Eurokinissi

Η βουλευτής του Κόμματος αναφέρθηκε στα άρθρα μέσα από τα οποία αναδεικνύεται ότι είναι «ένα νομοσχέδιο ταξικό, αντιπεριβαλλοντικό και αυταρχικό, γιατί ληστεύει και συγκεντρώνει τη μικροϊδιοκτησία στη γη σε μεγάλες καπιταλιστικές εκμεταλλεύσεις και έχει προκαλέσει ακόμα και την ΚΕΔΕ αλλά και την Περιφερειακή Ενωση Δήμων Κρήτης, που είναι γνωστός ο συσχετισμός δυνάμεων υπέρ της κυβέρνησης».

Οπως σημείωσε, φαίνεται από τα άρθρα ότι «επιταχύνει την εμπορευματοποίηση της κρατικής γης και κυρίως σε δάση, δασικές εκτάσεις, περιουσίες δημόσιων οργανισμών και επιχειρήσεων και άλλα, που, βεβαίως, ανήκουν στο λαό και αυτές οι διαδικασίες είναι σε βάρος της προστασίας του περιβάλλοντος.

Ακόμα, καταργεί όποιους περιορισμούς υπάρχουν στις αλλαγές χρήσεων γης και προσαρμόζει και συσχετίζει άμεσα τα επενδυτικά σχέδια των μονοπωλιακών ομίλων με τις προτεραιότητες αυτές που έχουν οι επενδύσεις στη λεγόμενη "πράσινη ανάπτυξη". Αυτό ισχύει και για τη στεριά και για τη θάλασσα.

Επιταχύνει τις επενδύσεις στον κλάδο του χερσαίου και του θαλάσσιου τουρισμού και, ουσιαστικά, συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ευνοεί, κύρια και προκλητικά, το τραπεζικό, τουριστικό και κατασκευαστικό κεφάλαιο, σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων».

Ενδεικτικά η Δ. Μανωλάκου παρουσίασε το άρθρο 3, με το οποίο διευρύνεται η Εθνική Χωρική Στρατηγική και στον θαλάσσιο χώρο για λογαριασμό των μονοπωλίων στην Ενέργεια, στις Μεταφορές, στον Τουρισμό και στις ιχθυοκαλλιέργειες. Η αναφορά ότι για τη διαμόρφωση της εθνικής στρατηγικής παίρνονται υπόψη τα αναπτυξιακά προγράμματα και η στρατηγική της ΕΕ για το κλίμα, το περιβάλλον και η στρατηγική της ΕΕ για τον αστικό σχεδιασμό στο χώρο «δείχνει ακριβώς ότι η κυβερνητική πολιτική επιδιώκει τη θωράκιση των κερδών και φυσικά τη διεύρυνση των κερδοφόρων επενδυτικών σχεδίων των ομίλων», τόνισε.

Αναφορά έκανε και στο άρθρο 10, το οποίο χαρακτήρισε «κακούργημα» αφού επιδιώκει διά της πλαγίας τη νομιμοποίηση κάθε παράνομης επέκτασης ακόμα και οικισμών πριν από το 1923, και αυτό παρά τις αποφάσεις που υπάρχουν από το ΣτΕ ότι δεν μπορούν να οριοθετηθούν και να νομιμοποιηθούν αν δεν έχει λυθεί ο χαρακτήρας της έκτασης, αφού, λόγω τεκμηρίου, μιλάμε πάντα κατά κανόνα για κρατικά δάση που έχουν καταπατηθεί. Στο ίδιο άρθρο δίνεται ο χαρακτηρισμός «περιοχή παραγωγικών και επιχειρηματικών δραστηριοτήτων» σε εκτάσεις και δάση, ενώ αναφέρεται ότι «στις περιοχές προστασίας καθορίζεται με τα τοπικά πολεοδομικά σχέδια συντελεστής δόμησης». Η Δ. Μανωλάκου έθεσε το ερώτημα: «Τότε τι περιοχές προστασίας είναι; Μας δουλεύετε;».

Αναφερόμενη στο κεφάλαιο Β, του νομοσχεδίου για τη θαλάσσια χωροταξία που παραδίδει αιγιαλούς, παραλίες και θάλασσα στους επιχειρηματικούς ομίλους, ανέφερε ότι «σε αυτό το κεφάλαιο, επίσης, αποκαλύπτεται με τον πιο ηχηρό και επίσημο τρόπο η απόλυτη σύμπλευση ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ στη διευκόλυνση της κερδοφόρας δράσης του κεφαλαίου σε βάρος του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής των λαϊκών στρωμάτων. Το κεφάλαιο αυτό του νέου ν/σ αφήνει ανέγγιχτες τις αντιλαϊκές διατάξεις του νόμου 4546/2018 (ΣΥΡΙΖΑ), που είναι η ενσωμάτωση στην ελληνική νομοθεσία της Οδηγίας 2014/89, όπως και θωρακίζει άρθρο προς άρθρο τις εγκληματικές σε βάρος του αιγιαλού και της παραλίας διατάξεις του νόμου 4607/2019.

Ανέδειξε τις ρυθμίσεις που προβλέπονται επίσης στο κεφάλαιο Γ που αφορά την αυθαίρετη δόμηση, με τις οποίες πλήττονται οι μικροϊδιοκτήτες για να ευνοηθούν οι μεγάλες καπιταλιστικές εκμεταλλεύσεις και οι τουριστικές επενδύσεις.

Για το άρθρο 137 σημείωσε ότι είναι «φωτογραφικό» καθώς με τις ρυθμίσεις για τη νομιμοποίηση προσωρινών κατασκευών εντός λιμενικής ζώνης «χωρίς οικοδομική άδεια, εμείς βλέπουμε ότι ευνοεί προκλητικά ακόμα και το κινεζικό μονοπώλιο στο λιμάνι του Πειραιά και το περιβαλλοντικό έγκλημα που διαπράττει με τις πλάτες της κυβέρνησης και του υπουργείου Περιβάλλοντος», όπως και στην Πειραϊκή δίπλα στο ταφικό μνημείο του Θεμιστοκλή και το Κονώνειο Τείχος.