Οι πρόωρες εκλογές για το τοπικό κοινοβούλιο της Καταλονίας των 135 εδρών, που έγιναν στις 21 Δεκέμβρη, επιβεβαίωσαν τη διαίρεση που εξακολουθεί να υφίσταται και τον εγκλωβισμό λαϊκών δυνάμεων στα δύο βασικά αστικά μπλοκ, το λεγόμενο «αυτονομιστικό» και το λεγόμενο «συνταγματικό». Δηλαδή δεν διαφοροποιούν ουσιαστικά το συσχετισμό και την ενδοαστική διαπάλη στην πλουσιότερη ισπανική επαρχία της χώρας, όπου παράγεται το 20% του συνολικού ΑΕΠ, όπως και την επιδίωξη και των δύο μπλοκ για αναβάθμιση της θέσης της καταλανικής αστικής τάξης. Η σύγκρουση, που κλιμακώθηκε με το λεγόμενο δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία την 1η Οκτώβρη και την άρση της αυτονομίας με την εφαρμογή του άρθρου 155 του ισπανικού Συντάγματος, αναμένεται να συνεχιστεί. Ο αποπεμφθείς πρώην Πρόεδρος της Καταλονίας, Κάρλες Πουιτζντεμόντ, του νεοφιλελεύθερου Δημοκρατικού Ευρωπαϊκού Κόμματος Καταλονίας (PdCat), μαζί με τους 4 υπουργούς, εξακολουθούν να παραμένουν στο Βέλγιο όπου έχουν διαφύγει, παζαρεύοντας τη μη σύλληψή τους αν επιστρέψουν. Και ο αποπεμφθείς αντιπρόεδρος, Οριόλ Γιουνκέρας, της σοσιαλδημοκρατικής Ρεπουμπλικανικής Αριστεράς, με άλλους 7 πρώην υπουργούς, εξακολουθούν να είναι στην φυλακή.

Με τη συμμετοχή να φτάνει στο 82%, τα αποτελέσματα που καταγράφηκαν είναι τα εξής για τις 135 έδρες του καταλανικού κοινοβουλίου: Το νεοφιλελεύθερο συνονθύλευμα «Πολίτες» (Ciudadanos), που τάχθηκε φανατικά υπέρ της ενεργοποίησης του άρθρου 155, πήρε 25,48% και 37 έδρες (αντίστοιχο σχήμα το 2015 είχε 18,02% και 25 έδρες), ο συνδυασμός «Μαζί για την Καταλονία» (Junts per Catalunya), του Πουιτζντεμόντ, 21,75% και 34 έδρες, και η Ρεπουμπλικανική Αριστερά (ERC) 21,49% και 32 έδρες (τα δύο αυτά σχήματα είχαν κατέβει από κοινού το 2015 ως «Μαζί για το ναι» και είχαν συγκεντρώσει το 39,75% των ψήφων και 62 έδρες).

Το Σοσιαλιστικό Κόμμα πήρε 13,94% και 17 έδρες (είχε 12,81% και 16 έδρες), η «Καταλονία από Κοινού - Μπορούμε» (CatComu - Podem), η συμμαχία της νέας σοσιαλδημοκρατίας των «Ποδέμος», της Ενωμένης Αριστεράς (όπου συμμετέχει και το μεταλλαγμένο ΚΚ Ισπανίας) και της παράταξης της δημάρχου της Βαρκελώνης, Αντά Κολάου, 7,48% και 8 έδρες (αντίστοιχη συμμαχία το 2015 είχε 8,89% και 11 έδρες), το άλλο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, που αυτοπροβάλλεται ως «αντικαπιταλιστική αριστερά», η «Λαϊκή Ενότητα» (CUP), 4,47% και 4 έδρες (είχε 8,25% και 10 έδρες), και το κυβερνών στην Ισπανία Λαϊκό Κόμμα 4,26% και 3 έδρες (είχε 8,54% και 11 έδρες).

Με αυτά τα αποτελέσματα, το πιθανότερο ενδεχόμενο είναι το λεγόμενο «αυτονομιστικό μπλοκ» («Μαζί για την Καταλονία», Ρεπουμπλικανική Αριστερά και «Λαϊκή Ενότητα») να σχηματίσουν κυβέρνηση έχοντας εξασφαλίσει μαζί 70 έδρες, δηλαδή πάνω από τη σχετική πλειοψηφία των 68 εδρών. Σε αυτήν την περίπτωση θεωρείται σίγουρη η επιδίωξη του Πουιτζντεμόντ να γίνει ξανά Πρόεδρος, κάτι που σημαίνει ότι πρέπει να επιτευχθεί συμβιβασμός με το ισπανικό κράτος ώστε να του επιτρέψει να επιστρέψει στη χώρα χωρίς να συλληφθεί, με βάση το ένταλμα που σχετίζεται με τα γεγονότα μετά το δημοψήφισμα της 1ης Οκτώβρη και όσα ακολούθησαν. Βεβαίως δεν μπορεί να αποκλειστεί και το ενδεχόμενο ο σχηματισμός κυβέρνησης να αποδειχθεί πιο πολύπλοκη διαδικασία. Πάντως οι διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα αναμένονται έντονες το επόμενο διάστημα. Δεν είναι τυχαίο ότι η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση του Μαριάνο Ραχόι προχώρησε στην αύξηση του κατώτερου μισθού στην Ισπανία κατά 4%, παρουσία συνδικαλιστικών ηγεσιών και εργοδοτικών οργανώσεων, ως «ένδειξη της επιτυχημένης οικονομικής πολιτικής του». Σύμφωνα με τα συμφωνηθέντα, από 707 ευρώ που είναι ο κατώτατος μισθός θα φτάσει το 2020 σε 850 ευρώ (με σταδιακές αυξήσεις ανά χρόνο)

Αρνητικό χαρακτηρίζει σε ανακοίνωσή του το ΚΚ Λαών της Ισπανίας - Καταλανοί Κομμουνιστές το αποτέλεσμα των εκλογών, αφού όπως σημειώνει «οι αστικές δυνάμεις κατάφεραν να σύρουν πίσω τους τμήματα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων». Το κόμμα αυτό, που λόγω υποκειμενικών και αντικειμενικών δυσκολιών δεν συμμετείχε στις εκλογές και καλούσε τους εργάτες να ρίξουν άκυρο, υπογραμμίζει «την ανάγκη να χαραχτεί ένας ανεξάρτητος δρόμος από την εργατική τάξη κόντρα στις αστικές επιδιώξεις». Σε αυτόν το δύσκολο δρόμο κατά της καπιταλιστικής εξουσίας θα δώσει όλες του τις δυνάμεις.