Ο πρόεδρος της Βουλής, Ν. Βούτσης, ενημερώνοντας την Επιτροπή σχετικά με τις συζητήσεις στο πλαίσιο της Διάσκεψης των Προέδρων των Κοινοβουλίων για τη «Λευκή Βίβλο» που έγινε την προηγούμενη βδομάδα, ανέφερε ότι «είμαστε στην αρχή μίας διαδικασίας» που θα εξελιχθεί σε όλη τη διάρκεια του 2017 και θα φτάσει «και στο επίπεδο της Ολομέλειας των Εθνικών Κοινοβουλίων».
Παραδεχόμενος, ουσιαστικά, ότι οι ιμπεριαλιστικοί και ενδοαστικοί ανταγωνισμοί και το «χαμένο έδαφος» της ΕΕ στο διεθνή καπιταλιστικό ανταγωνισμό τροφοδοτούν τη σχετική συζήτηση, σημείωσε ότι παρά τις διαφορετικές προσεγγίσεις καταγράφηκε ότι «η παρούσα φάση της παγκοσμιοποίησης δείχνει την Ευρώπη να βρίσκεται σε σχετική αδυναμία ως προς άλλους μεγάλους "πόλους", όπως τις ΗΠΑ ή τους "αναδυόμενους" BRICS». Κατέληξε ότι «μόνο ενωμένη μπορεί η Ευρώπη να αναδειχθεί σε έναν ισχυρό "πόλο" μέσα στο διεθνή ανταγωνισμό των "πόλων" και να δώσει μία κατεύθυνση διαχείρισης της παγκοσμιοποίησης».
Κατά τ' άλλα, ο Ν. Βούτσης, στο γνωστό μοτίβο του «ξεπλύματος» της ιμπεριαλιστικής ένωσης, σημείωσε ότι στη διάσκεψη «επιβεβαιώθηκε η ανάγκη συνέχισης του εγχειρήματος της ΕΕ» και αυτή «η ανάγκη επιβεβαιώθηκε ιστορικά από το ότι δεν έγιναν πολεμικές συρράξεις επί 60 χρόνια», λες και η ΕΕ δεν συμμετέχει στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις για το μοίρασμα αγορών, δρόμων μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων, σφαιρών επιρροής κ.ο.κ., ενώ υποστήριξε ότι «υπήρξε μία ανάπτυξη στον ευρύτερο ευρωπαϊκό χώρο», εννοώντας προφανώς την ανάπτυξη της κερδοφορίας των ευρωενωσιακών μονοπωλίων.
Παίρνοντας τη σκυτάλη της εξαπάτησης για να κρυφτεί ο χαρακτήρας της ιμπεριαλιστικής διακρατικής ένωσης, ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, Γ. Κατρούγκαλος, απέδωσε τη «δοκιμασία» που περνάει η ΕΕ στο μείγμα αστικής διαχείρισης που ακολουθήθηκε, στην «εφαρμογή της πολιτικής του νεοφιλελευθερισμού επί δεκαετίες». Ταυτόχρονα, επανέλαβε τα περί «ευρωπαϊκού κοινωνικού κεκτημένου» και είπε ότι η κυβέρνηση «έχει θέσει ως τροποποίηση στη Διακήρυξη της Ρώμης, η οποία πρόκειται να υιοθετηθεί το Σάββατο, μια προσθήκη» για «προστασία του ευρωπαϊκού κοινωνικού κεκτημένου και στα θέματα των Εργασιακών και στα θέματα των συλλογικών διαπραγματεύσεων», την επαναφορά δηλαδή των μηχανισμών του «κοινωνικο-εταιρισμού», για να προχωράει απρόσκοπτα η ενιαία σε όλη την ΕΕ επίθεση στα εργατικά δικαιώματα. Δεν παρέλειψε να εκφράσει και την αγωνία της αστικής τάξης να μη χάσει έδαφος και θέσεις στο εσωτερικό της ΕΕ, λέγοντας ότι «πρέπει να αποφύγουμε τη θεωρία της πυρηνικής Ευρώπης» και ότι δεν είμαστε με «την Ευρώπη πολλών ταχυτήτων», αλλά «πολλών επιλογών»...
