Είναι εκ του πονηρού το ερώτημα και σκοπίμως αποπροσανατολιστική η απάντηση, διότι - ακόμη κι αν αφαιρέσουμε το γενικότερο πλαίσιο του «κοινωνικού διαλόγου» και μιλήσουμε για διαπραγμάτευση - δεν είναι μόνο το «πού και πώς», αλλά και το «με ποιους και γιατί». Ο καθένας, δε, αντιλαμβάνεται πως η όποια διαπραγμάτευση θα είναι αποτελεσματική, όταν γίνει στους δρόμους της πάλης για την επίλυση των προβλημάτων και όχι στα σαλόνια της εξουσίας, όπου το «παιχνίδι» είναι «στημένο» σε βάρος των εργαζομένων. Ούτε, βεβαίως, το δίλημμα είναι «ναι, ή όχι στο διάλογο» γενικώς, καθότι το πρόβλημα δεν αφορά σε δημόσιες σχέσεις και στο «σαβουάρ βίβρ», αλλά άπτεται ταξικών συμφερόντων. Επομένως, ούτε αθώοι, ούτε αφελείς, οι «κατήγοροι».

Είστε καχύποπτοι και άδικοι με τη ΓΣΕΕ, η οποία οργάνωσε τις δυο επιτυχημένες απεργιακές κινητοποιήσεις για το Ασφαλιστικό, προκαλώντας τεράστιο πολιτικό κόστος στην κυβέρνηση, απαντούν οι «κατήγοροι». Και συνεχίζουν το «κατηγορώ»: Είστε άδικοι και έναντι της κυβέρνησης, επειδή δεν της αναγνωρίζετε το δικαίωμα να κυβερνά εν ονόματι του ελληνικού λαού που την ψήφισε και να συναποφασίζει με τους εκπροσώπους των εργαζομένων για θέματα κυβερνητικής πολιτικής που τους αφορούν. Κι αυτή η θέση, εκ πρώτης όψεως, φαίνεται σωστή. Η αλήθεια, όμως, είναι διαφορετική, καθώς...