώριο κέρδους είναι ασφαλές κριτήριο για το αν πρέπει να διοχετευθούν κοινωνικοί πόροι στη μια ή στην άλλη επιστημονική περιοχή ή επιστημονικό πεδίο;».

Εφερε ως παράδειγμα το γεγονός ότι στον καπιταλισμό «η τεχνολογική πρόοδος, αντί να οδηγεί σε μείωση του χρόνου εργασίας, οδηγεί σε αύξηση της ανεργίας» και παρά τα εντυπωσιακά επιστημονικά επιτεύγματα, «μένουν στα αζήτητα τομείς σημαντικοί για την κοινωνία, όπως για παράδειγμα τα ζητήματα που αφορούν τον τομέα της πρόληψης στην Υγεία, στο Φάρμακο, στην πολιτική προστασία κ.ά.» επειδή δεν φέρνουν το προσδοκώμενο κέρδος για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Ενώ «η ερευνητική παραγωγή συχνά υποφέρει από εκφυλιστικά φαινόμενα, όπως οι κατευθυνόμενες έρευνες με αντιεπιστημονικό σχεδιασμό και μεθοδολογία».

Γι' αυτό, επισήμανε, «το πανεπιστήμιο - επιχείρηση, που επιδιώκει να περιφρουρήσει η κυβέρνηση μέσα από την ένταση της καταστολής, αλλά και διάφορους μηχανισμούς παρακολούθησης, είναι ξένο με την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών. Και όσο πιο ξένο γίνεται τόσο πιο πολύ επιδιώκεται να το προστατεύουν από τη νεανική συλλογική αμφισβήτηση και διεκδίκηση».