Λόγω του περιορισμένου χώρου θα επικεντρωθώ σε ορισμένα σημεία αρκετά συνοπτικά διατρέχοντας τον κίνδυνο να τα αγγίξω μόνο επιφανειακά. Κατ' αρχάς να διευκρινίσω ότι γράφω ως φίλος του ΚΚΕ, ο οποίος βρίσκεται απολύτως στο πλευρό του όχι μόνο στη δεδομένη κατάσταση, αλλά σε όλη την πορεία του στο βαθμό που παραμένει ένα πραγματικό μαρξιστικό - λενινιστικό κόμμα.

-- Θα ήθελα λοιπόν πρώτον να συγχαρώ την ΚΕ για τις Θέσεις, καθώς θεωρώ ότι έχει χαραχθεί η σωστή γραμμή. Τα σημεία που θεωρώ καθοριστικά είναι η ανάλυση της θέσης της Ελλάδας στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα, καθώς και η αντικατάσταση του ΑΑΔΜ από τη Λαϊκή Συμμαχία. Θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σε όσους αμφισβητούν αυτές τις θέσεις στα αδιάσειστα στοιχεία που καταδεικνύουν σαφώς τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της ελληνικής αστικής τάξης. Οσοι υποστηρίζουν δε, ότι η δήθεν εγκατάλειψη του «αντι-ιμπεριαλισμού» από το ΚΚΕ δε συνιστά συνεπή Μ-Λ θα πρέπει να αναρωτηθούν τι ακριβώς σημαίνει ένα ΑΑΔΜ υπό τις παρούσες συνθήκες. ΑΑΔΜ - με το νόημα που του προσδίδουν διάφοροι «αριστεροί» σήμερα - σε μια ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ χώρα (όπως η Ελλάδα) σημαίνει να συντάσσεται κανείς με τον ταξικό εχθρό. Η μόνη συνεπής αντιιμπεριαλιστική πολιτική είναι πρωτίστως η σύγκρουση με την εγχώρια αστική τάξη.

-- Ενα σημείο που θα πρέπει να απασχολήσει την νέα ΚΕ στο προσεχές μέλλον θα πρέπει να είναι η μορφή της καθοδήγησης της ταξικής πάλης. Πιστεύω ότι σε περίοδο όξυνσης της ταξικής σύγκρουσης και αυξημένης επιθετικότητας της αστικής τάξης θα ενισχυθεί αναπόφευκτα (και θα πρέπει να ενισχυθεί) το συγκεντρωτικό στοιχείο στην οργάνωση. Αυτό μπορεί να αποδειχθεί ως τεράστια ευκαιρία, αλλά μόνο αν συνδυαστεί με τις απαραίτητες ενέργειες και διεργασίες. Θα πρέπει επομένως οπωσδήποτε να ριζοσπαστικοποιηθεί ο αγώνας και να αυξηθεί η κινητικότητα των Οργανώσεων του Κόμματος. Οποιαδήποτε στασιμότητα μπορεί να αποδειχθεί ολέθρια με μια πιο συγκεντρωτική διοργάνωση του αγώνα. Δεν έχω στο νου μου μόνο την επαναστατική περίοδο, αλλά γενικότερα περιόδους όξυνσης της σύγκρουσης των τάξεων, καθώς και της αντίδρασης. Μόνο με τη διαρκή κινητοποίηση των δυνάμεων του Κόμματος θα μπορέσει να επιτευχθεί η συσπείρωση και η συνοχή του.

-- Θα ήθελα να κάνω και μια παρατήρηση ως προς τη διεθνή δράση του ΚΚΕ, καθώς αποτελεί και αυτή μέρος των Θέσεων για το Συνέδριο. Είναι γνωστό ότι το ΚΚΕ αγωνίζεται με μεγάλη επιμονή για τη σύναψη και ανάπτυξη σχέσεων με ΚΚ άλλων χωρών προκειμένου να μπορέσει να συντονιστεί η προσπάθεια κοινής πάλης. Αυτή η προσπάθεια είναι σημαντικότατη και πρέπει μάλιστα να εντατικοποιηθεί προκειμένου κάποια στιγμή να είμαστε σε θέση να κάνουμε ακόμη και συγκροτημένη διεθνή κομμουνιστική πολιτική. Θα ήθελα ωστόσο να παρατηρήσω ότι οι συμμαχίες αυτές θα πρέπει να επιλέγονται με τη δέουσα προσοχή. Το όνομα πολλές φορές δεν αρκεί και αυτό το γνωρίζουμε καλά.

-- Το τελευταίο σημείο αφορά την μαρξιστική έρευνα. Οι συνθήκες είναι δύσκολες - αυτό το γνωρίζουμε όλοι. Ωστόσο δεν θα πρέπει να μας περάσει ούτε από το μυαλό να θεωρήσουμε τη θεωρητική εργασία πολυτέλεια. Δεν υπάρχουν περιθώρια θεωρητικών ελλείψεων για τους κομμουνιστές. Γι' αυτόν το λόγο πιστεύω ότι είναι σημαντικό να ανασυγκροτηθεί και να ενισχυθεί το ΚΜΕ όσο το δυνατόν γίνεται. Θα πρέπει να υπάρξει ένας συνδυασμός «ανοιχτών» και «κλειστών» δραστηριοτήτων και εκδηλώσεων. Σκοπός θα πρέπει να είναι αφενός η επαρκής εκπαίδευση των κομματικών στελεχών και αφετέρου η διάχυση της μαρξιστικής - λενινιστικής σκέψης και έρευνας στην κοινωνία. Ας προσπαθήσουμε να προκαλέσουμε μια αναγέννηση και άνθηση της μαρξιστικής έρευνας στην Ελλάδα, κάτι όχι ακατόρθωτο ακόμα και στις σημερινές συνθήκες. Μέσα στον τσαρλατανισμό, που κυριαρχεί σήμερα στην «αριστερή διανόηση», η συνεπής μαρξιστική - λενινιστική του ΚΚΕ πρέπει να προωθηθεί και να αναπτυχθεί.

Θα ήθελα να κλείσω αυτήν την παρέμβαση με την προτροπή να ψηφιστούν οι Θέσεις της ΚΕ στο προσεχές Συνέδριο, καθώς μόνο υπό αυτήν την προϋποθέση θα μπορέσει το Κόμμα να αντιμετωπίσει τις πραγματικά ουσιώδεις και καθοριστικές προκλήσεις. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο αγώνας δεν κρίθηκε εντέλει ποτέ από πολιτικούς «ελιγμούς», που αυτήν τη στιγμή προπαγανδίζονται από διάφορες πλευρές, αλλά από την επίμονη οργανωμένη δράση των κομμουνιστών με χρήση των μέσων ισχύος που διαθέτει το Κόμμα και η εργατική τάξη. Λενινισμός δε σημαίνει παζάρια με αστικές πολιτικές δυνάμεις για μια κυβερνητική καρέκλα ή μερικές ποσοστιαίες μονάδες, αλλά οργανωμένη διεξαγωγή της ταξικής πάλης και ανατροπή του αστικού κράτους και της κυριαρχίας της αστικής τάξης. Διότι στο κάτω κάτω: «Η αντικατάσταση του αστικού κράτους από το προλεταριακό είναι αδύνατο να γίνει χωρίς τη βίαιη επανάσταση» (Κράτος και Επανάσταση, σ. 29).