Συμφωνώντας με τα προσυνεδριακά κείμενα του ΚΚΕ, που αποτυπώνουν με ακρίβεια την πραγματικότητα και με σαφή τρόπο προσδιορίζουν όσα πρέπει να γίνουν με ορίζοντα την αλλαγή του εκμεταλλευτικού συστήματος που ζούμε, θέλω να σημειώσω ορισμένες σκέψεις μου, σαν συμβολή σε αυτή την προσπάθεια του Κόμματος.

Χρειάζεται να προσέξουμε ιδιαίτερα την πολιτική συμμαχιών του Κόμματος, που είναι άρρηκτα δεμένη με στη στρατηγική μας.

Θεωρούμε απόλυτα αναγκαία την προσέλκυση μεσαίων στρωμάτων, από την αγροτιά και τους αυτοαπασχολούμενους, σαν συμμάχων της εργατικής τάξης στην επαναστατική της πορεία και φυσικά τους επιδιώκουμε παίρνοντας υπόψη τη διαμορφωμένη πραγματικότητα.

Παίρνουμε υπόψη μας πως δεν υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις, στη σημερινή πολιτική πραγματικότητα, που να υπερασπίζονται τα συμφέροντα των αυτοαπασχολούμενων και της αγροτιάς, για να συζητήσουμε μαζί τους. Πως όσοι τους γυροφέρνουν επιχειρούν να τους συσπειρώσουν δημαγωγικά σαν ψηφοφόρους, δε θέλουν να ξεφύγουν και δεν ξεφεύγουν από τη διαχείριση του συστήματος. Δεν μπορούν να τους εκπροσωπήσουν.

Με αυτά τα δεδομένα και εφόσον είναι πολιτικά παράλογο να βάλουμε εμείς, σαν Κόμμα, κάποιους άλλους να φτιάξουν τα πολιτικά σχήματα που λείπουν από τα μεσαία στρώματα, στηριγμένοι στις καθοριστικές δυνατότητες της εργατικής τάξης, την καθοδηγούμε να οικοδομήσει την κοινωνικο-πολιτική συμμαχία της με τους αυτοαπασχολούμενους και την αγροτιά, πατώντας πάνω στα αντικειμενικά κοινά συμφέροντα που έχουν απέναντι στα μονοπώλια, αξιοποιώντας όσο μπορεί καλύτερα την διαδικασία των συσπειρώσεων και τη λογική των μετώπων.

Σε κάθε περίπτωση, σαν βάση οικοδόμησης αυτής της συμμαχίας δε χρησιμοποιούμε απλά και μόνο τα όποια οξυμένα προβλήματα, αλλά και τις αιτίες που τα αναπαράγουν και τα οξύνουν, σε αυτό το εκμεταλλευτικό σύστημα, δίνοντας πολύ καθαρά και τη στρατηγική μας επιδίωξη. Δε βάζουμε σαν προϋπόθεση συμμετοχής τη συμφωνία με ολόκληρο το πρόγραμμά μας και έτσι η προτεινόμενη λαϊκή συμμαχία αποκτάει ξεχωριστές δυνατότητες για ευρύτητα και προοπτικές μεγαλύτερης διεύρυνσης.

Εφόσον είναι ξεκάθαρο, όπως, δεν μπορούν στον καπιταλισμό να υπάρξουν νησίδες ευημερίας των εργαζομένων, έτσι η εργατική λαϊκή εξουσία, σε μια χώρα, δεν μπορεί να υπάρξει σε συνθήκες καπιταλισμού, όσο κυριαρχεί η ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής. Γι' αυτό και η πάλη για την κατάκτησή της προϋποθέτει, όπως πάντα, την ενσωμάτωση της αντικαπιταλιστικής γραμμής. Την ανατροπή του καπιταλισμού.

Αυτή την πεντακάθαρη τοποθέτηση που έχει θεωρητική βάση και πρακτική έκφραση, τη θεωρούμε απόλυτα αναγκαία, επιβεβλημένη και ρεαλιστική, στις συγκεκριμένες συνθήκες, αφού πριν και πάνω από όλα στηρίζει την αποτελεσματικότητα των παρεμβάσεών μας στον πρωταγωνιστικό ρόλο της εργατικής τάξης, που από την ίδια της τη φύση είναι ο πλέον αξιόπιστος εγγυητής των εξελίξεων.

Με τούτες τι φράσεις δε λέμε κάτι καινούριο. Πολύ περισσότερο δεν αλλάζουμε τίποτε, αφού αντικαπιταλιστική γραμμή, αντιμονοπωλιακή λογική και αντιιμπεριαλιστική δράση συνυπάρχουν και συμπορεύονται αρμονικά στην, σταθερά και αταλάντευτα, επιδιωκόμενη προώθηση του στρατηγικού μας στόχου, που προβλέπει την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής και, προοπτικά, της κομμουνιστικής κοινωνίας.

