Πεντακάθαρη και γραπτή προς άρση κάθε παρεξήγησης... κατατέθηκε στην ΕΕ η πρόταση της ΔΑΣ. Σ' αυτήν περιλαμβάνεται το πλαίσιο για την αγωνιστική συνέχεια, η πρόταση για τις πολύμορφες κινητοποιήσεις και ειδικότερα για την πρόσκληση Γιαννίτση αναφέρεται:

«Με την πρόσκληση για συνάντηση που έστειλε η κυβέρνηση διά του υπουργείου Εργασίας στη ΓΣΕΕ ουσιαστικά επιχειρείται να βγει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ από τη δύσκολη θέση που την έχουν φέρει οι απεργιακές κινητοποιήσεις, να εκθέσει το συνδικαλιστικό κίνημα και να στρώσει το τραπέζι του "Κοινωνικού Διαλόγου", μέσω των λεγόμενων εμπειρογνωμόνων και ειδικών συμβούλων στην αρχή και, με τις διοικήσεις ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ αμέσως μετά.

Η αποδοχή της πρόσκλησης του κ. Γιαννίτση από την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ έρχεται να δείξει ότι η "αγωνιστικότητά" της άντεξε τριάντα μέρες. Ταυτόχρονα, αποδείχνει ότι περιφρονεί το μήνυμα των συγκλονιστικών κινητοποιήσεων και επανέρχεται στο επικίνδυνο για τα εργατικά συμφέροντα δρόμο των στημένων διαλόγων και παζαριών. Η στάση αυτή της πλειοψηφίας παραβιάζει και αυτές ακόμα τις πρόσφατες αποφάσεις τόσο του Γενικού Συμβουλίου, όσο και της ίδιας της Διοίκησης της ΓΣΕΕ.

Η άρνηση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ να προχωρήσει σε νέες κινητοποιήσεις έρχεται να επιβεβαιώσει τον πρωθυπουργό και πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Κ. Σημίτη, που την επομένη της απεργίας στις 17 Μάη δήλωνε ότι «έκλεισε ο κύκλος των κινητοποιήσεων και αρχίζει ο κύκλος του διαλόγου»...! Από πού, αλήθεια, ξεκινούσε η σιγουριά του κ. Σημίτη ότι άλλη απεργία δε θα γίνει; Κάποιοι οφείλουν να δώσουν πειστικές απαντήσεις.

Εμείς, σεβόμενοι την εντολή των εκατομμυρίων απεργών απαιτούμε την απόρριψη της πρόσκλησης Γιαννίτση και την άμεση επιστροφή της.

Αυτή είναι η μοναδική απόφαση που νομιμοποιείται να πάρει η Εκτελεστική Επιτροπή. Για οποιαδήποτε άλλη απόφαση αρμόδια είναι η διοίκηση της ΓΣΕΕ.

Η πρόσκληση του υπουργού Εργασίας πρέπει, επίσης, να απορριφθεί επειδή:

1. Δεν έχει προκύψει κανένα καινούριο στοιχείο που να οδηγεί στην αλλαγή της στάσης του συνδικαλιστικού κινήματος.

2. Η πιθανή αποδοχή της οδηγεί το κίνημα στο δικό της γήπεδο, του «διαλόγου», που τον προπαγανδίζει και τον προβάλλει σαν σωσίβιο για την πολιτική της.

3. Αλλοιώνει το μήνυμα και την εντολή των απεργιακών κινητοποιήσεων. Προσβάλλει τους εργαζόμενους και απογοητεύει τα πρωτοπόρα τμήματά τους.

4. Δεν αναλαμβάνονται από την κυβέρνηση ούτε εκείνες οι κουτσουρεμένες και συμβιβαστικές δεσμεύσεις που μέχρι χτες εναγωνίως αναζητούσε η πλειοψηφία της Συνομοσπονδίας.

5. Τέλος, νόημα θα είχε μια συνάντηση μόνο αν το κίνημα με τους αγώνες του είχε επιβάλει στην κυβέρνηση να συζητήσει με όρους και θέσεις που καλυτερεύουν τη θέση των εργαζομένων και όχι να τη χειροτερεύουν, όπως για παράδειγμα:

• Κατάργηση των νόμων της ΝΔ
• Μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης
• Αύξηση μισθών και συντάξεων
• Αύξηση των εισφορών της εργοδοσίας
• Επιστροφή των κλεμμένων κ.λ.π.»