Το ΚΚΕ γιορτάζει τα 100 του χρόνια και δεν θα μπορούσε να το κάνει διαφορετικά παρά μόνο προάγοντας τον πολιτισμό. Οι κομμουνιστές πάντα «πολεμάνε και τραγουδάνε». Η καθημερινή πάλη τους στην κοινωνία δεν εξαντλείται μόνο σε «πρακτικά» βήματα. Μέλημά τους πάντα ήταν η παιδεία, η επιμόρφωση, η καλλιέργεια, ο πολιτισμός και όσα η τέχνη χαρίζει στον άνθρωπο. Γιατί οι κομμουνιστές γνωρίζουν πως για να φτιάξεις μια καλύτερη, σοσιαλιστική, κομμουνιστική κοινωνία, χρειάζεσαι τους καλύτερους ανθρώπους. Και οι κομμουνιστές φρόντιζαν πάντα να γίνονται οι ίδιοι καλύτεροι. Να μορφώνονται, να οπλίζονται ιδεολογικά και αισθητικά. Αυτό κάνουν και τώρα τιμώντας τα γενέθλια του Κόμματός τους.

Οι συναυλίες του Θάνου Μικρούτσικου για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ, με μελοποιημένα από τον ίδιο έργα του Μαγιακόφσκι και του Ρίτσου, δένουν την ιστορία με την τέχνη, τιμούν τους αγώνες των λαών για καλύτερο αύριο, αποδίδουν τιμή σε όσους έδωσαν τα χρόνια και τη ζωή τους σ' αυτόν τον αγώνα.

Η «Καντάτα για τη Μακρόνησο», μελοποιημένη ποίηση, από το έργο του Ρίτσου «Πέτρινος Χρόνος» που γράφτηκε το '49 στη Μακρόνησο, συγκλονίζει, καθώς η μουσική τονίζει και πολλαπλασιάζει την ένταση των στίχων που αντιπαραθέτουν το μεγαλείο της ψυχής των κομμουνιστών απέναντι στη θηριωδία και την κτηνωδία των «δυνάμεων του σκοταδισμού». Η Μακρόνησος, τόπος βασανιστηρίων και εν ψυχρώ δολοφονιών, γίνεται ένα σύμβολο της ακατάβλητης και ανυπόταχτης ψυχής των ανθρώπων που η ιδεολογία τους τους έταξε να πολεμάνε για τα δίκια του λαού τους, για μιαν άλλη κοινωνία. Και στις δύσκολες εποχές που ζούμε, τα χρειαζόμαστε αυτά τα σύμβολα και αυτός είναι ο ρόλος αυτής της τέχνης: Να μας τα προσφέρει και να μας θυμίζει πως καμιά θυσία δεν είναι χαμένη, κανένας αγώνας δεν είναι περιττός, όταν χτίζεται το μέλλον του κόσμου.