Με την Επίκαιρη Ερώτηση, που κατέθεσε, χτες, το ΚΚΕ στη Βουλή ζητά μια σειρά από μέτρα για να λειτουργήσουν όλα τα σχολεία από Σεπτέμβρη χωρίς κενά, αλλά και για να προσληφθούν όλοι οι εκπαιδευτικοί που εργάστηκαν φέτος ως αναπληρωτές. Το ΚΚΕ στηλιτεύει την πολιτική των μηδενικών διορισμών μόνιμων εκπαιδευτικών, που συνεχίζεται για 6η συνεχόμενη χρονιά, αυτή τη φορά από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, και αποκαλύπτει τις συνέπειές της. Τα νούμερα μιλάνε από μόνα τους, αν σκεφτούμε ότι ο αριθμός των εκπαιδευτικών συνολικά, από το 2010 μέχρι σήμερα, έχει μειωθεί κατά 30.000! Η σχολική χρονιά από τον ερχόμενο Σεπτέμβρη, αν λάβουμε υπόψη τις φετινές προσλήψεις αναπληρωτών, τα κενά που δεν καλύφθηκαν και τις συνταξιοδοτήσεις, θα ξεκινήσει με 27.000 κενά.
Παράλληλα, οι συμβασιούχοι εκπαιδευτικοί τείνουν να γίνουν καθεστώς στην Εκπαίδευση, αντικαθιστώντας σταδιακά το μόνιμο προσωπικό. Το 2010 οι συμβασιούχοι ήταν το 8% του συνόλου των εκπαιδευτικών. Σήμερα αποτελούν το 17% του συνόλου! Το «μοντέλο» του συμβασιούχου - ελαστικά εργαζόμενου αποδεικνύεται βολικό για τις εκάστοτε κυβερνήσεις και το Δημόσιο - εργοδότη. Κοστίζουν λιγότερο γιατί δεν προσλαμβάνονται σε σταθερή ημερομηνία, απολύονται στο τέλος της σχολικής χρονιάς, έχουν περιορισμένα δικαιώματα (π.χ. άδεια λοχείας, ασθένειας κ.ά.). Χιλιάδες συμβασιούχοι εκπαιδευτικοί με τσακισμένα εργασιακά δικαιώματα, αφήνοντας πολλές φορές πίσω τους οικογένειες και παιδιά, υποβάλλονται κάθε χρόνο στη δοκιμασία της μετακίνησης από περιοχή σε περιοχή, για να αναπληρώσουν ουσιαστικά τον ίδιο τους τον εαυτό. Το γεγονός αυτό συν τοις άλλοις έχει και παιδαγωγικές επιπτώσεις στη σχέση εκπαιδευτικού - μαθητή, ιδιαίτερα σε μια σειρά από ευαίσθητες κατηγορίες, όπως τα νήπια και οι πρώτες τάξεις του Δημοτικού και η Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση. Και τώρα, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, σε ένα μεγάλο μέρος αυτού του κόσμου που δουλεύει για χρόνια με αυτούς τους όρους, θα δείξει το δρόμο της απόλυσης.
Τα βήματα της κυβέρνησης που θα οδηγήσουν στον περιορισμό - που αποτελεί ουσιαστικά απόλυση - των συμβασιούχων, έχουν προετοιμαστεί μεθοδικά. Συγκεκριμένα:
Είναι προφανές ότι οι παραπάνω προσαρμογές δεν εκπορεύονται από παιδαγωγικά κριτήρια, ούτε έχουν στο επίκεντρο τους μαθητές, όπως διατείνονται η κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας. Ενώ στο βασικό τους πυρήνα διατηρούν τη λογική των δεξιοτήτων (π.χ. Αγγλικά, Πληροφορική από την Α' Δημοτικού), που είναι κατεύθυνση της ΕΕ και του ΟΟΣΑ, στην ουσία προσαρμόζουν και την Εκπαίδευση στη λογική των παραπέρα περικοπών, των «δημοσιονομικών στόχων», των δεσμεύσεων του 3ου μνημονίου.
Οι περικοπές στην Παιδεία, όπως και στην Υγεία, στην Ασφάλιση, η βαριά φορολογία, είναι οι αναγκαίες προϋποθέσεις για να εξοικονομηθούν κονδύλια ώστε να υπάρξουν φοροαπαλλαγές για τη μεγαλοεργοδοσία, για να χρηματοδοτηθεί ο νέος «αναπτυξιακός νόμος» και η περιβόητη «ανάπτυξη», δηλαδή, για άλλη μια φορά, τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων.