Η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο είναι σημαντικότατη στο πλαίσιο της ταξικής πάλης. Σήμερα, με την εφιαλτική ανάπτυξη των όπλων καταστροφής και των πυρηνικών, είναι σίγουρο ότι το ξέσπασμα ενός γενικευμένου πολέμου μεταξύ των ιμπεριαλιστών μπορεί να οδηγήσει σε ολική καταστροφή. Το μέλλον στα χέρια των πολυεθνικών μονοπωλίων διαγράφεται δυσοίωνο. Η προστασία της ζωής και του μέλλοντος είναι στα χέρια της εργατικής τάξης και όλου του εργαζόμενου λαού, που μπορούν με τη δράση τους να το αποτρέψουν. Η ευθύνη μας είναι μεγάλη.

Οι εξελίξεις εμφανίζουν την περιοχή μας γεμάτη εστίες ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων. Το πλέγμα των αντιθέσεων, των ανταγωνισμών των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, για εκμετάλλευση πόρων και υποδομών, ενισχύει τους κινδύνους, που στο πλαίσιο της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης οξύνονται, φτάνοντας στα άκρα. Σε αυτές τις συνθήκες είναι αυξημένος ο κίνδυνος για γενικευμένο ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στον οποίο ενδεχομένως να εμπλακεί και η χώρα μας. Γι' αυτό στις Θέσεις γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στο ζήτημα του ιμπεριαλιστικού πολέμου, ο οποίος όμως αντιμετωπίζεται από τη σκοπιά που αφορά στη στάση του Κόμματος και του εργατικού κινήματος, σε περίπτωση που η χώρα μας εμπλακεί άμεσα και ενεργά σ' αυτόν.

Εδώ και χρόνια η χώρα, ανεξαρτήτως κυβέρνησης, είναι αναμεμειγμένη ενεργά στους πολέμους των ιμπεριαλιστών στην ευρύτερη περιοχή, δίνοντας «γη και ύδωρ» για την υλοποίηση των σχεδιασμών τους. Συνεπώς, το ζήτημα της στάσης του Κόμματος απέναντι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο δεν μπορεί να περιορίζεται αποκλειστικά στην περίπτωση που η χώρα μας δεχτεί επίθεση ή συμμετέχει ενεργά με στρατιωτικές δυνάμεις σε εισβολή στο εγγύς ή στο απώτερο μέλλον. Πρέπει να μελετήσουμε και να προσδιορίσουμε την τωρινή στάση του ΚΚΕ, πώς επιδρά στο κίνημα και στον προσανατολισμό του για μη συμμετοχή της χώρας μας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για έξοδό του απ' αυτόν. Παραπέρα, να εξεταστεί ο ο τρόπος αξιοποίησης των υπαρχουσών δυνατοτήτων, ώστε το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα να συμβάλει στην ανάπτυξη ενός δυνατού, ρωμαλέου, μαχητικού κινήματος για την αποτροπή του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Στις Θέσεις δεν διέκρινα εκτιμήσεις ή απολογισμό της δράσης του Κόμματος σε αυτό το μέτωπο, αλλά ούτε και κάποιον αντίστοιχο σχεδιασμό. Κατά τη γνώμη μου αυτό συνιστά σοβαρή αδυναμία των Θέσεων, οι οποίες, αν και εκτενείς, έχουν ελλείψεις.

Ολα αυτά τα χρόνια έχει περιοριστεί η ενασχόληση του Κόμματος με το αντιιμπεριαλιστικό - αντιπολεμικό φιλειρηνικό κίνημα. Υπάρχει υποτίμηση του ζητήματος τα τελευταία χρόνια, που έχει ως συνέπειες την αποδυνάμωση του αντιιμπεριαλιστικού - αντιπολεμικού κινήματος (ΕΕΔΥΕ) και την υπολειτουργία, και τις περισσότερες φορές την ανυπαρξία, Επιτροπών Ειρήνης. Μια υποτίμηση που έγινε πιο εμφανής με την απουσία της ΕΕΔΥΕ από το κοινό πλαίσιο πάλης του 2010, στο οποίο συμμετείχαν ΠΑΜΕ, ΠΑΣΥ, ΠΑΣΕΒΕ, ΜΑΣ και ΟΓΕ, αν και υπήρχαν αναφορές αντιιμπεριαλιστικών, αντιπολεμικών στόχων πάλης.

Εχουν υποβαθμιστεί επέτειοι με αντιιμπεριαλιστικά αιτήματα, όπως η πορεία του Πολυτεχνείου προς την Αμερικάνικη πρεσβεία (η μοναδική, πλέον, πορεία προς τα εκεί). Η Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης δεν αποτελεί κορυφαία στιγμή για το κίνημα, με δική μας ευθύνη, ενώ σταματάει στο Πεντάγωνο και δεν ενοχλεί πλέον τους Αμερικανούς στη Βασιλίσσης Σοφίας. Ενώ το σύνθημα «ένας είναι ο εχθρός, ο ιμπεριαλισμός» απουσιάζει στις κινητοποιήσεις, ακόμα και τις αντιπολεμικές, ο ΝΑΤΟικός στόλος πλέει στο Αιγαίο, μετατρέποντάς το σε ΝΑΤΟική θάλασσα - χωρίς να έχει πραγματοποιηθεί ούτε μια κινητοποίηση με αίτημα την αποχώρησή του - και ο Ομπάμα επισκέπτεται ανενόχλητος τη χώρα και βγάζει διδακτικούς δεκάρικους για τη «δημοκρατία» των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού.

