Μετά το προχτεσινό 4σέλιδο «Εργαζόμενοι και Λαϊκή Συμμαχία», το οποίο ήταν εξολοκλήρου αφιερωμένο στην παρουσίαση αποσπασμάτων από ομιλίες αντιπροσώπων στην 4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ, ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει και σήμερα αποσπάσματα τοποθετήσεων στη συζήτηση, αυτή τη φορά εστιάζοντας σε ζητήματα όπως η πάλη των συνδικάτων ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και η αλληλεγγύη στους πρόσφυγες που ξεριζώνονται εξαιτίας του, αλλά και σε πλευρές όπως η δουλειά για την ανάπτυξη ενιαίας πάλης Ελλήνων και μεταναστών εργατών.

• Στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη» που κυκλοφορεί αύριο, θα δημοσιευτεί ολόκληρο το Διεκδικητικό Πλαίσιο που ψηφίστηκε ομόφωνα στην 4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ.

Θόδωρος Ασλανίδης, πρόεδρος Εργατικού Κέντρου Λέσβου

«Τα τελευταία δύο χρόνια και ιδιαίτερα πέρσι, η Λέσβος αποτέλεσε σημείο αναφοράς. Ηταν το ότι δέχθηκε το κύριο προσφυγικό κύμα, αλλά και η αλληλεγγύη που έδειξαν οι κάτοικοι του νησιού. Αλληλεγγύη ταξική, εκατοντάδες εργαζόμενοι καθημερινά, που πρωτοστατούσαν στα χωριά και στην πόλη της Μυτιλήνης με στόχο να απαλύνουν όσο μπορούν τον πόνο των δοκιμαζόμενων προσφύγων και μεταναστών.

Το Εργατικό Κέντρο, ταξικά σωματεία και μια σειρά φορείς πρωτοστάτησαν, αναπτύξαμε δράση, καταφέραμε να συναντηθούμε με πολλούς εργαζόμενους, οι οποίοι κάνουν ένα βήμα παραπέρα από το προσφέρω ένα πιάτο φαΐ, ένα ζεστό ρούχο, στο καταδικάζω τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που γεννούν τον ξεριζωμό λαών, δεν δέχομαι το Αιγαίο να γίνει υγρός τάφος παιδιών, καταγγέλλω τη δράση των ΜΚΟ.

Η δράση που αναπτύξαμε, ανέβασε το κύρος του ΠΑΜΕ, του Εργατικού Κέντρου, των ταξικών σωματείων, με αποτέλεσμα νέα σωματεία, σωματεία που δεν είχαμε επαφή, δειλά - δειλά να προσεγγίσουν, να κάνουν δική τους υπόθεση τη δράση, συμμετέχοντας με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.

Ενα ακόμα θετικό είναι ότι - κόντρα σε ένα επικίνδυνο κλίμα, καθαρά φασιστικό και ρατσιστικό, που προσπάθησαν να σηκώσουν μερικοί νοσταλγοί του ναζισμού, αλλά και τα τοπικά, και όχι μόνο, ΜΜΕ - οι εργαζόμενοι γύρισαν την πλάτη σε αυτές τις φωνές, στο δηλητήριο που χύνουν καθημερινά. (...)

Πρόσφατα αναπτύξαμε δράση - όπου όμως έχουμε πολλά βήματα να κάνουμε, με τους εργαζόμενους στο hot spot της Μόριας - είτε εργαζόμενους στα προγράμματα της κοινωφελούς εργασίας του ΟΑΕΔ, είτε στις ΜΚΟ. Καταφέραμε με τις παρεμβάσεις μας να σπάσουμε σε μεγάλο βαθμό αντιλήψεις περί αναποτελεσματικότητας των αγώνων. Συσπειρώσαμε κάποιους εργαζόμενους, καταφέραμε την καταβολή των δεδουλευμένων - είχαν φτάσει σχεδόν 3 μήνες απληρωσιάς - δημιουργήσαμε μια επιτροπή που ανέπτυξε αιτήματα που έχουν να κάνουν όχι μόνο με αυτά των εργαζομένων, αλλά και με τις συνθήκες διαβίωσης προσφύγων και μεταναστών.

