Στην Ελλάδα και στην ΕΕ συντηρείται η συζήτηση γύρω από το ρόλο της τρόικας στη διαχείριση της κρίσης στην Ελλάδα και στα άλλα - κράτη που έχουν μνημόνιο. Σε αυτήν την κατεύθυνση, αξιοποιείται η «έρευνα» της Επιτροπής του Ευρωκοινοβουλίου. Τα μέλη της Επιτροπής εμφανίζονται, από τη μια, να ασκούν κριτική στο μείγμα διαχείρισης που εφάρμοσε η τρόικα, σε συνεργασία με τις ελληνικές κυβερνήσεις και, από την άλλη, αναγνωρίζουν τον «αναντικατάστατο» ρόλο της, επειδή, όπως ισχυρίζονται, όταν ξέσπασε η κρίση, η ΕΕ δε διέθετε τα κατάλληλα εργαλεία, για να τη διαχειριστεί.

Τι ακριβώς ερευνά η Επιτροπή του Ευρωκοινοβουλίου, σύμφωνα με τον επικεφαλής της, Αυστριακό Οτμαρ Κάρας; «Επιλογές για να οργανωθεί καλύτερα η τρόικα στο μέλλον» (!) λέει σε συνέντευξή του σε ελληνική εφημερίδα. Και ποιοι θα είναι οι μηχανισμοί, προκειμένου στο εξής η ΕΕ να διαχειρίζεται τις κρίσεις; Πρέπει, σύμφωνα με τον Κάρας, να διαμορφωθούν μηχανισμοί ελέγχου υλοποίησης αντιλαϊκών προγραμμάτων και σε επίπεδο κάθε χώρας και σε επίπεδο ΕΕ, που, όμως, να έχουν «λαϊκή νομιμοποίηση», τη στήριξη, δηλαδή, των Κοινοβουλίων και του Ευρωκοινοβουλίου.

Δεν πρέπει, βεβαίως, να προκαλεί εντύπωση που ο ΣΥΡΙΖΑ διά στόματος Αλ. Τσίπρα εξαίρει αυτήν την επιτροπή ως μεγάλο βήμα του Ευρωκοινοβουλίου που δεν τόλμησε να κάνει η κυβέρνηση! Σημείωσε το σημαντικό έργο της και κατηγόρησε την κυβέρνηση που δεν το αξιοποίησε κατάλληλα!!

Το ΣΥΡΙΖΑ τον βολεύει αυτή τη συζήτηση, αφού προσπαθεί να πείσει ότι η ΕΕ μπορεί να γίνει φιλολαϊκή, ότι μπορεί ν' αλλάξει αν αλλάξει ο συσχετισμός στο Ευρωκοινοβούλιο ή αν ο Τσίπρας εκλεγεί πρόεδρος της Κομισιόν!

Τι λέει όμως ο Κάρας στο απόσπασμα που προαναφέραμε; Η επιτήρηση των «λογιστικών» (βλέπε δημοσιονομικών) μιας χώρας, δουλειά που μέχρι τώρα έκανε η τρόικα, είναι η «λύση» για να διαχειρίζεται στο εξής η ΕΕ τις κρίσεις στο έδαφός της! Την αποστολή αυτή έχει αναλάβει εν μέρει η Κομισιόν, η οποία από 1/1/2014 επιτηρεί τους προϋπολογισμούς των 28 κρατών - μελών, είτε είναι σε κρίση είτε όχι. Προτείνεται μεταξύ άλλων είτε να μετεξελιχτεί ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας σ' ένα Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο ή τουλάχιστον να είναι πιο διακριτοί στο μέλλον οι ρόλοι της ΕΕ και του ΔΝΤ, όταν χρειάζεται να συμπράξουν στη διαχείριση της κρίσης σ' ένα κράτος - μέλος τους.

Η κριτική στην τρόικα εκφράζει εν πολλοίς την αντιπαράθεση στο εσωτερικό της ΕΕ, αλλά και μεταξύ ΕΕ και ΔΝΤ, ανάμεσα σε κράτη - μέλη της ΕΕ και άλλα καπιταλιστικά κράτη.

Είναι καθαρό ότι αυτή δε γίνεται από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων, αφού δεν αμφισβητεί τ' αντεργατικά, αντιλαϊκά μέτρα, που είναι άλλωστε ενσωματωμένα στη στρατηγική της ΕΕ και στα μνημόνια διαρκείας που επιβάλλονται στους λαούς.

Η όλη διαδικασία είναι όμως αποκαλυπτική για το χαρακτήρα αλλαγών που προωθούνται στο πλαίσιο της ΕΕ, για τις οποίες κόπτονται οι δυνάμεις του ευρωμονόδρομου...