Από την πλευρά της ΝΔ, ο βουλευτής Κ. Γκιουλέκας «βάφτισε» «εθνικό συμφέρον» το στόχο της αστικής τάξης για την υπεράσπιση «της θέσης της Ελλάδας στο σκληρό πυρήνα της ευρωπαϊκής ενοποίησης», συμπληρώνοντας ότι «θα κάνουμε ό,τι χρειάζεται για να αντιμετωπίσουμε συλλογικά τις νέες προκλήσεις στην Ευρώπη».
Ο δε βουλευτής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης (ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ), Θ. Θεοχαρόπουλος, έκανε κριτική στην κυβέρνηση γιατί, όπως είπε, «το μόνο που έπρεπε να λέει η χώρα μας αυτήν τη στιγμή, είναι ότι επιδιώκει την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και στοχεύει στην πολιτική ενοποίηση, όχι σε μια λογική είτε πολλαπλών ταχυτήτων είτε πολλαπλών επιλογών»... Οσο για τον βουλευτή της ναζιστικής Χρυσής Αυγής Ηλ. Παναγιώταρο, αποφάνθηκε ότι «τις πραγματικές αξίες της Ευρώπης των λαών τις δείχνουν η Ρωσία και εσχάτως οι ΗΠΑ του Ντόναλντ Τραμπ», «δύο υπερδυνάμεις που τραβούν έναν δρόμο ενάντια στον ιμπεριαλισμό»!
Απέναντι από αυτό το αντιλαϊκό «μπλοκ», η βουλευτής του ΚΚΕ Διαμάντω Μανωλάκου σχολίασε ότι κανείς από τους εκπροσώπους των αστικών κομμάτων δεν «έβγαλε άχνα» για το γεγονός ότι «και τα 5 σενάρια έχουν ενοποιητικό στοιχείο το θέμα ασφάλειας και άμυνας και αυτό συνδέεται με αύξηση δαπανών για εξοπλισμούς για τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, που είναι σε εξέλιξη και την εξάπλωση και γενίκευσή τους για να αντιμετωπίσουν την καπιταλιστική οικονομική κρίση, να αυξήσουν τα ευρωπαϊκά μονοπώλια το μέσο ποσοστό κέρδους».
Οπως σχολίασε, από τα όσα ανέφεραν οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης, αναδεικνύονται «ακόμα μια φορά οι αντιθέσεις που υπάρχουν στο εσωτερικό της ΕΕ, στο φόντο βέβαια του Brexit, της αναιμικής καπιταλιστικής ανάκαμψης και της αναζήτησης συμβιβασμών και ισορροπιών στο έδαφος πάντα της ανισομετρίας των καπιταλιστικών οικονομικών». Επισήμανε, εξάλλου, ότι τα 5 σενάρια «αντανακλούν αυτές τις οξυμένες αντιθέσεις και ρωγμές στο εσωτερικό της λυκοσυμμαχίας», αλλά «και τις προσπάθειες επιμερισμού κερδών και ζημιών και στήριξης της ανάκαμψης του κεφαλαίου», ενώ σημείωσε ότι τα περί φιλελευθερισμού ή σοσιαλδημοκρατίας έχουν να κάνουν με τα διάφορα μείγματα πολιτικής που δοκιμάζει το κεφάλαιο ανάλογα με τη φάση που βρίσκεται.
Ξεκαθαρίζοντας ότι «αυτές οι συζητήσεις δεν αφορούν τα συμφέροντα κανενός λαού», η Δ. Μανωλάκου τόνισε πως «η συζήτηση ενόψει των 60 χρόνων της ΕΕ σηματοδοτεί ένα πράγμα: οι λαοί να περιμένουν τα χειρότερα. Η ΕΕ δεν είναι, ούτε μπορεί να γίνει των λαών και όποιος το ισχυρίζεται εξαπατά. Είναι του κεφαλαίου και του πολέμου, με προϋπηρεσία στο βομβαρδισμό και διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας», προειδοποιώντας ότι «η ιμπεριαλιστική ειρήνη εναλλάσσεται με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που μαίνεται και σήμερα σε διάφορες περιοχές με κίνδυνο γενίκευσης. Οι ίδιες οι εξελίξεις απαιτούν ένα λαό οργανωμένο και προετοιμασμένο, ένταση της πάλης ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, δυνάμωμα της αλληλεγγύης με τους λαούς των άλλων κρατών και ενίσχυση της πάλης συνολικά ενάντια στο κεφάλαιο και την εξουσία του».