«Τι ακριβώς έγινε το 1989; Πείσθηκε τόσο εύκολα ο Φλωράκης και έκανε τη συγκυβέρνηση; Φοβήθηκε τις εξελίξεις στις ανατολικές χώρες; `Η του ψιθύρισαν ότι έτσι θα διατηρούνταν η υστεροφημία του και ότι δεν θα σύρονταν όπως οι άλλοι ηγέτες των Λαϊκών Δημοκρατιών στα δικαστήρια; Οτι έτσι θα έσωζε τις επιχειρήσεις του ΚΚΕ, δηλαδή την ιδιοκτησία;». Ποιος τα λέει όλα αυτά; Πάντως, δεν είναι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Ασε που θα μπορούσε να είναι, αλλά λέμε τώρα. Υπάρχουν και άλλες αντιΚΚΕ εφεδρείες στο σύστημα. Και μάλιστα χρήσιμες, απ' ό,τι φαίνεται, όπως το ΝΑΡ, γιατί δικά του γραφτά είναι, στην εφημερίδα του, το «Πριν» (12/7/2009), που είδαν το φως της δημοσιότητας. Και καλά, από τέτοιους «επαναστάτες» δε θα περίμενε κανείς σεβασμό στον Χαρίλαο Φλωράκη. Γιατί αυτοί επεδίωξαν τον εξανδραποδισμό του ΚΚΕ με την υπονόμευσή του από τα μέσα. Αλλά για τα υπόλοιπα, περί δικαστηρίων ηγετών των Λαϊκών Δημοκρατιών, τα οποία έστησαν οι καπιταλιστικές ηγεσίες στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, τι είναι, αν δεν είναι ωμός αντικομμουνισμός; Οπως και οι συνειρμοί με τις επιχειρήσεις, σε μια περίοδο, που σύσσωμο το αστικό πολιτικό σύστημα, αλλά και άλλα επιτελεία του ιμπεριαλισμού χτυπούν το ΚΚΕ, με πρωταγωνιστή την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Τέτοια ταύτιση, λοιπόν; Εδώ δεν μπορεί να μιλήσει κανείς για απλό ξεπεσμό τους. Είναι ποιοτικά κάτι παραπάνω και, πάντως, διαφορετικό. Κάποιος δημοσιολόγος στην «Καθημερινή» έγραψε τις προάλλες ότι ο αντικομμουνισμός είναι ο σύγχρονος προοδευτισμός. Τους ζήλεψαν; Πάντως, η σύμπλευση με όσους πασχίζουν να χτυπήσουν το ΚΚΕ, με άλλα μέσα αφού δεν αντέχουν γιατί δε μπορούν να το κάνουν ιδεολογικοπολιτικά, είναι εμφανής. Για το ρόλο τους; Αυτοαποκαλύπτονται στην Ιστορία...