Στενάζουν οι λαοί των κρατών - μελών της Ευρωένωσης απ' τα αλλεπάλληλα μέτρα σε βάρος τους και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έναν καημό έχει, μη και κινδυνεύσει το οικοδόμημα των μονοπωλίων. Αποκαλύπτεται περίτρανα πως τα «όχι» και τα «ναι» στα ευρωενωσιακά διαβούλια διατυπώνονται απ' τη σκοπιά των μονοπωλιακών συμφερόντων και όχι των λαών αλλά η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ το χαβά της...

Πηχυαίος ο πρωτοσέλιδος τίτλος χτες της «Αυγής»: «Η Μέρκελ καίει την ευρωζώνη»! Και μια μέρα πριν ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ Π. Σκουρλέτης να άγχεται απ' τη συχνότητα του ρ/σ «Βήμα»: «Θα σας έλεγα ότι πολιτικά αυτό που πρέπει να κρατήσουμε ως παρακαταθήκη (...) ένα "όχι" για πρώτη φορά από επίσημη κυβέρνηση της Ευρώπης και αυτό επαναλαμβάνω είναι μια παρακαταθήκη για το μέλλον, διότι αν δεν υπάρξουν "όχι" απέναντι σε αυτή τη βαθιά και πολύπλευρη κρίση που μαστίζει την Ευρώπη, πολύ φοβάμαι ότι αυτό που θα συζητάμε κάποια άλλη στιγμή μεταξύ μας θα είναι γιατί διαλύθηκε η Ευρώπη (...) Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι τα πράγματα είναι πάρα πολύ κρίσιμα. Αυτή η στρατηγική είναι αδιέξοδη. 'Η θα την αλλάξουμε ή θα κλαίμε όλοι μαζί για την Ευρώπη που χάσαμε.»...

Ποιος τους υπολογίζει τους λαούς; Να μη διαλυθεί η ΕΕ, αυτό είναι το ζήτημα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Στο όνομα της συνοχής της αξιώνει να ειπωθεί ένα ομόφωνο «ναι» σε ένα άλλο μείγμα διαχείρισης της κρίσης, περισσότερο γενναιόδωρο προς τους καπιταλιστές για να «τρέξουν» τις επενδύσεις τους. Το γεγονός ότι αυτό αν γίνει, θα γίνει στα ερείπια εργασιακών, ασφαλιστικών και άλλων δικαιωμάτων των λαών, αποτελεί ασήμαντη λεπτομέρεια για τους απολογητές της Ευρωένωσης. Το γεγονός, δηλαδή, ότι όλα τα μείγματα διαχείρισης, και το σημερινό που ο ΣΥΡΙΖΑ σκόπιμα φορτώνει στη Μέρκελ και το άλλο που ζητά να υπάρξει και εφαρμόζεται π.χ. στις ΗΠΑ, έχουν τον ίδιο πυρήνα, το γονάτισμα των λαών και των δικαιωμάτων τους.