Τρώγοντας ανοίγει η όρεξη, πόσο μάλλον όταν τα εδέσματα είναι τόσο λαχταριστά όσο τα ...ατομικά και δημοκρατικά λαϊκά δικαιώματα. Επιδεικνύοντας βουλιμικές διαθέσεις η κυβέρνηση επιχειρεί να κατασπαράξει όσα δομήθηκαν στο έδαφος πολύχρονων και σκληρών αγώνων του λαϊκού και εργατικού κινήματος. Μετά τον «τρομονόμο», μετά το νομοσχέδιο που ετοιμάζεται για την απαγόρευση των διαδηλώσεων, ψηφίστηκε χτες επί της αρχής στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή και το νομοσχέδιο απαγόρευσης της αφισοκόλλησης, του περιορισμού δηλαδή της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών.

Οι οφθαλμοφανείς αντιδημοκρατικές στοχεύσεις του νομοσχεδίου και οι αντιδράσεις στην καταφανή πρόθεση φίμωσης του λαού ανάγκασαν την κυβέρνηση να προβεί σε ελιγμό, εξαιρώντας από τις διατάξεις του τις απαγορεύσεις για την προβολή πολιτικών δραστηριοτήτων. Το γεγονός αυτό όμως διόλου δεν απαλύνει τον επικίνδυνο χαρακτήρα του νομοσχεδίου, ο οποίος αποκαλύφτηκε και από την επίμονη άρνηση της αρμόδιας υπουργού να εξαιρέσει και τις κοινωνικές δραστηριότητες από τις απαγορεύσεις. Αλλωστε, και από μόνη της η επίκληση της προστασίας του περιβάλλοντος που συνοδεύει το νέο νόμο - έκτρωμα αποκαλύπτει πολλά, κυρίως γιατί προέρχεται από μια κυβέρνηση που καμιά περιβαλλοντική ευαισθησία δεν έχει επιδείξει ως σήμερα, το αντίθετα μάλιστα.

Με λίγα λόγια, το νομοσχέδιο έρχεται να βάλει φραγμούς στη διακίνηση ιδεών και δη των επικίνδυνων για το σύστημα που με περισσό ζήλο υπηρετεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Οσο για το διαχωρισμό των πολιτικών δραστηριοτήτων από τις κοινωνικές συνιστά «στάχτη στα μάτια» του κόσμου και λαθροχειρία ολκής. Ποιος άραγε μπορεί να θέσει ευδιάκριτα όρια μεταξύ τους; Ποιος μπορεί να ισχυριστεί στα σοβαρά ότι πολιτική και κοινωνική δραστηριότητα δε συνδέονται άμεσα; Και ποιος θα αποφασίζει αύριο για την καταχώριση στην πολιτική ή την κοινωνική δραστηριότητα, για το αν θα είναι νόμιμη ή παράνομη μια «υπαίθρια διαφήμιση» ενός πολιτικού φορέα αναλόγως του περιεχομένου της; Μήπως ο εισαγγελέας;

Ακόμα κι αν παραβλέψουμε τα παραπάνω ερωτήματα, γεννούνται άλλα. Για παράδειγμα, με ποιο κριτήριο το δικαίωμα της προπαγάνδας, της προβολής της δράσης, αφαιρείται από τα σωματεία, τους συλλόγους, τους μαζικούς φορείς του λαού; Πολύ δε περισσότερο που οι δικές τους δυνατότητες επικοινωνίας είναι ούτως ή άλλως περιορισμένες και η «υπαίθρια διαφήμιση», κοινώς η αφισοκόλληση, αποτελεί το πιο διαδεδομένο και πρόσφορο μέσο για τη διακίνηση των ιδεών, των θέσεων και προτάσεών τους. Είναι φανερό ότι θα δεχτούν καίριο πλήγμα, όντας γνωστό εκ των προτέρων ότι οι περιορισμένοι χώροι όπου θα επιτρέπεται η ανάρτηση αφίσας θα περιέλθουν στον έλεγχο λίγων και ισχυρών.

Γίνεται κατανοητό ότι η επιχειρούμενη «αποστείρωση» δεν αφορά την εξάλειψη των ιδεών της αστικής τάξης. Αυτή, οι πολιτικοί και μαζικοί φορείς και οι εκπρόσωποί της έχουν πλείστα όσα μέσα στη διάθεσή τους για τη διασπορά των ιδεών τους και τη χειραγώγηση των λαϊκών συνειδήσεων. Η προσπάθεια φίμωσης αφορά αποκλειστικά και μόνο τις μη αρεστές φωνές, εκείνες που προτρέπουν αγωνιστικά και ανατρεπτικά τα λαϊκά στρώματα, την εργατική τάξη. Αφορά τον ίδιο το λαό και τα κινήματά του. Στο Θερινό Τμήμα της Βουλής, όπου θα συζητηθεί το νομοσχέδιο και όχι στην Ολομέλεια όπως πρότεινε το ΚΚΕ, θα επιχειρηθεί από την κυβέρνηση μια ακόμα αντιδημοκρατική εκτροπή. Ας μη μείνει αναπάντητη από το μόνο αρμόδιο και ικανό να την ακυρώσει, το λαό.