Η δράση μας είναι αναντίστοιχη των εξελίξεων, πολλώ δε μάλλον αν τη συγκρίνουμε με την πρότερη εμπειρία της συμβολής του Κόμματος στην καθοδήγηση της ΕΕΔΥΕ και του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, την περίοδο του πολέμου του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία. Τότε που η νέα γενιά σταματούσε τρένα και έστελνε τους ΝΑΤΟικούς φαντάρους στη λαχαναγορά. Η δράση της ΕΕΔΥΕ εκείνη την περίοδο δικαίως αναγνωρίστηκε από το διεθνές αντιιμπεριαλιαστικό κίνημα, αυξάνοντας έτσι το κύρος της στις γραμμές του. Aυτή η αναγνώριση οδήγησε στην εκλογή της ως Γενικού Γραμματέα του ΠΣΕ, μεταφέροντας την έδρα του στην Ελλάδα και επιδρώντας καταλυτικά στην ανασυγκρότηση και τον αντιιμπεριαλιστικό προσανατολισμό του.

Το άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ αναγκαιότητας και πράξης πρέπει να κλείσει με τη λήψη άμεσων μέτρων. Χρειάζεται να ενισχυθεί ολόπλευρα η ΕΕΔΥΕ και να υπάρξει ανάπτυξη της δράσης Επιτροπών Ειρήνης σε κάθε γειτονιά, που θα ενημερώνουν και θα κινητοποιούν τις λαϊκές δυνάμεις ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό, θα παίρνουν πρωτοβουλίες για πλατιά συσπείρωση δυνάμεων γύρω τους. Να ληφθούν κεντρικές πρωτοβουλίες και να προταθούν αγωνιστικές δραστηριότητες γύρω από ένα πλαίσιο πάλης, όπως τέθηκε από την ΕΕΔΥΕ στην 7η Συνάντηση των κινημάτων ειρήνης Ελλάδας, Τουρκίας και Κύπρου. Το Κόμμα να συμβάλει αποφασιστικά ώστε να δυναμώσει η δράση του ελληνικού λαού για την αποδέσμευση της χώρας μας από το ΝΑΤΟ, την αποπομπή του ΝΑΤΟικού στόλου από το Αιγαίο και την απομάκρυνση όλων των ξένων βάσεων από τη χώρα μας.

Η πάλη των παραπάνω στόχων, η προσπάθεια για ευρύτερη συσπείρωση δυνάμεων γύρω απ' αυτούς, μπορεί να συμβάλει στην πλατύτερη επικοινωνία των κομμουνιστών με λαϊκές δυνάμεις, τόσο απ' την εργατική τάξη όσο και από τα άλλα σύμμαχα στρώματα. Να συσπειρώσει πλατιά, ιδιαίτερα τη νέα γενιά και τις γυναίκες, στην αντιπολεμική, αντιιμπεριαλιστική φιλειρηνική πάλη. Μπορεί να έχει τη δική της συνεισφορά στην προσπάθεια οικοδόμησης της Κοινωνικής Συμμαχίας. Να βοηθήσει στην προσπάθεια υλοποίησης της στρατηγικής του Κόμματος σε περίπτωση συμμετοχής της χώρας σε ιμπεριαλιστικό πόλεμο και σε ενδεχόμενη ύπαρξη επαναστατικής κατάστασης, ώστε να ηγηθούν η εργατική τάξη και το ΚΚΕ στη δημιουργία του επαναστατικού εργατικού μετώπου, που θα κατακτήσει την εξουσία για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού.

Υπάρχει κίνδυνος, υιοθετώντας στην ανάλυσή μας για τον ιμπεριαλισμό άκαμπτα σχήματα, να οδηγούμαστε στην υποτίμηση αυτού του μετώπου πάλης. Να ενισχύονται αντιλήψεις ξένες προς τον μαρξισμό - λενινισμό, που αναδεικνύουν τις πιθανότητες παρεκκλίσεων ως κυρίαρχο ζήτημα, με συνέπεια το φόβο και την αποφυγή ενεργού δράσης. Ερωτήματα όπως: «Αν αντιπαλέψουμε ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ μήπως κινδυνεύουμε να στηρίξουμε τη Ρωσία και την Κίνα, ενισχύοντας τες στην ενδοϊμπεριαλιστική διαμάχη;», ή «μήπως με την ανάδειξη αιτημάτων πάλης που αποδυναμώνουν τον έναν ιμπεριαλιστή υπάρχει κίνδυνος να θεωρηθεί ότι στηρίζουμε έμμεσα τον άλλο;», εγκλωβίζουν το Κόμμα και καθιστούν αδύνατη την ανάπτυξη κινήματος. Μακριά από μας τέτοιες σκέψεις και λογικές.