Σε όλες τις εκδοχές τους, οι διάφορες παραλλαγές της αστικής πολιτικής που συγκρούονται και στις ΗΠΑ, έχουν ως προϋπόθεση (και αποτέλεσμα) το «μάτωμα» του λαού στο εσωτερικό και την όξυνση των ανταγωνισμών διεθνώς. Είναι δηλαδή από χέρι αντιλαϊκές, όπως έχει αποδειχτεί με αφορμή και την προηγούμενη καπιταλιστική κρίση. Εκεί συναντιούνται επομένως «αντι-λαϊκιστές» και «αντι-νεοφιλελεύθεροι», είναι κοινή τους η αγωνία για τη θωράκιση της αστικής δημοκρατίας, της δικτατορίας του κεφαλαίου, την οποία αποθεώνουν εξίσου και ανησυχούν για τη μακροημέρευσή της, σε μια περίοδο μάλιστα που γίνονται φανερά τα αδιέξοδα του σάπιου καπιταλισμού. Την ίδια αγωνία δείχνουν όμως και διάφορες δυνάμεις του οπορτουνισμού, που προειδοποιούν για τον «ακροδεξιό κίνδυνο», στο έδαφος της νεοφιλελεύθερης διαχείρισης, όπως ακριβώς κάνει και η σοσιαλδημοκρατία. Στην πραγματικότητα, ποτίζουν το δέντρο μιας πιο «προοδευτικής» τάχα διαχείρισης του καπιταλισμού, αναμοχλεύοντας τις αυταπάτες που καλλιεργούσαν στη συνείδηση ενός πιο ριζοσπαστικού κόσμου και την περίοδο της κυβερνητικής εναλλαγής από τους ΝΔ - ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ. Περνώντας από τέτοιες συμπληγάδες, ο λαός μπορεί με αφορμή και τις εξελίξεις στις ΗΠΑ να δει πιο καθαρά την πραγματικότητα που αποκαλύπτεται τώρα μπροστά του: Οτι θα βγαίνει πάντα χαμένος, όσο γίνεται «ουρά» της αστικής αντιπαράθεσης, σε όλες τις εκδοχές...
«Τα ταμεία αδειάζουν, η πανδημία επιμένει», «Φρένο στις ρυθμίσεις για τα κόκκινα δάνεια ζητάει ο ESM», «Στο πόδι οι τραπεζίτες για το "πάγωμα" των πλειστηριασμών». Αυτά και άλλα πολλά έγραφε το Σαββατοκύριακο ο Τύπος, υπενθυμίζοντας ότι τα μέτρα της επεκτατικής δημοσιονομικής πολιτικής που παίρνονται στην ΕΕ και στην Ελλάδα για τη διαχείριση της κρίσης έχουν κόστος και ότι ο λογαριασμός έχει ήδη σταλεί στους «παραλήπτες», που δεν είναι άλλοι από τους εργαζόμενους. Αφού πρώτα τους σέρβιραν ως προστασία από τις συνέπειες της πανδημίας προγράμματα όπως το «Συν-Εργασία», που απογειώνουν την ευελιξία και μειώνουν το «κόστος εργασίας», τώρα τους ζητάνε να ξαναγεμίσουν το «ταμείο» των καπιταλιστών και του αστικού κράτους με έναν νέο γύρο άγριας εκμετάλλευσης και φοροληστείας. Αντίστοιχος είναι ο «λογαριασμός» για τους βιοπαλαιστές ΕΒΕ, που θα βρεθούν με νέα χρέη και βάρη στην πλάτη τους. Οσο για τα υπερχρεωμένα λαϊκά νοικοκυριά, το έδαφος έχει ετοιμαστεί για «στεγνό καθάρισμα» και πλειστηριασμούς, για τη μετατροπή των εργαζομένων σε νοικάρηδες στα σπίτια τους, για μια «δεύτερη ευκαιρία» στο ξεζούμισμα, προκειμένου να έχουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι πρόσβαση σε φτηνό δανεισμό. Ολα αυτά και βεβαίως η επιτάχυνση των «φιλοεπενδυτικών» αναδιαρθρώσεων σε όλα τα επίπεδα είναι η άλλη όψη των «πρωτόγνωρων πακέτων» που ρίχνει η κυβέρνηση για να στηρίξει το κεφάλαιο, με τα υπόλοιπα αστικά κόμματα και πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ να ζητάνε ακόμα περισσότερα και νωρίτερα. Το ζήτημα όμως για τον λαό δεν μπορεί να είναι αν και πώς θα πληρώσει και αυτόν τον λογαριασμό, αλλά πώς θα τον επιστρέψει στους αποστολείς, στο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του.
