Ξεκίνησε τη Δευτέρα στην Αβάνα
Από τις εργασίες της Συνόδου |
Στην πρώτη σύνοδο της Κοινότητας είχε εγκριθεί η λεγόμενη Διακήρυξη του Καράκας, στην οποία διατρανωνόταν η «κοινή διάθεση των χωρών να αντιμετωπίσουν από κοινού τις συνέπειες της κρίσης που αντιμετωπίζουν οι βιομηχανικά αναπτυγμένες χώρες». Το 2013, με τη λεγόμενη Διακήρυξη του Σαντιάγκο, ενσωματώθηκαν στην Κοινότητα η Κούβα (είναι τώρα στην προεδρία για ένα χρόνο), η Κόστα Ρίκα και η Αϊτή, ενώ το 2015 την προεδρία συμφωνήθηκε να έχει το Εκουαδόρ. Στις διακηρύξεις της περιλαμβάνονται η καταγγελία του αποκλεισμού των ΗΠΑ κατά της Κούβας, η στήριξη της Αργεντινής για την υπόθεση των νησιών Μαλβίνες (που την κυριαρχία τους αμφισβητεί η Βρετανία).
Στα αξιοσημείωτα της συνάντησης είναι ότι θα συμμετάσχει και ο γγ του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών (ΟΑΚ), Χοσέ Μιγκέλ Ινσούλσα. Ο ΟΑΚ είναι ο οργανισμός που το 1962 με παρέμβαση των ΗΠΑ εκδίωξε την Κούβα.
Σύμφωνα με την προετοιμασία που έχει γίνει από εθνικές συντονιστικές επιτροπές υπάρχει ένα προσχέδιο απόφασης με 80 σημεία το οποίο περιλαμβάνει, όπως δηλώνεται ανάμεσα σε άλλα, το σεβασμό στο κοινωνικό, οικονομικό, πολιτικό σύστημα της κάθε χώρας, ενώ οι υπουργοί Εξωτερικών έχουν συμφωνήσει στην έγκριση 28 ντοκουμέντων. Μια από τις προτάσεις, που έχει γίνει αποδεκτή, είναι να ανακηρυχθεί ο Τσάβες ως «ο μεγάλος εμπνευστής της δημιουργίας της Κοινότητας Χωρών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής».
Το άνοιγμα των εργασιών της Συνόδου έκανε ο Πρόεδρος της Κούβας, Ραούλ Κάστρο, που τόνισε τη σημασία της περιφερειακής συνεργασίας για την αντιμετώπιση κοινών προβλημάτων.
Ιδιαίτερο ρόλο σε αυτή την ένωση αλλά και στις πολλές που υπάρχουν στην περιοχή παίζει ο «γίγαντας» της υποηπείρου Βραζιλία, αλλά και η Αργεντινή, που ενδιαφέρονται να προωθήσουν τα συμφέροντα μεγάλων μονοπωλιακών τους ομίλων. Η Κοινότητα επίσης έχει κάνει συναντήσεις με την ΕΕ, την Κίνα, τον Αραβικό Σύνδεσμο και επιχειρεί να αναβαθμίσει το ρόλο των αστικών τάξεων στην παγκόσμια σκακιέρα.
Η συγκεκριμένη διακρατική ένωση καπιταλιστικών κρατών προωθείται με τα συνθήματα ότι μπορεί να έχει κοινωνικό περιεχόμενο με προγράμματα καταπολέμησης της φτώχειας και του αναλφαβητισμού, ενώ προωθούνται ουτοπικές απόψεις περί «ισόρροπης ανάπτυξης», ανάπτυξη δηλαδή χωρίς καπιταλιστικές κρίσεις!!
Γίνεται φανερό ότι και σε αυτήν την περιοχή του πλανήτη χωρίς σύγκρουση με την καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία δεν μπορεί να υπάρξουν ριζικές αλλαγές υπέρ των εργατών και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.