ΠΡΙΝ ΛΙΓΕΣ βδομάδες, η κυβέρνηση έκανε επίσημη φιέστα για να εγκαινιάσει το Μουσείο της Ακρόπολης. Ηταν βλέπετε - όπως είπαν - λαμπρό δείγμα του ελληνικού πολιτισμού που πρέπει να προβληθεί διεθνώς...

Ε, το Σαββατοκύριακο που πέρασε φρόντισε να δώσει - πάλι η κυβέρνηση - ένα επίσης «λαμπρό δείγμα του ελληνικού πολιτισμού».

Μπουλντόζες, που κατεδάφιζαν παραπήγματα και τσίγκινα σπίτια προσφύγων στη Πάτρα. Μικρά παιδιά, που συλλαμβάνονταν, στοιβάζονταν και μεταφέρονταν άρον - άρον.

Ελαμψε ο ... «ελληνικός πολιτισμός» μπολιασμένος με το «ευρωπαϊκό πνεύμα της ελευθερίας» (μια και κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης εφαρμόστηκαν, και, μάλιστα, με υπέρμετρο ζήλο).

Μιλάμε για την Ευρωπαϊκή Ενωση, που «πίνει νερό» στο όνομα της «ελεύθερης διακίνησης ανθρώπων και εμπορευμάτων» στο εσωτερικό της. Κι όμως, αρνείται το δικαίωμα μετακίνησης στους μετανάστες.

Δε λέμε - ούτε γι' αστείο - ότι θα μπορούσε να τους λογίσει ως ...ανθρώπους. Μας το απέδειξε περίτρανα με τις συμφωνίες του Δουβλίνου, αλλά και τις πρακτικές της (πόλεμοι, στρατόπεδα συγκέντρωσης κλπ.) ότι δεν τους λογαριάζει ως τέτοιους.

Ομως, δεν της κάνουν ούτε ...για εμπορεύματα, απ' ό,τι φαίνεται. Κι ας χρησιμοποιεί την εργατική τους δύναμη ως το τελευταίο και πλέον αναλώσιμο εμπόρευμα.

Κι όσοι σπεύδουν να αποδώσουν όλα τούτα στις (αποκρουστικές ομολογουμένως) αντιλήψεις και στάσεις του Χρ. Μαρκογιαννάκη, μάλλον επιλέγουν να δουν το δέντρο κι όχι το δάσος.

Γιατί ο Μαρκογιαννάκης είναι αναπληρωτής υπουργός του καθηγητή του Δικαίου, Πρ. Παυλόπουλου. Που, με τη σειρά του, είναι υπουργός του Κ. Καραμανλή και συνάδελφος του Αντ. Σαμαρά, που ...κόβανε κορδέλες στο Μουσείο της Ακρόπολης.

Κι αυτή η κυβέρνηση είναι μαζί με τις υπόλοιπες («φιλελεύθερες», «σοσιαλδημοκρατικές» και «κεντροαριστερές») μέρος της ... «μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας». Μαζί τα αποφάσισαν, μαζί τα εκτελούν.

Κι ίσως δεν έχουμε δει τίποτε ακόμη...