ΜΑΔΡΙΤΗ.--

Η λεγόμενη τηλεμαχία που έγινε χτες ανάμεσα στους ηγέτες των 4 βασικών αστικών κομμάτων στην Ισπανία, δίνει τον τόνο στην τελική ευθεία για τις κάλπες των βουλευτικών εκλογών στις 26 Ιούνη. Στη συζήτηση αυτή πήραν μέρος ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός Μαριάνο Ραχόι, του συντηρητικού Λαϊκού Κόμματος, ο ηγέτης του σοσιαλδημοκρατικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, Πέδρο Σάντσεθ, ο ηγέτης της νέας σοσιαλδημοκρατίας Πάμπλο Ιγκλέσιας του «Ενωμένοι Μπορούμε» (Unidos Podemos) (της εκλογικής σύμπραξης του «Ποδέμος» και της οπορτουνιστικής Ενωμένης Αριστεράς, όπου συμμετέχει το μεταλλαγμένο ΚΚ Ισπανίας) και ο ηγέτης του συνονθυλεύματος «Πολίτες» αλά Ποτάμι, Αλμπερτ Ριβέρα. Τα ζητήματα που κυριάρχησαν, όπως και αναμενόταν, ήταν τα πεδία όπου «κοντράρονται» όλες αυτές οι πολιτικές δυνάμεις που θέλουν να διαχειριστούν την καπιταλιστική οικονομία, την οποία παρουσιάζουν ως μονόδρομο για τους εργαζόμενους. Και αυτά ήταν η διαφθορά και η λεγόμενη «αλλαγή στη διαχείριση», με δεδομένη τη συμμετοχή της Ισπανίας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Αυτό που φάνηκε παρά τη «φαγωμάρα», είναι ότι ρίχνονται «γέφυρες», ιδιαίτερα από τη νέα σοσιαλδημοκρατία των «Ενωμένοι Μπορούμε», με τους Σοσιαλιστές, προκειμένου να «φύγει η δεξιά και να ηττηθεί ο νεοφιλελευθερισμός». Ο Ιγκλέσιας ήταν σαφής ότι επιδιώκει συμμαχική κυβέρνηση με επικεφαλής πρωθυπουργό όποιον από τους ηγέτες είναι μπροστά, ο ίδιος ή ο Σάντσεθ. Θυμίζουμε, ωστόσο, ότι από τις προηγούμενες εκλογές του περασμένου Δεκέμβρη το παζάρι των δύο δεν κατέληξε.

Επίσης, ο ηγέτης των «Πολιτών», αξιοποιώντας τα σκάνδαλα διαφθοράς στο Λαϊκό Κόμμα, προσπαθεί να ψαρέψει στη δεξαμενή αυτού του κόμματος και φαίνεται να παζαρεύει σύμπραξη μετά από ...κάθαρση. Πάντως, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, το Λαϊκό Κόμμα είναι πρώτο με ποσοστό κάτω του 30%, η συμμαχία «Ενωμένοι Μπορούμε» δεύτερη με γύρω στο 25%, οι Σοσιαλιστές με 21% και οι «Πολίτες» με 14% και με χαμηλότερα ποσοστά κόμματα σε εθνοτική βάση. Ετσι, είναι πολλοί οι αστοί αναλυτές που βλέπουν δυσκολία και πάλι στο σχηματισμό νέας αστικής κυβέρνησης και πιθανότητα νέων εκλογών. Το δεδομένο είναι ότι ανεξαρτήτως αποτελέσματος τα λαϊκά στρώματα θα πληρώνουν τα σπασμένα της καπιταλιστικής κρίσης. Μοναδική διαφορετική φωνή που παλεύει για τους εργάτες και τα άλλα εκμεταλλευόμενα στρώματα είναι το ΚΚ Λαών της Ισπανίας, που αξιοποιεί την εκλογική μάχη για προβολή του προγράμματός του, ρήξης με τη στρατηγική του κεφαλαίου και ενάντια στις αυταπάτες περί «εξανθρωπισμού του καπιταλισμού».