Το γενικότερο κλίμα ήταν θετικό, οι περισσότεροι εργαζόμενοι αναγνώρισαν τη συμβολή του Εργατικού Κέντρου, του ΠΑΜΕ, έκαναν το βήμα, οργανώθηκαν στο σωματείο, συμφώνησαν με τη δημιουργία της επιτροπής.

Η πείρα, όμως, έδειξε ότι δεν επιμείναμε, ότι οι δεσμοί με τους εργαζόμενους πρέπει να μπολιάσουν. Μόλις πραγματοποιήθηκε η καταβολή των δεδουλευμένων, μερίδα εργαζομένων έκανε πίσω. Χρειάζεται να σκύψουμε από πάνω, να επιμείνουμε στη λειτουργία της επιτροπής, να δουλέψουμε όπως πρέπει με τους εργαζόμενους, για να κατανοήσουν την ανάγκη για συμμετοχή στο σωματείο και πλαισίωση της επιτροπής».

Βάσω Βρυνιώτη, πρόεδρος Εργατικού Κέντρου Σάμου

«Ενα ζήτημα που καίει πραγματικά το νησί, όπως και τα υπόλοιπα νησιά του Αιγαίου, για το οποίο παλεύει το Εργατικό Κέντρο, είναι το Προσφυγικό, με όλες τις προεκτάσεις του: Από το ζήτημα της αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και την εργατική τάξη της Συρίας και των υπόλοιπων λαών που πλήττονται, το ζήτημα του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα και της στάσης της εργατικής τάξης απέναντι στο ζήτημα του πολέμου, μέχρι και τη νέα τροπή που έχει πάρει αυτή η κατάσταση, με την εμφάνιση ρατσιστικών, φασιστικών αντιλήψεων και οργανωμένων ομάδων από την άλλη.

Πριν ένα - ενάμιση χρόνο, κάναμε παναιγιακό συντονισμό Εργατικών Κέντρων και Νομαρχιακών Τμημάτων της ΑΔΕΔΥ για τους πρόσφυγες. Αρχίσαμε να οργανώνουμε την αλληλεγγύη, ενώ μαζί με τις Επιτροπές Ειρήνης αναπτύξαμε δράση, όπως π.χ. οι παναιγιακές ταυτόχρονες κινητοποιήσεις στα νησιά με την "αντιιμπεριαλιστική αλυσίδα ειρήνης" ενάντια στη δημιουργία ΝΑΤΟικής βάσης στην περιοχή.

Αυτή τη στιγμή, είναι καθήκον των σωματείων να ανοίξουν ακόμη πιο επίμονα και στοχευμένα το ζήτημα, να αναπτύξουν δράση με όποιες προεκτάσεις έχει φυσικά το θέμα αυτό: Αλληλεγγύη και απεγκλωβισμός των προσφύγων, αντιιμπεριαλιστική δράση, το ζήτημα του πολέμου, η αντιπαράθεση με τη Χρυσή Αυγή και το φασισμό, η στάση που πρέπει να έχει η εργατική τάξη για όλα αυτά.

Η δράση μας επεκτείνεται πλέον και σε ζητήματα εργαζομένων. Περίπου 150 με 200 άτομα εργάζονται, κυρίως με τα 8μηνα κοινωφελούς εργασίας του ΟΑΕΔ, στο hot spot της Σάμου. Πριν λίγες μέρες είχαμε συνέλευση στο ΕΚΣ και συγκροτήθηκε Επιτροπή Αγώνα, η οποία έχει σαν στόχο να καταπιαστεί με εργασιακά προβλήματα των εργαζομένων, αλλά ανοίγει και το ζήτημα των προσφύγων και της αντιιμπεριαλιστικής πάλης».

