Οταν δε θέλεις ή δεν μπορείς να ανιχνεύσεις -και πολύ περισσότερο να αντιμετωπίσεις- τις βαθύτερες κοινωνικές ρίζες της μάστιγας των ναρκωτικών. Οταν έχεις αναγορεύσει σε πρώτιστη αξία σου τους «νόμους της αγοράς» κι έχεις κάνει ιερό και όσιό σου την «ιδιωτική πρωτοβουλία» και το κυνηγητό του κέρδους είναι αναπόφευκτες αντιλήψεις, σαν τις παρακάτω, που περιέχονται στο κύριο άρθρο της χτεσινής «Καθημερινής».

Διαβάστε μερικά αποσπάσματα: «Ο συνδυασμός των παραμέτρων αυτών, που υποδηλώνουν ότι η αγορά των ναρκωτικών, παρά την παρανομία της, παραμένει αγορά με νόμους προσφοράς και ζητήσεως (σ.σ.: η μείωση της χρήσης ηρωίνης και η αύξηση της κοκαΐνης), αλλά και ότι επηρεάζεται από την ενημέρωση των "καταναλωτών" της για τον κίνδυνο που διατρέχουν, αποτελεί, ίσως, το θεμέλιο, επί του οποίου θα έπρεπε το κράτος να επανεξετάσει τη στάση του στο πρόβλημα...

Η νηφάλια ανάλυση των διαπιστώσεων αυτών δεν αποκλείεται να οδηγεί σε συμπεράσματα εντελώς διαφορετικά από την εύλογη, αλλά ενστικτώδη, αντίδρασή μας. Σε συμπεράσματα, όπως ότι η μείωση της τιμής της κοκαΐνης ενδέχεται να αποτελεί μέσο μάχης κατά της ηρωίνης, ή ότι, αν η χορήγηση υποκαταστάτων είναι θετική, είναι καλύτερο να γίνεται και από ιδιώτες παρά να μη γίνεται καθόλου, λόγω ανεπάρκειας του αριθμού των κρατικών κέντρων...».