Το τελικό αποτέλεσμα στις προεδρικές εκλογές της 20ής Μάη στη Βενεζουέλα έφερε την επανεκλογή του σοσιαλδημοκράτη Προέδρου Νικολάς Μαδούρο με 67,8% και αποχή στο 54%, και ταυτόχρονα την αύξηση των απειλών και κυρώσεων από την πλευρά των ΗΠΑ, των συμμάχων τους στη λεγόμενη Ομάδα της Λίμας (14 χώρες της Λατινικής Αμερικής και ο Καναδάς) και την ΕΕ, που δεν αναγνώρισαν το αποτέλεσμα και κατηγορούν την κυβέρνηση για «αντιδημοκρατικές και παράνομες εκλογές» που δήθεν δεν επιτρέπουν την έκφραση της αντιπολίτευσης. Η συμμαχία «Προεδρείο Δημοκρατικής Ενότητας» (ΜUD), ένα συνονθύλευμα νεοφιλελεύθερων και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων, μποϊκοτάρισε τις εκλογές, επειδή απαγορεύτηκε η συμμετοχή σε ορισμένους από τους ηγέτες της που πρωτοστάτησαν στις βίαιες διαδηλώσεις το 2017, με δεκάδες νεκρούς.

Τα τελικά αποτελέσματα, σύμφωνα με το Εθνικό Εκλογικό Συμβούλιο, είναι: Ν. Μαδούρο 67,84% ή 6.245.862 ψήφους (από το εκλογικό σώμα των 20,5 εκατομμυρίων), Χένρι Φαλκόν, 20,93% ή 1.927.387 ψήφους (ήταν επικεφαλής του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος «Προοδευτική Προώθηση» και μέχρι το 2008 στο μπλοκ του Τσάβες και τον στήριξαν το Χριστιανοκοινωνικό Κόμμα - COPEI, που συμμετείχε σε αστικές κυβερνήσεις πριν το 1998) και το λεγόμενο Κίνημα για το Σοσιαλισμό.

Ο κληρικός Χαβιέρ Μπερτούτσι, με την πλατφόρμα «Ελπίδα για την αλλαγή», πήρε 10,82% και 988.761 ψήφους, και ο Ρεϊνάλντο Κιχάδα, από το κόμμα «Λαϊκή Πολιτική Ενότητα '89», που έφυγε από το Σοσιαλιστικό Κόμμα το 2013, πήρε 0,4% και 34.246 ψήφους.

Από την πρώτη στιγμή, ΗΠΑ, ΕΕ και σύμμαχοί τους αμφισβήτησαν το αποτέλεσμα, με τις ΗΠΑ να προχωράνε σε κυρώσεις κατά της κυβέρνησης της Βενεζουέλας, που της απαγορεύει να πουλάει «δημόσια περιουσιακά στοιχεία» και πετρέλαιο στις ΗΠΑ. Η κυβέρνηση της Βενεζουέλα προχώρησε σε απέλαση 2 διπλωματών των ΗΠΑ, κάτι που απαντήθηκε με απέλαση και 2 Βενεζουελανών διπλωματών, ενώ οι χώρες της Ομάδας της Λίμα ανακάλεσαν τους πρεσβευτές τους και απειλούν με υποβάθμιση παραπέρα των σχέσεων. Στο εσωτερικό, ο Ν. Μαδούρο έχει καλέσει σε «εθνικό διάλογο» και δηλώνει ότι προτεραιότητα είναι η αντιμετώπιση του «οικονομικού πολέμου». Η πραγματικότητα στη Βενεζουέλα καταγράφει βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης, που, μαζί με τις εξωτερικές πιέσεις, οδηγεί σε επιδείνωση της ζωής των λαϊκών στρωμάτων, με υπέρογκο πληθωρισμό και ελλείψεις βασικών ειδών διατροφής. Η σοσιαλδημοκρατική διαχείριση, που ξεκίνησε επί Τσάβες και συνεχίζεται επί Μαδούρο, όπως ηταν αναμενόμενο δεν μπορούσε να αποτρέψει την καπιταλιστική κρίση, παρά τις οποιες διακηρύξεις περί «σοσιαλισμού».