Μανώλης Ραπανάκης

Το απόγευμα του Σαββάτου οι μαθητές έκαναν πορεία στο κέντρο της πόλης του Λαυρίου, όπου έγινε συγκέντρωση με ομιλητή τον Μανώλη Ραπανάκη, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ και Γραμματέα της Οργάνωσης Περιοχής Αττικής.

Ξεκινώντας από την ιστορία του Λαυρίου, που αποτέλεσε παράδειγμα της εξέλιξης του καπιταλισμού στην Ελλάδα και σκληρής ταξικής σύγκρουσης της εργατικής τάξης με τους εκμεταλλευτές, ο ομιλητής αναφέρθηκε στη σημασία που έχει να μελετούν οι νέοι την Ιστορία. «Ειδικά για εμάς, τις νεότερες γενιές, είναι μεγάλη η ευθύνη να μελετάμε και να μαθαίνουμε από την Ιστορία τους εργατικού κινήματος και του Κομμουνιστικού Κόμματος, ώστε να αντλούμε δύναμη και γνώση για τη σημερινή πάλη που διεξάγουμε μέσα στη νεολαία, στα σχολεία και αργότερα στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, στις σχολές μαθητείας και κατάρτισης, στο χώρο δουλειάς που θα βρεθούμε αύριο. Η προγενέστερη πείρα, τα συμπεράσματα από την 100χρονη Ιστορία του ΚΚΕ και την 50χρονη της ΚΝΕ, από τα 100 χρόνια από την Οχτωβριανή Επανάσταση, είναι όπλα για να εμπνεύσουμε τη νέα γενιά με τα ιδανικά της εργατικής τάξης - που παιδιά της είμαστε και εμείς - με τους μεγάλους σκοπούς της σοσιαλιστικής επανάστασης και οικοδόμησης», τόνισε.

Ιδιαίτερα στάθηκε ο ομιλητής στο πώς παρουσιάζεται η Ιστορία του Κομμουνιστικού Κινήματος και οι σχέσεις παραγωγής από το σχολείο, σημειώνοντας: «Η παραπάνω πραγματικότητα αποτελεί αντικείμενο διαστρέβλωσης και απόκρυψης από το σχολείο. Γιατί είναι ένα σχολείο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των εκμεταλλευτών. Είναι ένα σχολείο του αστικού κράτους, που σκοπό έχει να διαπαιδαγωγεί τη νέα γενιά των εργαζομένων ώστε να αποδέχονται το βάρβαρο μέλλον που μας ετοιμάζουν. (...)

Διδάσκουν ότι οι πλούσιοι, οι εκμεταλλευτές, όλα αυτά τα έκαναν με τον κόπο τους και προκόψανε. Αρα, είναι άδικο να διεκδικεί ο εργάτης τον πλούτο που παράγει.

Η πραγματικότητα είναι ακριβώς αντίθετη. Η τεράστια κερδοφορία των επιχειρηματιών, των τραπεζιτών, των βιομηχάνων, στηρίχτηκε και στηρίζεται μέχρι τις μέρες μας πάνω στη σκληρή εκμετάλλευση των εργαζομένων. Το Λαύριο είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα των εξοντωτικών όρων δουλειάς, του ξεζουμίσματος των εργατών στα μεταλλεία για να κερδίζουν οι καπιταλιστές. Ολα τα μεγάλα "οικονομικά θαύματα" των καπιταλιστών έχουν στη βάση τους την εκμετάλλευση των εργατών. (...)

Μας λένε τώρα, δεν υπάρχει εργατική τάξη και προλεταριάτο. Τώρα είμαστε σε μια νέα εποχή που κυριαρχεί η πνευματική εργασία. Αλλωστε, οι εργαζόμενοι δεν ζουν σε τρώγλες όπως το 1900, δεν πεθαίνουν από ασθένειες, δεν υπάρχει παιδική εργασία. Πίσω από αυτά θέλουν να κρύψουν μια μεγάλη αλήθεια. Οτι από τον κόπο και τον ιδρώτα των εργατών η κοινωνία εξελίχθηκε. (...) Το γεγονός ότι έχουν εισαχθεί νέες τεχνολογίες στην παραγωγή δεν αξιοποιείται για να βελτιωθεί θεαματικά η ζωή των εργατών, αλλά για να αυγαταίνουν τα κέρδη των ομίλων, αφού με μια νέα τεχνολογία παράγουν περισσότερα σε λιγότερο χρόνο. Το ότι μεγάλο μέρος της εργατικής τάξης δεν χτυπάει το αμόνι όπως το 1900 αλλά χειρίζεται ένα μηχάνημα ή έναν υπολογιστή, επίσης δεν σημαίνει ότι εξαφανίστηκε η εργατική τάξη, αλλά ότι εξελίχθηκε και έγινε πιο μορφωμένη και ικανή στην παραγωγική διαδικασία. (...)

Λένε, εντάξει, έχετε δίκιο ότι υπάρχουν καπιταλιστές και εργάτες. Αλλά η λύση δεν είναι η ταξική πάλη. Είναι η συνεργασία, η εθνική ομοψυχία και συνεννόηση, για να πάει καλά ο τόπος, να προκόψει η επιχείρηση και να είμαστε όλοι καλά.

Αυτό είναι από τα πιο επικίνδυνα ψέματα που διδάσκει το σημερινό αστικό σχολείο. Θέλουν να πείσουν τη νέα γενιά να γίνει ένα πειθήνιο όργανο στα χέρια των εκμεταλλευτών της. Να μη διεκδικεί, να μην αγωνίζεται, και ό,τι έχει να το λύνει με το διάλογο όπως λένε, δηλαδή τη συνεννόηση με τους εκμεταλλευτές της».

Οπως σημείωσε μεταξύ άλλων ο Μ. Ραπανάκης, «η μάχη για το κέρδισμα της νέας γενιάς από το σύστημα είναι μια μάχη καθημερινή και δύσκολη. Είναι μάχη ιδεών και αγώνων που σήμερα πρέπει να δώσουμε για να μάθουμε από τα πρώτα βήματα της ζωής μας στη μαχητική ανυποχώρητη στάση απέναντι στον αντίπαλό μας, που είναι το καπιταλιστικό σύστημα, τα αφεντικά, οι κυβερνήσεις του, όπως η σημερινή ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και οι χτεσινές ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, αλλά και οι λυκοσυμμαχίες του, όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Η μάχη αυτή απαιτεί επαναστατικές κομμουνιστικές Οργανώσεις παντού. Σε κάθε σχολείο και σχολικό συγκρότημα, στα ΕΠΑΛ, στα Γενικά Λύκεια, ακόμα και στα Γυμνάσια. Απαιτεί δηλαδή γερή και μαζική ΚΝΕ, Νεολαία του Κόμματος της εργατικής τάξης!»