Με τροπολογία που κατατέθηκε χτες στη Βουλή, ορίζονται οι προϋποθέσεις για την απόκτηση ασφαλιστικής ικανότητας και άρα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για την περίοδο 1/3/2018 - 28/2/2019.

Στους μισθωτούς η ασφαλιστική ικανότητα χορηγείται εφόσον ο ασφαλισμένος μισθωτός έχει πραγματοποιήσει 50 ημέρες ασφάλισης, ενώ όταν πρόκειται για μη μισθωτό απαιτούνται δύο μήνες ασφάλισης και υπό την προϋπόθεση ότι έχει καταβάλει στον ΕΦΚΑ τις ελάχιστες εισφορές από την 1/1/2017.

Ταυτόχρονα, στα προστατευόμενα μέλη της οικογένειας προστίθενται: α) Τα ανάδοχα άγαμα τέκνα, β) τα άγαμα τέκνα που σπουδάζουν σε ΙΕΚ, γ) τα τέκνα με αναπηρία άνω του 67% που εργάζονται ή απασχολούνται είτε για βιοποριστικούς λόγους είτε για λόγους εργασιοθεραπείας, δ) οι ορφανοί πατρός και μητρός εγγονοί και αδελφοί μέχρι του 24ου έτους της ηλικίας τους και εφόσον συνεχίζουν τις σπουδές τους μέχρι του 26ου έτους της ηλικίας τους (αντί του 18ου που ίσχυε), ε) τα εκτός γάμου εγγόνια, εφόσον ο γονέας δεν ασφαλίζεται από ίδιο δικαίωμα.

Την ίδια στιγμή, με την ίδια τροπολογία, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αυξάνει από 1/3/2019 και μετά τις απαιτούμενες μέρες για τη χορήγηση ασφαλιστικής ικανότητας σε 75, αντί των 50, στην περίπτωση των μισθωτών και σε 3 μήνες ασφάλισης από 2 για τους μη μισθωτούς. Φαίνεται ότι και τα νέα εμπόδια στους ασφαλισμένους να εξασφαλίζουν ασφαλιστική ικανότητα εντάσσονται στην περιβόητη... «επιστροφή στην κανονικότητα».

Τοποθετούμενος για την τροπολογία, ο βουλευτής του ΚΚΕ Σάκης Βαρδαλής επανέφερε τη θέση του Κόμματος ότι «όλοι οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα θα πρέπει να έχουν πλήρη ασφαλιστική και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και κάλυψη χωρίς καμία - μα καμία - προϋπόθεση, από ένα αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας, χωρίς συμμετοχή στα φάρμακα κ.λπ.».

«Με τη συγκεκριμένη τροπολογία», σημείωσε ο βουλευτής του ΚΚΕ, «αντιμετωπίζονται ορισμένα ζητήματα που μπορούν να αξιοποιηθούν από ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων. Γι' αυτόν το λόγο, εμείς θα την ψηφίσουμε. Ομως, σε καμία περίπτωση δεν ικανοποιεί τις σημερινές σύγχρονες κοινωνικοασφαλιστικές ανάγκες των εργαζομένων και των υπόλοιπων λαϊκών στρωμάτων».