Με περηφάνια βαδίζουμε στη συμπλήρωση 100 χρόνων ζωής και δράσης του Κόμματός μας, έχοντας αυτοπεποίθηση ότι το ΚΚΕ είναι το πιο νέο κόμμα, γιατί συνεχίζει και πρεσβεύει τις σχέσεις ιδιοκτησίας και οργάνωσης της κοινωνίας που είναι το μοναδικά νέο, αναγκαίο, προοδευτικό για το μέλλον της ανθρωπότητας: το σοσιαλισμό- κομμουνισμό.

Για μας τους νεότερους πρέπει να θεωρείται καθήκον να συνεχίσουμε σ' αυτόν το δρόμο, μέσα από τη διαρκή ισχυροποίηση του Κόμματος ιδεολογικά - πολιτικά - οργανωτικά. Να συνεχίσουμε στο δρόμο που βαδίζει το Κόμμα μας από τις ανατροπές και κορυφώθηκε στο 19ο Συνέδριο με την υιοθέτηση του νέου Προγράμματος - της νέας επεξεργασμένης στρατηγικής. Να συμβάλουμε στην προετοιμασία τους Κόμματος. Να είναι έτοιμο για πρωτοπόρα δράση κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, αναιμική ανάπτυξη, κρίση, πόλεμο, επαναστατική κατάσταση. Δηλαδή, οποιαδήποτε κατάσταση γεννήσει αντικειμενικά ο καπιταλισμός.

Παράλληλα, πρέπει βαθύτερα να κατανοείται ότι σήμερα που είναι αρνητικοί οι συσχετισμοί, που βαραίνει η αντεπανάσταση και η υποχώρηση του κομμουνιστικού κινήματος, που ο καπιταλισμός φαντάζει παντοδύναμος, είναι μεγάλη κατάκτηση να συνεχίζεις να έχεις επαναστατικό Πρόγραμμα. Αυτό το Πρόγραμμα δεν μας το χάρισε κανείς, αλλά και το να το έχεις δεν είναι μια ανεπίστρεπτη διαδικασία.

Γι' αυτό, η υπεράσπισή του σήμερα συνδέεται με την ικανότητά μας να το προωθούμε στη ζωή, την επιμονή να οργανώνουμε την καθημερινή δράση με βάση αυτό, το πείσμα για τη μαχητική του προώθηση έναντι στη στρατηγική της αστικής τάξης. Σημαίνει ότι οι αντικειμενικές δυσκολίες δεν πρέπει να σε αφομοιώνουν. Πρέπει να παίρνεις υπόψη το επίπεδο συνείδησης της εργατικής τάξης, τους συσχετισμούς, τις δικές σου οργανωτικές αδυναμίες αλλά να μην υποτάσσεσαι σε αυτές.

Σε πείσμα όλων αυτών, να επιμένεις στην ανάπτυξη της αντικαπιταλιστικής συνείδησης στην εργατική τάξη, να βλέπεις τη δυνατότητα αλλαγής των αρνητικών συσχετισμών μέσα από την ταξική πάλη και όχι έξω απ' αυτήν. Από αυτήν την σκοπιά καθημερινά να δίνεις προτεραιότητα στη συγκέντρωση, οργάνωση και ωρίμανση αυτής της τάξης, η οποία «κουβαλά στην πλάτη» τις νέες κομμουνιστικές σχέσεις παραγωγής.

Μπροστά σ' αυτήν την προσπάθεια επιδιώκεις να βελτιώνεσαι. Ξεχωρίζοντάς το ως κύριο καθήκον σε μη επαναστατικές συνθήκες, ενιαίο για όλους τους κομμουνιστές ανεξαρτήτως ηλικίας και χρέωσης. Ενιαίο καθήκον για την κλαδική και εδαφική ΚΟΒ.

Ειδικότερα στην εδαφική ΚΟΒ υπάρχουν σύνθετες δυσκολίες, οι οποίες κυρίως σε περιόδους όξυνσης της πάλης (π.χ. απεργία, εκλογές κ.λπ.) τροφοδοτούσαν τη μακαριότητα και την ανυπομονησία. Είχες περιπτώσεις που σχημάτιζαν την άποψη ότι η «δράση δεν βγάζει πουθενά, ο κόσμος δεν καταλαβαίνει». Πράγμα που έσπρωχνε προς τον αφοπλισμό. Ενώ από την άλλη πλευρά είχες περιπτώσεις που έλεγαν λίγο - πολύ ότι «ίσως να γίνουμε πιο άμεσοι...». Κατρακυλώντας προς τον οπορτουνισμό.

Και οι δύο πλευρές δεν αμφισβητούσαν βεβαίως το σωστό Πρόγραμμα, αλλά υποτιμούσαν τους αντικειμενικούς παράγοντες που επηρεάζουν την ανάπτυξη της συνείδησης και της ταξικής πάλης, καταλήγοντας να δημιουργήσουν «απόσταση» στην καθημερινή πάλη από τα προγραμματικά καθήκοντα.

Στην εδαφική Οργάνωση αυτό έχει αντικειμενική βάση τον σύνθετο χώρο της γειτονιάς, την ηλικιακή (φυσική και κομματική) και κοινωνικοταξική της σύνθεση.

