Eurokinissi

«Στο επίκεντρο, στον πυρήνα της αντιλαϊκής επίθεσης, στον ταξικό της χαρακτήρα, δεν βρίσκεται τίποτα άλλο παρά η προστασία, η θωράκιση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων.

Αυτή η ανάγκη απαιτεί - έχει προϋποθέσεις - ένα πολύ φτηνό εργατικό δυναμικό, χωρίς συγκροτημένα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Εχει ως προϋπόθεση τη δημιουργία νέων τομέων για να μπορεί να επεκτείνει τη δράση του το υπερσυσσωρευμένο κεφάλαιο. Γι' αυτό ακριβώς το λόγο έχουν και την λογική της απελευθέρωσης των αγορών, την περίφημη εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ, τις ιδιωτικοποιήσεις. Και τέλος, αυτή η λογική, δηλαδή η στήριξη της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας έχει ως προαπαιτούμενο, την άμεση παρέμβαση του αστικού κράτους στους επιχειρηματικούς ομίλους, στα μονοπώλια μέσα από τις σκανδαλώδεις φοροαπαλλαγές, τις οποίες απολαμβάνουν, μέσα από τα τεράστια επενδυτικά κίνητρα, μέσα από τα διάφορα πακέτα κρατικής και ευρωπαϊκής χρηματοδότησης των μονοπωλιακών ομίλων (...)

Αυτή η ταξική επίθεση σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης γίνεται ακόμη πιο αναγκαία, ακόμη πιο επιτακτική. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο και αυτό το διάστημα παρακολουθούμε την οξύτατη ένταση και την κλιμάκωση των αντιλαϊκών ταξικών μέτρων. Με αυτό είναι φανερό ότι έχουμε να κάνουμε με μια επίθεση διαρκείας απέναντι στην εργατική τάξη, τους αυτοαπασχολούμενους, τα πλατιά λαϊκά στρώματα, μια επίθεση διαρκείας χωρίς ημερομηνία λήξης, όπως διαρκείας είναι η ανάγκη για κερδοφορία και ανταγωνιστικότητα των μονοπωλιακών ομίλων.

Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο και εκτός από τα μέτρα του δημοσιονομικού χαρακτήρα προωθούνται και οι λεγόμενες καπιταλιστικές μεταρρυθμίσεις, δηλαδή η διαμόρφωση των κατάλληλων δομών για να αναπαράγουν εις το διηνεκές μια πολύ φθηνή εργατική δύναμη, κτυπώντας, τσακίζοντας τα εργατικά ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο προωθούνται τα μέτρα της απελευθέρωσης της αγοράς, η εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ για τους αυτοαπασχολούμενους και τους επαγγελματίες. Κι αυτές οι κατευθύνσεις είναι ίδιες σε όλη την ΕΕ, ανεξάρτητα εάν μια χώρα βρίσκεται σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης ή καπιταλιστικής ανάπτυξης, ανεξάρτητα αν έχει μνημόνιο ή όχι, περισσότερο ή λιγότερο υψηλό κρατικό χρέος».

Ο Ν. Καραθανασόπουλος σημείωσε ότι οι αντιθέσεις που υπάρχουν μέσα στον πυρήνα της ΕΕ και ανάμεσα στην ΕΕ και τις ΗΠΑ, «στην ουσία τους έχουν την προστασία των ιδιαίτερων συμφερόντων των αστικών τους τάξεων, την ανάγκη για ιδιαίτερη προώθηση των δικών τους συμφερόντων στο μοίρασμα των αγορών. Παρ' όλους τους ανταγωνισμούς και τις αντιθέσεις όλες οι αστικές τάξεις και όλο το υπαλληλικό πολιτικό τους προσωπικό, ανεξάρτητα εάν είναι συντηρητικό, φιλελεύθερο, προοδευτικό σοσιαλδημοκρατικό ή αριστερό, έχουν μια κοινή συνισταμένη, την επίθεση σε βάρος των λαϊκών δικαιωμάτων, ότι η ανάγκη ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών πρέπει να μπει στον τορβά, στο κολαστήριο της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων.

Αυτή η διαπάλη ανάμεσα στις πολυεθνικές σχετίζεται και εκφράζεται και στην Ελλάδα. Θέλουν το μερτικό τους οι πολυεθνικές από το μοίρασμα της πίτας στην ελληνική αγορά και στην ελληνική οικονομία και η κυβέρνηση αυτό το μοίρασμα προσπαθεί να επιτύχει λέγοντας ένα παραπάνω, πολύ παραπάνω όμως, "ευχαριστώ" στις ΗΠΑ».