Οι επεξεργασίες του 19ου Συνέδριου, συμπυκνώνοντας την πείρα των μέχρι σήμερα προσπαθειών μας, αναμένεται να βοηθήσουν παραπέρα τη μεγαλύτερη, πλατύτερη, βαθύτερη και αποτελεσματικότερη παρέμβασή μας στο λαό, την ανάπτυξη της δράσης μας και φυσικά στην καλύτερη οργάνωση της ταξικής πάλης με την προοπτική της νίκης που χρειάζονται η εργατική τάξη και ο λαός. Σε αυτή την βάση, εύκολα μπορεί να αντιληφθεί κανείς τις αυθαιρεσίες και τον υποκειμενισμό που κρύβονται πίσω από ορισμένες διατυπώσεις, που δημόσια και αντιπαραθετικά, γίνονται για το Κόμμα μας:

• Εντυπωσιακά αντιεπιστημονικό εφεύρημα είναι η άποψη πως «Το ΚΚΕ μέχρι σήμερα δεν είχε αντικαπιταλιστική γραμμή. Τώρα την απόκτησε», αφού από την ίδια την ιστορική πραγματικότητα προκύπτει το αντίθετο συμπέρασμα.
• Αυθαίρετος και αντιδιαλεκτικός είναι ο ισχυρισμός πως «το ΠΑΜΕ και οι άλλες συσπειρώσεις, που προτείνονται - προβάλλονται από το ΚΚΕ, δεν μπορούν να συγκεντρώσουν άλλες δυνάμεις πέρα από τις στενά κομματικές», όταν η συγκρότηση, οι στόχοι και η λογική των συσπειρώσεων αφήνουν εξ αντικειμένου περιθώρια συσπείρωσης που αφορά ευρύτερο κόσμο. Οταν για τον αντίθετο ακριβώς λόγο τις κτυπούν οι πολιτικοί μας αντίπαλοι.
• Ο ισχυρισμός πως ταυτίζουμε, σε διάφορους χώρους, τις συσπειρώσεις με τις παρατάξεις μας είναι και αυτός ανακριβής. Αλλωστε η κομματική αντίληψη ήταν και είναι συγκεκριμένη και σαφής, μια και ο ρόλος των συσπειρώσεων είναι πολύ διαφορετικός και ευρύτερος των παρατάξεων. Αν κάπου έγινε κάποιο λάθος, δεν μπορεί και δεν πρέπει, από ένα γεγονός να βγαίνουν αβάσιμα συμπεράσματα και γενικεύσεις.
• Σε σχέση με τη λογική του μετώπου και όσα λέγονται για το αν η λαϊκή συμμαχία έχει χαρακτηριστικά μετώπου, δημιουργώντας συγχύσεις, τονίζουμε πως από την ίδια την συγκρότησή της η λαϊκή συμμαχία έχει χαρακτηριστικά μετώπου.
• Σε αντιδιαλεκτική μεθοδολογία σκέψης και στη γνωστή λαθεμένη αντίληψη, που θέλει να κλείνουμε την πολιτική πρακτική σε κουτάκια, εκτιμάμε πως οφείλονται κάποιες απόψεις που προβλέπουν διαμόρφωση μετώπων πάλης ενάντια σε οξυμένα προβλήματα, με τρόπους που μπορεί -τάχα- να μη σχετίζονται με την στρατηγική μας ή κάποιες άλλες που υπονοούν πως θα υπάρχουν περίοδοι που η στρατηγική μας δε θα είναι ή δε θα πρέπει να είναι ξεκάθαρα ορατή.
• Ακόμη πιο επικίνδυνες, για το επαναστατικό Κόμμα νέου τύπου, γίνονται κάποιες απόψεις που προβλέπουν για την αντιμετώπιση σοβαρών καταστάσεων αλλά και για την εκπλήρωση σημαντικών -τάχα- στόχων να συνεργαζόμαστε με τον οπορτουνισμό και τον ρεφορμισμό.

Ξεκάθαρα δείχνουν, πως, όσοι έχουν αυτές τις απόψεις, δεν έχουν βγάλει συμπεράσματα από τον εναγκαλισμό μας με τους σοσιαλδημοκράτες, την περίοδο της αντιφασιστικής πάλης. Δείχνουν πως δεν αντιλαμβάνονται πόσο σοβαρά αυτό επιδρά στον αποπροσανατολισμό του λαού και στην καλλιέργεια αυταπατών.

Δείχνουν να πιστεύουν πως θα μπορούσαμε να έχουμε κυβέρνηση συνεργασίας με τους οπορτουνιστές του ΣΥΡΙΖΑ για να ξεπεράσουμε δήθεν τις δυσκολίες της οικονομικής κρίσης και των ιδιαίτερα οξυμένων κοινωνικο-πολιτικών προβλημάτων στη χώρα μας, αγνοώντας συνειδητά, πόσο ακριβά θα πλήρωνε και για πόσες δεκαετίες την υποδούλωσή του στο συγκεκριμένο εκμεταλλευτικό σύστημα που ζούμε.

Κατά τη γνώμη μου, χρειάζεται να προσέξουμε ιδιαίτερα το πώς θα κατανοηθούν αυτά τα ζητήματα από τα μέλη και τους φίλους του Κόμματος.

Αν σωστά κυριαρχήσει η κομματική λογική που περιέχεται στα ντοκουμέντα μας, θα έχουμε συμβάλει στο ατσάλωμα του Κόμματος. Στην άνοδο της ικανότητάς του να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τον οπορτουνισμό σε κάθε του έκφραση.