Γιάννης Τζαβάρας, πρόεδρος Συνδικάτου Τροφίμων - Ποτών Εύβοιας - Βοιωτίας

«Μέχρι και πριν μια πενταετία, το συνδικάτο συσπείρωνε δυνάμεις μόνο από 2-3 εργασιακούς χώρους. Ξεκίνησε μια δουλειά να απευθυνθούμε και αλλού στον κλάδο, σε άλλα εργοστάσια, να συσπειρώσουμε δυνάμεις και σε άλλους εργασιακούς χώρους, αξιοποιώντας όλες τις μορφές οργάνωσης. Ιδρύθηκαν τρία επιχειρησιακά σωματεία και μία επιτροπή του κλαδικού σε χώρο όπου υπάρχει εργοδοτικό σωματείο. Εχουμε τακτική παρουσία σε πολλούς χώρους δουλειάς, επιδιώκοντας την επαφή με τους συναδέλφους του κλάδου, με εξορμήσεις, περιοδείες, συνελεύσεις τμημάτων, συσκέψεις ανά χώρο δουλειάς, στα γραφεία του συνδικάτου, για να εξετάσουμε συγκεκριμένα ζητήματα του χώρου, επιδιώκοντας να εντάσσουμε στη δράση τους ίδιους τους συναδέλφους.

Με αυτή τη δράση ανακλήθηκαν απολύσεις, πάρθηκαν πίσω μειώσεις, λήφθηκαν μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, πληρώθηκαν δεδουλευμένα, δόθηκαν άδειες που δεν δίνονταν, ρεπό, εργαζόμενοι που δούλευαν σε εργολάβο προσλήφθηκαν από την εργοδοσία, με κοινή κινητοποίηση όλων των συναδέλφων του χώρου κ.ά. Τα αποτελέσματα πάντα ήταν ανάλογα με το βαθμό συσπείρωσης των ίδιων των εργαζομένων. Το συνδικάτο είναι αναγνωρίσιμο από τους εργαζόμενους σε πολλούς εργασιακούς χώρους, το υπολογίζει και η εργοδοσία.

Σε έναν από τους εργασιακούς χώρους που δημιουργήθηκε επιχειρησιακό σωματείο, στον "ΖΟΥΡΑ", καταγράφτηκε μεγάλος αγώνας απέναντι στα σχέδια της εργοδοσίας. Ενας αγώνας που συνεχίζεται για πάνω από ένα χρόνο, ενώ σε συνδυασμό με τη δράση της ταξικής Ομοσπονδίας Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών, αυτός ο αγώνας αξιοποιήθηκε σε όλο τον υπόλοιπο κλάδο της Πτηνοτροφίας, πανελλαδικά.

Καταλυτικό ρόλο στη δράση που αναπτύχθηκε στον κλάδο είχαν οι μετανάστες εργάτες, κυρίως από το Πακιστάν και την Ινδία, αλλά και από άλλες χώρες. Ενάντια στην ξενοφοβία και το ρατσισμό, που επίσης ήταν στο στόχαστρο της δράσης μας, όπως και ο κύριος φορέας αυτών των απόψεων, η ναζιστική Χρυσή Αυγή.

Οι μετανάστες εργάτες μπήκαν στη μάχη με αυταπάρνηση, βοηθώντας στο σύνολο της δουλειάς. Από το να γίνει το Διοικητικό Συμβούλιο στο οποίο συμμετέχουν ως εκλεγμένοι, παρά τη δυσκολία της γλώσσας, η Γενική Συνέλευση, να φτιαχτεί ανακοίνωση στη γλώσσα τους, στην περιφρούρηση, στο άνοιγμα του συνδικάτου σε άλλους εργασιακούς χώρους του κλάδου αλλά και εκτός κλάδου.

