Β. ΚΕΧΑΓΙΑ («ΝΕΑ»): Κυρία Γραμματέα, σας άκουσα χτες στην κεντρική συγκέντρωση στο Πεδίον του Αρεως να απευθύνετε κάλεσμα σε παλιούς συναγωνιστές σας με τους οποίους ενδεχομένως σας χώρισαν παλαιότερα οι δρόμοι. Απευθύνεστε ίσως και σε κάποια στελέχη ή και ψηφοφόρους που σήμερα ανήκουν στις λεγόμενες τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ;

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Καταρχήν, νομίζω ότι το κάθε κόμμα έχει δικαίωμα να απευθύνεται και με πολιτικά κριτήρια σε εργαζόμενους. Εμείς πάντα τα πολιτικά κριτήρια βάζουμε και τα κοινωνικοταξικά. Δηλαδή, εργάτες, εργάτριες, υπάλληλοι, αυτοαπασχολούμενοι, αγρότες. Και είναι φανερό ότι απευθυνόμαστε σε ανθρώπους που ανήκουν σε κάποιο πολιτικό χώρο, ή ψηφίζουν. Και αν θέλετε, είναι πολύ φυσικό να απευθυνθούμε στους περισσότερο πολιτικοποιημένους ανθρώπους.

Υπάρχουν αριστεροί, άνθρωποι οι οποίοι, όταν τους ρωτήσεις, σου λέει «εγώ είμαι αριστερός». Μπορεί να είσαι αριστερός και να μην είσαι κομμουνιστής. Απευθυνόμαστε σε αυτούς. Και ακόμα περισσότερο, βεβαίως απευθυνόμαστε σε αυτούς που παλέψαμε μαζί. Τη 10ετία του '70, του '80. Βεβαίως παλέψαμε μαζί, τους ξέρουμε και μας ξέρουν. Και έχουμε κάθε δικαίωμα να απευθυνόμαστε.

Δεν νομίζω ότι είναι, ούτε δική μας ιδιοκτησία, ούτε κανενός άλλου ιδιοκτησία. Οπως και σε εμάς δεν είναι ιδιοκτησία οι ψηφοφόροι. Εχουμε ψηφοφόρους που είναι αριστεροί, έχουμε ψηφοφόρους που η καρδιά τους ακόμα είναι στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ, αλλά μας ψηφίζουν. Δεν μπορούμε να τους μεταχειριστούμε σαν ιδιοκτησία μας και να απαγορεύσουμε σε άλλα κόμματα να απευθυνθούν στους ψηφοφόρους του ΚΚΕ. Το λέω, γιατί ακούω ότι με ποιο δικαίωμα απευθυνόμαστε στους αριστερούς. Με το ίδιο δικαίωμα που έχουμε απευθυνόμαστε στους Νεοδημοκράτες.

Λυπάμαι πάρα πολύ γιατί όποιος θεωρεί την πολιτική του βάση σαν τσιφλίκι του και απαγορεύει στον άλλον να κάνει κάλεσμα. Λυπάμαι πάρα πολύ, αλλά νομίζω ότι αυτή η πολιτική βάση δεν του ανήκει. Και αυτό ισχύει και για μας, αν θεωρήσουμε τη βάση επιρροής του ΚΚΕ τσιφλίκι μας.