Στη βάση αυτή, πρόσθεσε ότι τα μνημόνια «αποτελούν τις συνόψεις των αντιλαϊκών μέτρων και της ταξικής αντιλαϊκής πολιτικής η οποία θα κλιμακωθεί το επόμενο χρονικό διάστημα στο όνομα της αναδιάρθρωσης του κρατικού χρέους. Καμία ελπίδα δεν πρέπει να έχουν τα λαϊκά στρώματα από την αναδιάρθρωση του κρατικού χρέους».

«Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο και είναι απατηλός και ψευδεπίγραφος ο χαρακτήρας του παράλληλου προγράμματος και η ιστορία των ισοδύναμων μέτρων. Αλλωστε, το προσχέδιο του νέου κρατικού προϋπολογισμού, που κατατέθηκε χτες, αναδεικνύει του λόγου το αληθές για το ποιοι θα πληρώσουν τα νέα μέτρα τα φορολογικά, ποιοι θα υποστούν - οι συνταξιούχοι και τα ασφαλιστικά ταμεία - τις νέες περικοπές στις δημόσιες δαπάνες».

Με το «παράλληλο πρόγραμμα», επεσήμανε, η κυβέρνηση, επιδιώκει «να διασπάσει την ενότητα του λαού για το ποιο τμήμα του λαού θα πληρώσει πρώτο τα μέτρα αυτά, ποιον θα φάει πρώτο ο Μινώταυρος, αφήνοντας στο απυρόβλητο όμως τον μεγάλο υπεύθυνο, τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου των μονοπωλιακών ομίλων, τα οποία τα στηρίζει (...)

Πρόκειται, λοιπόν, για μια διαχείριση σε βάρος του λαού των φαινομένων της ακραίας φτώχειας. Ποιος θα κληθεί να πληρώσει την προστασία των ακραίων φτωχών; Αυτοί, οι οποίοι είναι λιγότερο φτωχοί. Οι κεφαλαιοκράτες, όμως, οι μονοπωλιακοί όμιλοι θα συνεχίσουν να απολαμβάνουν τα σκανδαλώδη τους προνόμια (...)

Σε αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση προσαρμόζει η κυβέρνηση και τις κοινωνικές δομές, μέσα από τη συρρίκνωσή τους, μέσα από την υποχρηματοδότησή τους, δημιουργώντας ένα δίκτυο λεγόμενης αλληλεγγύης από τη δράση των ΜΚΟ και των εθελοντικών οργανώσεων, για να παρέχει κάποια ξεροκόμματα σε αυτούς που σήμερα δεν μπορούν να επιβιώσουν».

Ξεκαθάρισε ακόμα ότι ο ταξικός, ο εκμεταλλευτικός χαρακτήρας της καπιταλιστικής ανάπτυξης δεν αλλάζει, «ανεξάρτητα από το ποια είναι η κυβέρνηση - σοσιαλδημοκρατική, αριστερή ή συντηρητική - και από το είδος του νομίσματος».

«Για το ΚΚΕ», υπογράμμισε ο Ν. Καραθανασόπουλος, «υπάρχει άλλος δρόμος. Ο δρόμος της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής, της αξιοποίησης των συνολικών παραγωγικών δυνατοτήτων για μια ανάπτυξη που στο επίκεντρό της δεν θα έχει το καπιταλιστικό κέρδος, αλλά την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών με κεντρικό σχεδιασμό στην οικονομία, αποδέσμευση από την ΕΕ και από τους υπόλοιπους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, με μονομερή διαγραφή του κρατικού χρέους.

Καμία ανοχή στη λογική της κοινωνικής συναίνεσης, στη λογική του "διαίρει και βασίλευε". Στο στόχαστρο του λαϊκού κινήματος πρέπει να μπει ο πραγματικός αντίπαλος, δηλαδή οι μονοπωλιακοί όμιλοι και όχι οι υπηρέτες του, οι κυβερνήσεις και η τρόικα. Στο στόχαστρο και στο επίκεντρό του πρέπει να είναι η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Ενα τέτοιο γερό, μαζικό, λαϊκό κίνημα με κοινωνική συνοχή και ενότητα μπορεί να αποτελέσει το εφαλτήριο του αντίπαλου δέους και για αποκατάσταση των απωλειών, αλλά πάνω από όλα για ριζικές ρήξεις και ανατροπές».