Η δράση του συνδικάτου πήρε υπόψη της τα ιδιαίτερα προβλήματα των μεταναστών. Εγινε παρέμβαση στο ΙΚΑ Οινοφύτων για να ανανεώσουμε το βιβλιάριο ασθενείας παιδιού συναδέλφου, ετών 18, ενάντια στη ρατσιστική πολιτική που συνεχίζει και στηρίζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Σήμερα, αντιπροσωπεία των συναδέλφων μεταναστών συμμετέχει στις εργασίες της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΠΑΜΕ».

Βασίλης Πετρόπουλος, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ και της διοίκησης του Συνδικάτου ΟΤΑ Αττικής

Αναφερόμενος στις ίδιες τις εργασίες της Συνδιάσκεψης του ΠΑΜΕ, ο Β. Πετρόπουλος σημείωσε ότι αποτελεί μια ζωντανή διαδικασία συζήτησης «με όρους αγωνίας και προσπάθειας για το χτίσιμο σωματείων, για την επίλυση των προβλημάτων των εργαζομένων. Οχι με όρους συσχετισμών που φτιάχνονται με νοθείες και μηχανισμούς.

Τι σχέση έχει αυτή η διαδικασία με τα συνέδρια της νοθείας, τα συνέδρια της άδειας καρέκλας, τα συνέδρια των μηχανισμών, που οι συνάδελφοι που τα έχουν παρακολουθήσει ξέρουν πολύ καλά τι εννοούμε; Τι σχέση έχει με τα συνέδρια που τίποτα δεν περιμένει η εργατική τάξη; Εδώ είναι ένα εργαστήρι εργατικής δημοκρατίας και προβληματισμού, για το τι θα γίνει την επόμενη μέρα.

Η διαδικασία αυτή δεν είναι εύκολη. Θέλει κόπο. Είχε μανιασμένους εχθρούς. Να πω δύο από τις περιπτώσεις που ξέρω. Ο αντιπρόσωπος και πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στο Δήμο Πεύκης - Λυκόβρυσης, για να έρθει εδώ, είχε να αντιμετωπίσει το μηχανισμό του δημάρχου και τις δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Προκάλεσε μια συνέλευση όπου από τους 105 παρόντες οι 102 υπερψήφισαν τη συμμετοχή του σωματείου στη Συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ. Το ίδιο έγινε στην Καισαριανή, όπου οι δυνάμεις του ΜΕΤΑ προσπάθησαν να υπονομεύσουν τη συμμετοχή στη Γενική Συνέλευση, οι εργαζόμενοι όμως συμμετείχαν, η συνέλευση έγινε και ο συνάδελφος είναι εδώ αντιπρόσωπος.

(...) Γι' αυτές τις δυνάμεις τα σωματεία μπορούν να είναι αντιμνημονιακά, υπέρ του "όχι" στο δημοψήφισμα, υπέρ του εθνικού νομίσματος, αλλά όταν ακούνε για τον αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό που πρέπει να έχουν τα σωματεία, βγάζουν φλύκταινες και αρχίζουν την επίθεση».

Ακόμα, απαντώντας στην αντίληψη περί «αναποτελεσματικότητας των αγώνων», σημείωσε:

«Η κυβέρνηση και το κεφάλαιο ετοιμάζουν σήμερα την αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου, να δυσκολέψουν την απεργία. Μα γιατί να δυσκολέψουν μια απεργία που δεν έχει κόσμο, που ο άλλος είναι στον καναπέ του, αδιάφορος κ.λπ.; Τι φοβούνται; Φοβούνται αυτό που περιγράφουμε ότι έρχεται, φοβούνται αυτό που οργανώνουμε, φοβούνται την οργή και το θυμό, φοβούνται το θηρίο που λέγεται εργατική τάξη. Φοβούνται το ταξικό κίνημα, που το βλέπουν να ριζώνει και να βάζει πόδι σε χώρους δουλειάς. Φοβούνται την επιμονή μας να χτίσουμε σωματεία παντού, σχολεία της ταξικής πάλης, που θα παλεύουν για τα καθημερινά και θα οργανώνουν την ανατροπή. Ας κάνουμε τα όνειρά μας εφιάλτες τους».