Η στάση της κυβέρνησης Τσίπρα σε όλα τα θέματα στις σχέσεις με την Τουρκία, τη FYROM, την Αλβανία, επιβεβαιώνει ότι κάθε αστική κυβέρνηση διαπραγματεύεται τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας με γνώμονα τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Αυτό συμβαίνει και όταν διεκδικεί με εθνικιστικές κορόνες και όταν συμβιβάζεται με κοσμοπολίτικη νηφαλιότητα. Πάντα κριτήριο είναι η βελτίωση της θέσης της εγχώριας αστικής τάξης στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα. Αυτό συνέβη και όταν συμβιβάστηκε η κυβέρνηση Σημίτη με τις συμφωνίες της Μαδρίτης το 1997 και του Ελσίνκι το 1999, που άνοιξαν το δρόμο για τις προκλητικές διεκδικήσεις της Τουρκίας.

Γι' αυτό και σήμερα η κυβέρνηση ανοίγει στην πράξη το δρόμο της συνεκμετάλλευσης των εγχώριων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Γι' αυτό επίσης η κυβέρνηση Τσίπρα τα δίνει όλα, στεριά, θάλασσα, αέρα, λιμάνια και αεροδρόμια, για τα σχέδια στρατιωτικών επεμβάσεων του ΝΑΤΟ στην ευρύτερη περιοχή.

Με την ευκαιρία, ξεκαθαρίζουμε για ακόμη μία φορά ότι τα σύνορα ανάμεσα στην Ελλάδα και τις γειτονικές χώρες έχουν οριστικά διαμορφωθεί με διεθνείς συμβάσεις. Οι αμφισβητήσεις συνόρων υπονομεύουν τα λαϊκά συμφέροντα, από όπου κι αν προέρχονται. Οι λαοί της περιοχής δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα. Εχουν συμφέρον να πολεμήσουν ενάντια στον κοινό εχθρό τους, τον ιμπεριαλισμό, ενάντια στην εξουσία του κεφαλαίου.

Γενικότερα, μέσα στη ζούγκλα του καπιταλισμού, όπου μεγάλοι όμιλοι ανταγωνίζονται για να αυξήσουν τα κέρδη τους και τα μερίδιά τους στην αγορά, δεν υπάρχει δρόμος που να οδηγεί στη λαϊκή ευημερία.

Για να υπάρξει διέξοδος προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων χρειάζεται ριζική αλλαγή πορείας. Χρειάζεται η εργατική τάξη, ο λαός να πάρει στα χέρια του το τιμόνι της εξουσίας και τα κλειδιά της οικονομίας.

Μέσα σε αυτό το ιδιοκτησιακό και πολιτικό καθεστώς, όπου οι εγχώριες ενεργειακές πηγές, οι πρώτες ύλες, τα μέσα παραγωγής, μεταφοράς, διανομής της Ενέργειας θα αποτελούν κοινωνική - κρατική ιδιοκτησία, ο ενεργειακός σχεδιασμός θα μπορεί να αναπτύξει την παραγωγή και να ικανοποιεί συνδυασμένα το σύνολο των λαϊκών αναγκών. Ο ενεργειακός σχεδιασμός θα διασφαλίζει:

• Τη μείωση του βαθμού ενεργειακής εξάρτησης της χώρας.
• Την εξασφάλιση επαρκούς λαϊκής κατανάλωσης.
• Την ασφάλεια των εργαζομένων του κλάδου και των οικιστικών ζωνών και γενικότερα την ισόρροπη παρέμβαση του ανθρώπου στο περιβάλλον.

Πάνω απ' όλα, θα κατοχυρώνει ότι το ενεργειακό προϊόν θα είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα. Πάνω σε αυτό το έδαφος του νέου τρόπου παραγωγής, ο ενιαίος, αποκλειστικά κρατικός φορέας Ενέργειας θα μπορεί να επεξεργάζεται τη βελτίωση του ενεργειακού μείγματος, τη συνδυασμένη αξιοποίηση όλων των διαθέσιμων εγχώριων πηγών και τεχνολογικών λύσεων, με στόχο τη συνδυασμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Ασφαλώς δεν περιμένουμε παθητικά κάποια μεγάλη μέρα, που θα αρχίσουν να λύνονται τα προβλήματά μας στο σοσιαλιστικό μέλλον. Παλεύουμε σήμερα για να ανοίξει αυτός ο ελπιδοφόρος δρόμος. Πρέπει και μπορούμε σήμερα να οργανώσουμε την αντεπίθεσή μας. Να σημαδέψουμε τον πραγματικό εχθρό, την άρχουσα τάξη των καπιταλιστών, που κλέβει τον ιδρώτα μας σε συνθήκες ειρήνης και στηρίζει ενεργά τα πολεμικά σχέδια του ΝΑΤΟ.