Στην προχτεσινή κυβερνητική φιέστα στο Λαύριο με αφορμή τις πυρκαγιές, έβγαλε μάτι η προσπάθεια της κυβέρνησης να επικεντρώσει στο ζήτημα των αυθαιρέτων, ξανασερβίροντας ως «ολοκληρωμένο σχεδιασμό» είτε παλιά μέτρα που επισπεύδονται είτε ντύνοντας με ένα τάχα φιλολαϊκό μανδύα την πολιτική που αποτυπώνεται στους δασοκτόνους νόμους, που η ίδια έχει ψηφίσει την περίοδο 2015 - 2018, παίρνοντας τη σκυτάλη από τους προηγούμενους. Κουβέντα δεν είπε βέβαια για τη συνειδητή υποχρηματοδότηση της δασοπροστασίας και της δασοπυρόσβεσης, την απουσία ολοκληρωμένου σχεδίου πρόληψης, την πολιτική εμπορευματοποίησης της γης, τον χωροταξικό σχεδιασμό που προωθεί τα επιχειρηματικά συμφέροντα, την πολιτική της ΕΕ που κρίνει με λογικές «κόστους - οφέλους» την κατασκευή αντιπλημμυρικών και άλλων υποδομών. Αυτή η πολιτική και αυτές οι ιεραρχήσεις που η κυβέρνηση κρύβει πίσω από μερικές ...αυθαίρετες μάντρες, είναι η πηγή των τεράστιων κινδύνων και των καταστροφών για το λαό. Σ' αυτήν τη βάρβαρη πολιτική η κυβέρνηση προσπαθεί να αποσπάσει την ανοχή των λαϊκών στρωμάτων, λέγοντας ότι στις αλλαγές που προωθεί «χρειάζεται πλατιά, ειλικρινής και αποφασιστική δέσμευση της ίδιας της κοινωνίας». Η προσπάθεια να στοιχηθεί ο λαός σε ένα τέτοιο εχθρικό για τα συμφέροντά του σχεδιασμό πρέπει να βρει τοίχο από τα εργατικά - λαϊκά στρώματα. Ο δρόμος για να υπερασπιστούν τη ζωή τους και την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους βρίσκεται σε σύγκρουση με τα σχέδια του κεφαλαίου και της κυβέρνησης.