Εχει όμως και υποκειμενική βάση. Είναι ο τρόπος πολιτικής παρέμβασης χρόνων, που σήμερα δημιουργεί αδιέξοδα και δυσκολίες να αντιστοιχηθείς με τα σύγχρονα καθήκοντα, ουσιαστικά λόγω μη καλής αφομοίωσης του Προγράμματος. Αυτά αδυνάτιζαν τον προσανατολισμό στην εργατική τάξη, γεγονός που δεν κατανοούνταν ως βασική αδυναμία. Δεν κατανοούνταν ότι η επιμονή εκεί μπορεί να δυναμώσει την αντικαπιταλιστική πάλη, να δυναμώνει σήμερα η αμφισβήτηση και αύριο να εδραιωθεί η εργατική εξουσία.

Βεβαίως, η δράσης μας παρ' όλες της αναντιστοιχίες έδωσε και θετικά παραδείγματα, που δείχνουν ότι «γιατρικό» για τις παραπάνω δυσκολίες είναι η ίδια η προσπάθεια της ΚΟΒ να προσανατολίζει τη δράση της, στην οικοδόμηση στην εργατική τάξη ως απαραίτητη προϋπόθεση για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και την προώθηση της κοινωνικής συμμαχίας. Πράγμα που δίνει συνέχεια και προοπτική στη δράση μας. Συνδέει το σήμερα με το αύριο.

Στον Κορυδαλλό, έχουμε μια τέτοια θετική πείρα. Ενώ τονιζόταν η ανάγκη παρέμβασης στην εργατική τάξη, στην πράξη περνούσε σε δεύτερη μοίρα, γιατί στην περιοχή δεν υπήρχαν εργοστάσια. Σχηματοποιούνταν ότι αν έχεις εργοστάσιο παρεμβαίνεις στην εργατική τάξη, δεν έχεις - δεν παρεμβαίνεις.

Με αφορμή τις εκλογές στο Εμπόριο προσπαθήσαμε να δούμε τα καθήκοντά μας στην περιοχή. Με την βοήθεια της κλαδικής ΚΟΒ συνειδητοποιήθηκε ότι ο Κορυδαλλός ήταν ο 2ος Δήμος σε συγκέντρωση Εργατοϋπαλλήλων στην Αττική και αναδείχτηκε η ανάγκη να συμβάλουμε στη δημιουργία παραρτήματος στην περιοχή μας. Αυτό αναβάθμισε το ενδιαφέρον στα όργανα και στην ΚΟΒ. Δόθηκε νέο περιεχόμενο στη δράση και προοπτική.

Η συζήτηση βοήθησε να κατανοηθεί ότι η γειτονιά δεν είναι ένα «μεγάλο πηγάδι» με λαό. Αλλά ότι υπάρχει εργατική τάξη, λαϊκά στρώματα, διαστρωμάτωση. Αναδείχτηκε ότι όσο σημαντικό είναι να παίρνεις υπόψη σου τη συγκέντρωση ενός κλάδου στην περιοχή (π.χ. Εμπόριο) και κατ' επέκταση να επεξεργάζεσαι την παρέμβασή σου, άλλο τόσο είναι σημαντικό να διαπαιδαγωγείσαι από το γεγονός ότι στο Πρόγραμμα υπάρχει συγκεκριμένη ιεράρχηση σε κλάδους (π.χ. Μεταφορές). Ιεράρχηση στην οποία πρέπει να επιμένεις με όλα τα μέσα (καταγραφή, γνωριμίες κ.ά.) παρόλο που μπορεί να μην έχεις τέτοιο χώρο συγκεντρωμένο.

Αναδείχτηκαν πλευρές για το πώς ο κόσμος διαμορφώνει συνείδηση. Το ρόλο που παίζει η εργοδοσία στην περιοχή. Συζητήθηκε πιο βαθιά γιατί ο εργαζόμενος δεν απεργεί ή δεν συμμετέχει στο σωματείο. Αναδείχτηκε ότι ο ίδιος που φοβάται να μη χάσει την δουλειά του σε αυτές τις συνθήκες, ταυτόχρονα σήμερα μαζεύει τόση οργή που σου δημιουργεί πρόσφορο πεδίο να παρέμβεις.

Αναδείχτηκε ότι απαραίτητη προϋπόθεση για να υπάρξει ανανέωση στην ΚΟΒ και νέοι να μπουν στην πάλη, πρέπει να προσανατολίσεις τη δράση σου ακριβώς στις παραγωγικές ηλικίες. Καλύτερα φωτίστηκε γιατί η πολιτική δουλειά θα είναι μισή αν δεν επιμένουμε να αυξάνετε ο εργατόκοσμος που παρεμβαίνουμε με σχέδιο.

Σύντροφοι, πρέπει να έχουμε συναίσθηση ότι αυτό που σήμερα φαίνεται ακίνητο ή να πισωγυρίζει, αύριο μπορεί να γεννήσει τις πιο μεγάλες στιγμές τις ταξικής πάλης. Αυτό μας διδάσκει η Ιστορία του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος. Αυτό επίσης που μας διδάσκει είναι ότι παρ' όλο που δεν μπορείς να προβλέψεις τη χρονική στιγμή, ξέρεις ποια θα είναι η κινητήρια δύναμη της Ιστορίας. Γι ' αυτό, κόντρα στη σημερινή «μακαριότητα» και «ανυπομονησία», επίμονη δουλειά στην εργατική τάξη.