Την προσπάθεια στοίχισης του λαού στους στόχους του κεφαλαίου, με την αξιοποίηση και ενίσχυση παλιών και νέων ιδεολογημάτων, σε μια περίοδο που πυκνώνουν οι «αβεβαιότητες» για το κεφάλαιο, «διερεύνησαν» χτες οι συμμετέχοντες στην εκδήλωση που διοργάνωσε το Ινστιτούτο Δημοκρατίας «Κων. Καραμανλής» (ίδρυμα της ΝΔ) ως «επιμορφωτική συνάντηση» με θέμα «Γνωρίζοντας την Οικονομία - Διαλύοντας τους Μύθους». Την «τιμητική» του στη χτεσινή εκδήλωση είχε το κατασκεύασμα του «λαϊκισμού» αλλά και η ανάγκη οι εργαζόμενοι να «κατανοήσουν» και να «ενστερνιστούν» τους στόχους της καπιταλιστικής οικονομίας.

Ανοίγοντας τη συζήτηση, η Ρόδη Κράτσα, πρόεδρος του Ινστιτούτου και τ. αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, μίλησε μεταξύ άλλων για «γεωπολιτικές ανατροπές και αλληλοεπιδράσεις στην πορεία των κρατών» και «αναγκαιότητα κατανόησης του χρηματοπιστωτικού συστήματος και πώς λειτουργεί ενάντια και στο λαϊκισμό», λέγοντας π.χ. ότι και το Brexit ήρθε ως αποτέλεσμα υπεραπλουστευτικών «λύσεων» που είχαν να προτείνουν οι εκεί «λαϊκιστές».

Χαιρετίζοντας την εκδήλωση ο Κ. Χατζηδάκης, αντιπρόεδρος της ΝΔ, είπε πως όποτε είχαμε μια «εθνική» καταστροφή προηγήθηκε «επικράτηση των άκρων και του λαϊκισμού», περιλαμβάνοντας εκεί και «όσα ακολούθησαν τη ναζιστική κατοχή». Παρουσίασε ως προβληματικό το γεγονός ότι «υπάρχει κομμάτι της κοινωνίας που πιστεύει ότι μπορεί να έχουμε εργαζόμενους χωρίς επιχειρηματίες και επενδύσεις χωρίς επενδυτές». Εμφάνισε, δε, ως υποχρέωση των πολιτών «να κατανοήσουν τα σύνθετα χρηματοπιστωτικά φαινόμενα», να υποταχθούν βασικά στους νόμους του καπιταλισμού ως μονόδρομου.

Ανοίγοντας τον κύκλο των εισηγητών, ο Αρ. Χατζής, αν. καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, χαρακτήρισε τον «λαϊκισμό», τη «μεγαλύτερη πολιτική απειλή στη φιλελεύθερη δημοκρατία, πολύ περισσότερο εφόσον προέρχεται από το εσωτερικό του», συγκρίνοντάς τον με τις «εξωτερικές απειλές» του «ισλαμικού φονταμενταλισμού» και «του μοντέλου του αυταρχικού καπιταλισμού της Κίνας» που, όπως είπε, «δείχνει κι αυτό τα όριά του». Είπε πως «ο λαϊκισμός εκμεταλλεύεται την άγνοια του κόσμου για να τον πείσουν ότι υπάρχει μια άλλη πραγματικότητα που όμως δεν υπάρχει», μίλησε για «προκατάληψη κατά της αγοράς και του κέρδους, κατά των πλουσίων», χαρακτήρισε θετικό ότι «όλο και μεγαλύτερο κομμάτι του κόσμου αντιλαμβάνεται ότι η κρίση οφείλεται στα δικά μας λάθη και αμαρτίες».

Στη διαδικασία των ερωταπαντήσεων, εμφανίστηκε προβληματισμένος και για το γεγονός ότι όπως προκύπτει από έρευνες της κοινής γνώμης, «οι νέοι δηλώνουν, μεν, φιλελεύθεροι ή και νεοφιλελεύθεροι, αλλά ταυτόχρονα δηλώνουν αντίθετοι στην παγκοσμιοποίηση και τον καπιταλισμό». Το ερμήνευσε λέγοντας ότι «πρόκειται κυρίως για παιδιά που δεν έχουν ενταχθεί στην παραγωγική διαδικασία. Δουλεύουν για ένα χαρτζιλίκι, δεν έχουν επενδύσει κεφάλαια. Είναι προφανώς πρόβλημα παιδείας». Σε αυτό το πλαίσιο, ζήτησε «να μπουν στο βασικό πρόγραμμα σπουδών βασικές αρχές οικονομίας και επιχειρηματικότητας» και «οι πολίτες να μάθουν να επιλέγουν και τις πηγές ενημέρωσής τους».

Ο Ν. Φίλιππας, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και ιδρυτής του «Ινστιτούτου Χρηματοοικονομικού Αλφαβητισμού», αναγνώρισε ότι υπάρχουν «συνεχόμενες χρηματοοικονομικές κρίσεις όπου κάποιοι κερδίζουν και κάποιοι χάνουν και εκεί χρειάζεται ενημέρωση του κόσμου». Πρόσθεσε ότι «πολιτικοί τύπου Τραμπ λένε ανοησίες αλλά κάπου λένε και αλήθειες». Σε αυτές περιέλαβε τη «μετατόπιση του πλούτου του πλανήτη από Δύση σε Ανατολή». Οπως είπε, «το μεγάλο θέμα είναι η Κίνα και η Ινδία. Η Κίνα θα περάσει και σε ονομαστικές τιμές το ΑΕΠ των ΗΠΑ. Η δε Ινδία τρέχει πλέον με μεγαλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης απ' ό,τι η Κίνα. Αυτό που θα γίνει στα επόμενα χρόνια είναι 4η δύναμη να είναι η Ινδονησία, η Νιγηρία να μπει στις πρώτες δέκα, και παραδοσιακές δυνάμεις όπως η Γερμανία να μην υπάρχουν στις πιο ισχυρές οικονομικά χώρες. Μειώνεται η αξία των χωρών της Δύσης», συμπλήρωσε.

Τέλος, ο Μιχάλης Αργυρού, αν. καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Κάρντιφ, είπε ότι η Δύση είναι «σε φάση κρίσιμης δημογραφικής μείωσης του πληθυσμού», προσθέτοντας πως «έρχεται συρρίκνωση όχι μόνο της πληθυσμιακής αλλά και της φορολογικής βάσης των δυτικών κρατών με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα κρατικά έσοδα».