Οπως αναφέρει σε ανακοίνωσή της, τα παραρτήματά της σε όλη την Ελλάδα, εφαρμόζοντας αυστηρά όλα τα μέτρα προστασίας από την πανδημία, θα τιμήσουν και φέτος πολύμορφα «τον ηρωικό Δεκέμβρη, επιδιώκοντας πρώτα απ' όλα η νεολαία μας, ο λαός να μαθαίνει την πραγματική ιστορία της ταξικής πάλης που έγραψαν οι γονείς και οι παππούδες μας, για να διδάσκεται απ' αυτήν, να αξιοποιεί τα συμπεράσματα της ως υλική δύναμη για την αντεπίθεση».

Η ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ τονίζει ότι ο Δεκέμβρης του '44 «ήταν ένοπλη ταξική σύγκρουση, μία από τις κορυφαίες στιγμές της ταξικής πάλης του λαού μας».

Ο λαός, διαλέγοντας «τα όπλα αντί τις αλυσίδες», είπε «όχι στην υποταγή, στην απαίτηση της εγχώριας αστικής τάξης και των Βρετανών να υποταχτεί στην αστική τυραννία», αναφέρει η ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, καταγράφοντας όλες τις ηρωικές πλευρές αυτής της μεγάλης μάχης, που δείχνουν την αστείρευτη λαϊκή δύναμη.

Συνεχίζοντας σημειώνει ότι «μετά από 33 μέρες μαχών που δόθηκαν στην Αθήνα και τον Πειραιά, οι δυνάμεις του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν κάτω από την πίεση των βρετανικών δυνάμεων, που διέθεταν συντριπτική υπεροπλία (τανκς, πυροβόλα, αεροπορία κ.λπ.). Οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ δεν είχαν προετοιμαστεί για την επερχόμενη σύγκρουση και για να δώσουν ανάλογες στρατιωτικές μάχες. Ο κύριος όγκος τους έμεινε έξω από την Αθήνα, συμμετέχοντας σε στρατιωτικές επιχειρήσεις δευτερεύουσας σημασίας. Αλλωστε είχαν προηγηθεί οι απαράδεκτες Συμφωνίες του Λιβάνου και της Καζέρτας, που υπογράφηκαν με βάση τη λαθεμένη γραμμή του ΚΚΕ και του ΕΑΜ, της αντιφασιστικής, "εθνικής ενότητας".

Βεβαίως, παρά τη λαθεμένη στρατηγική του το ΚΚΕ, ποτέ δεν συμβιβάστηκε και δεν υποτάχθηκε. Τρανή απόδειξη, εκτός των άλλων, αποτελεί και ο Δεκέμβρης του '44, όπου το Κόμμα με την εργατική τάξη και τις άλλες λαϊκές δυνάμεις της χώρας μας, το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ, αντιστάθηκε στην αστική τάξη και στις βρετανικές επιδιώξεις».

Η ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ τονίζει ότι «η πείρα και τα διδάγματα του ηρωικού Δεκέμβρη αποτελούν ακριβή παρακαταθήκη για το σήμερα και το αύριο», ότι επιβεβαιώνεται πως «δεν μπορεί να υπάρξει εθνική ενότητα με την αστική τάξη και τους εργαζόμενους, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, ανάμεσα στην εργατική τάξη και το κεφάλαιο. Ταυτόχρονα διδασκόμαστε πως όταν ο λαός συνειδητοποιήσει τη δύναμή του και το αποφασίσει, μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω!

Είναι πολύτιμα συμπεράσματα - παρακαταθήκη για τους εντεινόμενους αγώνες των εργαζομένων και το ταξικό κίνημα, το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ, που κόντρα στις δυσκολίες δεν τα διπλώνουν, συνεχίζοντας τους αγώνες για τη διεκδίκηση και υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων, για την προστασία της υγείας του λαού στην πανδημία, μέχρι την ανατροπή γενικότερα της αντιλαϊκής πολιτικής που ξεδιπλώνει το κεφάλαιο με τις αστικές κυβερνήσεις, προσπαθώντας να φορτώσουν την καπιταλιστική κρίση ξανά στους εργαζόμενους και το λαό».