Οταν οι ιμπεριαλιστές μιλούν για «ειρήνη» προετοιμάζονται για πόλεμο... Οσο κοινότοπο και να ακούγεται τόσο αληθινό είναι, γιατί έτσι και αλλιώς η «ειρήνη» των ιμπεριαλιστών έχει μέσα στα σπλάχνα της τον πόλεμο, αφού πρόκειται πάντα ή για «ειρήνη» κομμένη στα πολύ στενά ιμπεριαλιστικά μέτρα που δε γίνεται να χωρέσουν μέσα οι λαοί ή πρόκειται για «ειρήνη» που βγάζει αργά ή γρήγορα τις εσωτερικές ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις ή και τα δύο μαζί.

Ετσι, όταν οι Αμερικανοί επίσημοι, ο ένας μετά τον άλλο, με πρώτο τον ίδιο τον Πρόεδρό τους έβγαιναν και έταζαν αριστερά και δεξιά «ειρήνη» στη Μέση Ανατολή και Ανεξάρτητο Παλαιστινιακό Κράτος ήταν ολοφάνερο πως αυτό που είχαν υπόψη τους ήταν το έγκλημα που γίνεται τώρα σε βάρος του παλαιστινιακού λαού. Ηταν ολοφάνερο ότι είχαν σκοπό να εκβιάσουν τους Παλαιστινίους, με όρους που δεν ήταν δυνατόν να δεχτούν, ή να εφαρμόσουν και άρα να ξαμολήσουν πλέον τον ισραηλινό στρατό να ολοκληρώσει το έγκλημα.

Οσο ξετυλιγόταν αυτό το σχέδιο σκηνοθετούσαν συζητήσεις για «εκεχειρίες», για «περιόδους ειρήνης», για «συνεργασίες ασφαλείας» και άλλα διπλωματικά κόλπα. Να θυμηθούμε πως τέτοιες αποστολές σκηνοθετημένου ενδιαφέροντος ανατέθηκαν και στην ελληνική κυβέρνηση που ασφαλώς τις έφερε εις πέρας με το παραπάνω, δείχνοντας και με αυτό τον τρόπο πως έχει κάνει οριστικά τις επιλογές της και δεν έχει σκοπό να χαλάσει χατίρι στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, όπου και ανήκει. Αρα είναι και συνένοχοι για ό,τι ακολούθησε, που το ήξεραν εκ των προτέρων και παρίσταναν τις αθώες περιστερές. Ταυτόχρονα, οι ιμπεριαλιστές έκλειναν τα μάτια στις λεγόμενες επιλεκτικές δολοφονίες που έκανε ο ισραηλινός στρατός σε στελέχη των Παλαιστινίων, ή τις λεγόμενες διεισδύσεις στα παλαιστινιακά εδάφη, όπου αδίστακτα δολοφονούσαν ή ξεσπίτωναν ολόκληρες οικογένειες και ισοπέδωναν με μπουλντόζες τα σπίτια τους. Εφ' όσον είχαν διαμορφώσει τέτοιο κλίμα ζητούσαν και τα ρέστα από πάνω από το δοκιμαζόμενο λαό της Παλαιστίνης, βάζοντάς τον κάθε τόσο να απολογείται στην καρέκλα του κατηγορουμένου...

Αντικειμενικά φάνηκε, για πολλοστή φορά, πως αυτό που είχαν πραγματικά στο μυαλό τους ήταν ή «ειρήνη» με τον παλαιστινιακό λαό υποταγμένο στα σχέδιά τους ή πόλεμο. Μοιάζει, δηλαδή, έτσι και αλλιώς με το δίλημμα που βάζουν οι ΗΠΑ σε όλους τους λαούς του κόσμου «μαζί μας ή εναντίον μας...». Να γιατί ο αγώνας του παλαιστινιακού λαού μάς αφορά. Να γιατί, όσο αυτοί αντιστέκονται, υπάρχει ελπίδα και για τους λαούς όλου του κόσμου. Ο αγώνας των Παλαιστινίων δεν είναι μόνο δικός τους. Αφορά την επιθυμία του κάθε ελεύθερου αγωνιζόμενου ανθρώπου στον πλανήτη να μη γίνεται το ιμπεριαλιστικό χατίρι, να τους χαλάνε τα σχέδια συνεχώς, μέχρι την τελική ανατροπή του άδικου συστήματος.