Σε συζήτηση για το αν ήρθε ή δεν ήρθε το επίσημο «προσκλητήριο» των διερευνητικών επαφών από το τουρκικό ΥΠΕΞ αναλώθηκε χτες η κυβέρνηση, μέχρι να ανακοινωθεί επίσημα ο 61ος γύρος στην Κωνσταντινούπολη στις 25 Γενάρη. Ο πρωθυπουργός μάλιστα ζητούσε ...αυστηρά από την «άλλη πλευρά» να σταματήσουν «να παίζουν τις κουμπάρες», να στείλουν επίσημη πρόσκληση και να καθίσουν μια ώρα αρχύτερα στο τραπέζι. Κι αν η αγωνία τους ήταν για το «πότε», το «τι» και το «πώς» θα συζητηθεί φαντάζουν παραπάνω από δεδομένα. Το «περίγραμμα» δίνουν τα ΝΑΤΟικά σχέδια στην περιοχή, που προϋποθέτουν τη «διατλαντική συνοχή», οι πολύπλευρες σχέσεις ΕΕ - Τουρκίας, ο σχεδιασμός για συνεκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου. Πάνω σε αυτό το τραπέζι, λοιπόν, με βάση και τα «τετελεσμένα στο πεδίο», όπως δεν κουράζεται να λέει η τουρκική αστική τάξη, θα ξεκινήσει σήμερα ή αύριο το ιμπεριαλιστικό παζάρι. Κι ακριβώς αυτός είναι ο λόγος που η ατζέντα του «ακουμπάει» τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου, δυναμιτίζει παραπέρα την ειρήνη στην περιοχή, διαμορφώνει προϋποθέσεις για νέο κύκλο εντάσεων και ανταγωνισμών. Οι αλληλοκατηγορίες λοιπόν των κυβερνήσεων Ελλάδας και Τουρκίας για το ποιος καθυστερεί τη διαδικασία, καμία σχέση δεν έχουν με τα συμφέροντα των λαών. Για εκείνους το ζήτημα είναι χωρίς καθυστέρηση να δυναμώσουν την πάλη ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, για την απεμπλοκή της χώρας απ' αυτά και από τις «κουμπαριές» για τα συμφέροντα της αστικής τάξης.
1628 Γεννιέται ο Γάλλος παραμυθάς Σαρλ Περό, που έγραψε παραμύθια όπως «Η Σταχτοπούτα», «Η ωραία κοιμωμένη», «Ο Καρυοθραύστης» κ.ά.
1873 Γεννιέται ο Ολυμπιονίκης Σπύρος Λούης.
1876 Γεννιέται ο σοσιαλιστής Αμερικανός συγγραφέας Τζακ Λόντον.
1934 Συνέρχεται η 6η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ. Σε αυτή στηρίχτηκε η προβληματική στρατηγική των σταδίων της περιόδου 1941-1944 που ακολούθησε, καθώς και σε αποφάσεις της Κομμουνιστικής Διεθνούς και του 6ου Συνεδρίου του ΚΚΕ (1935).
1943 Οι Γερμανοί υποχρεώνονται να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους γύρω από το Λένινγκραντ. Η ηρωική αντίσταση των υπερασπιστών, των μαχητών και των κατοίκων της πόλης έγραψε μια από τις ενδοξότερες σελίδες στην Ιστορία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
1943 Συνέρχεται στο μοναστήρι Αγιος Γεώργιος Μαυροματιού Καρδίτσας η πρώτη Συνδιάσκεψη ανταρτών Δυτικής Θεσσαλίας, από την οποία εκλέχθηκε 4μελές αρχηγείο.
1945 Ξεκινά η επιχείρηση «Βιστούλα-Οντερ» του Κόκκινου Στρατού, κατά την οποία τα σοβιετικά στρατεύματα έφτασαν έως και 70 χλμ. από την πρωτεύουσα της ναζιστικής Γερμανίας, το Βερολίνο.
1976 Πεθαίνει η Βρετανίδα συγγραφέας Αγκάθα Κρίστι.
1979 Η χούντα της Αργεντινής συλλαμβάνει 40 μητέρες εξαφανισθέντων. Οι γυναίκες αυτές, γνωστές ως «οι τρελές της πλατείας του Μάη», συγκεντρώνονταν επί ένα χρόνο στην κεντρική πλατεία Μάη του Μπουένος Αϊρες, ζητώντας πληροφορίες για την τύχη των χαμένων παιδιών τους.
1985 Για πρώτη φορά μετά το 1940 ανοίγουν ξανά τα ελληνοαλβανικά σύνορα στην Κακκαβιά.
2010 Ισχυρός σεισμός 7 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ πλήττει την Αϊτή, σκορπώντας το θάνατο σε πάνω από 100.000 ανθρώπους.
1910 Γεννιέται ο ποιητής και συγγραφέας Νίκος Καββαδίας.
1923 Γαλλοβελγικά στρατεύματα καταλαμβάνουν τη βιομηχανική περιοχή του Ρουρ της Γερμανίας, δίνοντας νέα ώθηση στις επαναστατικές διαθέσεις του γερμανικού προλεταριάτου.
1928 Στο θέατρο «Αλάμπρα» της Αθήνας και έπειτα από προλόγιση του Νίκου Καζαντζάκη, ο διάσημος Ελληνορουμάνος συγγραφέας Παναΐτ Ιστράτι μιλά για τις κατακτήσεις της Σοβιετικής Ενωσης και τις επιβουλές των ιμπεριαλιστών εναντίον της. Λίγες μέρες αργότερα η κυβέρνηση Βενιζέλου θα αποφασίσει την απέλαση του Ιστράτι από την Ελλάδα.
1945 Υπογράφεται η ανακωχή ανάμεσα στη διοίκηση των βρετανικών δυνάμεων και την ΚΕ του ΕΛΑΣ (μάχες Δεκέμβρη 1944). Ως ημερομηνία κατάπαυσης του πυρός ορίζεται η 14η Γενάρη του 1945.
1946 Η Αλβανία ανακηρύσσεται Λαϊκή Δημοκρατία.
1949 Ο ΔΣΕ επιτίθεται κατά των κυβερνητικών δυνάμεων στη Νάουσα.
1976 Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ εγκρίνει με ψήφους 11-1 την ισότιμη συμμετοχή στον Οργανισμό της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Η μοναδική αρνητική ψήφος ανήκε στις ΗΠΑ.
2008 Πεθαίνει ο Νεοζηλανδός εξερευνητής και ορειβάτης Εντμουντ Χίλαρι, ο πρώτος άνθρωπος που κατέκτησε τα Ιμαλάια.