Το γεγονός δε μας ξαφνιάζει. Το γνωρίζουμε και ποτέ δεν το υποτιμήσαμε. Μιλάμε, για τη μεγάλη δύναμη του υπάρχοντος για πολλές δεκαετίες τώρα δικομματισμού να χειραγωγεί τις συνειδήσεις, να δημιουργεί πλαστές εικόνες και τεχνητά διλήμματα και να στρεβλώνει το πολιτικό σύστημα της χώρας. Χαρακτηριστική απόδειξη αποτελεί το γεγονός πως, αν όχι οι πάντες, η μεγάλη πλειοψηφία, πάντως, των πολιτικών αναλυτών, των αρθρογράφων, κλπ., κλπ., αλλά και των απλών εργαζομένων, παραδέχονται σήμερα ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ υποστηρίζουν και προωθούν τις ίδιες ουσιαστικά πολιτικές. Οι όποιες διαφορές τους είναι πλέον ελάχιστες και επουσιώδεις. Και όμως, οι εποχές και οι διαμάχες τύπου «φως και σκότος» ζωντανεύουν ξανά και ξανά, καλλιεργώντας ψεύτικες ελπίδες και προσδοκίες, συνδαυλίζοντας και διατηρώντας τις τεχνητές διαχωριστικές γραμμές μέσα στους εργαζόμενους και το λαό.

Τη χρόνια αυτή κατάσταση καυτηρίασε προχτές ο Χαρίλαος Φλωράκης, μιλώντας για το δικομματισμό και την ανάγκη να «λήξει αυτή η υπόθεση». Αλλά οι περισσότεροι δημοσιογράφοι -είτε δεν ήθελαν να τον καταλάβουν, είτε το μυαλό τους δεν μπορεί να δει πέρα από τα δικομματικά τείχη - «ανακάλυψαν» πως ο Χαρίλαος προσβλέπει σε κυβερνήσεις συνεργασίας - συνασπισμού. «Μια φτερούγα από δω μια φτερούγα από κει» είπε χαρακτηριστικά ο Χ. Φλωράκης και αυτοί κατάλαβαν το ΚΚΕ, με το ΠΑΣΟΚ ή τη ΝΔ ή και τους δύο μαζί ή ό,τι τέλος πάντων... φαντάστηκαν!

Βέβαια, το γεγονός είναι εξηγήσιμο. Μπορούσε ο δικομματισμός να έχει την προαναφερόμενη δύναμη, αν δεν πήγαινε χέρι χέρι και με τα μεγάλα ΜΜΕ;