«Τα ταμεία αδειάζουν, η πανδημία επιμένει», «Φρένο στις ρυθμίσεις για τα κόκκινα δάνεια ζητάει ο ESM», «Στο πόδι οι τραπεζίτες για το "πάγωμα" των πλειστηριασμών». Αυτά και άλλα πολλά έγραφε το Σαββατοκύριακο ο Τύπος, υπενθυμίζοντας ότι τα μέτρα της επεκτατικής δημοσιονομικής πολιτικής που παίρνονται στην ΕΕ και στην Ελλάδα για τη διαχείριση της κρίσης έχουν κόστος και ότι ο λογαριασμός έχει ήδη σταλεί στους «παραλήπτες», που δεν είναι άλλοι από τους εργαζόμενους. Αφού πρώτα τους σέρβιραν ως προστασία από τις συνέπειες της πανδημίας προγράμματα όπως το «Συν-Εργασία», που απογειώνουν την ευελιξία και μειώνουν το «κόστος εργασίας», τώρα τους ζητάνε να ξαναγεμίσουν το «ταμείο» των καπιταλιστών και του αστικού κράτους με έναν νέο γύρο άγριας εκμετάλλευσης και φοροληστείας. Αντίστοιχος είναι ο «λογαριασμός» για τους βιοπαλαιστές ΕΒΕ, που θα βρεθούν με νέα χρέη και βάρη στην πλάτη τους. Οσο για τα υπερχρεωμένα λαϊκά νοικοκυριά, το έδαφος έχει ετοιμαστεί για «στεγνό καθάρισμα» και πλειστηριασμούς, για τη μετατροπή των εργαζομένων σε νοικάρηδες στα σπίτια τους, για μια «δεύτερη ευκαιρία» στο ξεζούμισμα, προκειμένου να έχουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι πρόσβαση σε φτηνό δανεισμό. Ολα αυτά και βεβαίως η επιτάχυνση των «φιλοεπενδυτικών» αναδιαρθρώσεων σε όλα τα επίπεδα είναι η άλλη όψη των «πρωτόγνωρων πακέτων» που ρίχνει η κυβέρνηση για να στηρίξει το κεφάλαιο, με τα υπόλοιπα αστικά κόμματα και πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ να ζητάνε ακόμα περισσότερα και νωρίτερα. Το ζήτημα όμως για τον λαό δεν μπορεί να είναι αν και πώς θα πληρώσει και αυτόν τον λογαριασμό, αλλά πώς θα τον επιστρέψει στους αποστολείς, στο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του.