Απ' αυτόν τον «πόλεμο για το νερό», κανένας νομός και ουδείς αγρότης στη Θεσσαλία θα βγει, τελικά, κερδισμένος. Η μόνη που θα ωφεληθεί είναι η κυβέρνηση, η οποία, άλλωστε, και οξύνει τις επικίνδυνες τοπικιστικές αντιθέσεις και τις αδιέξοδες ενδοαγροτικές αντιπαραθέσεις, εφαρμόζοντας, με μαστοριά, την τακτική του «διαίρει και βασίλευε». Ετσι, «μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια»: Και τον αγροτικό κόσμο αποπροσανατολίζει από την αιτία του προβλήματος, με αποτέλεσμα να μη βάλλεται η πολιτική της, που ευθύνεται για τη δημιουργία και την όξυνση του προβλήματος της λειψυδρίας στην περιοχή, και, ταυτόχρονα, προχωράει στον απώτερο στόχο της, που είναι το μαζικό ξεκλήρισμα της φτωχομεσαίας αγροτιάς, στην επίτευξη του οποίου συμβάλλει και η λειψυδρία, αφού μειώνει δραστικά την αγροτική παραγωγή και, ως εκ τούτου, το αγροτικό εισόδημα. Ο εχθρός των αγροτών της Λάρισας, λοιπόν, βρίσκεται στην Αθήνα και στις Βρυξέλλες και δεν είναι οι συνάδελφοί τους στην Καρδίτσα και στα Τρίκαλα, που αντιμετωπίζουν την ίδια ακριβώς απειλή. Να γιατί ο «θεσσαλικός πόλεμος» πρέπει να σταματήσει αμέσως κι όλοι μαζί οι Θεσσαλοί αγρότες να στραφούν εναντίον των πραγματικών εχθρών τους...