Τη λίστα με τις επενδύσεις ύψους 12 δισ. που έχουν κάνει οι 100 μεγαλύτερες εταιρείες «μέσα στα χρόνια της κρίσης» επιδείκνυε ο πρόεδρος του ΣΕΒ κατά τη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό.

Διάφανος ο στόχος του Δ. Δασκαλόπουλου: Από τη μια θέλει να απαντήσει στις βολές που δέχεται έξωθεν για τον «πατριωτισμό» των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων, κυρίως όμως θέλει να συντηρήσει το μύθο ότι ο ιδιωτικός τομέας, δηλαδή τα μονοπώλια, μπορούν να σώσουν το λαό μέσα από επενδύσεις, που θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας, καλύτερους μισθούς και βελτίωση γενικότερα του βιοτικού επιπέδου του λαού. Ομως η λίστα του προέδρου του ΣΕΒ, όπως και οι «αντίστοιχες» που ανεπίσημα διαφημίζονταν για τις πολυεθνικές που πέρασαν το κατώφλι του Μεγάρου Μαξίμου, κάθε άλλο παρά επαληθεύουν το κυρίαρχο ιδεολόγημα, ότι δηλαδή οι επενδύσεις θα φέρουν νέες θέσεις εργασίας - γι' αυτό άλλωστε δε δίνονται στη δημοσιότητα. Ας μας πουν λοιπόν, πόσες νέες θέσεις εργασίας δημιουργήθηκαν από τις 100 μεγαλύτερες εταιρείες από τις επενδύσεις των 12 δισ. τα τελευταία δύο χρόνια... Η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι όλες οι εταιρείες, πρώτα απ' όλα οι 100 μεγαλύτερες, πήραν μέτρα δραστικής μείωσης του λεγόμενου εργατικού κόστους (μισθολογικού και μη μισθολογικού), προχώρησαν σε απολύσεις -ποιος έκανε τις 1.000 απολύσεις κάθε μέρα τα τελευταία δύο χρόνια;- προκειμένου να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητά τους και να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις ανάκαμψης της κερδοφορίας τους. Ταυτόχρονα βέβαια έλαβαν νέες φορολογικές ελαφρύνσεις, αναπτυξιακά «κίνητρα», ρευστότητα και πάσης φύσεως «βοήθεια» από το κράτος στο όνομα της επανεκκίνησης της οικονομίας, των επενδύσεων και των νέων θέσεων εργασίας... Ο λαός δεν πρέπει να τρέφει αυταπάτες, δεν επιτρέπεται να περιμένει να σωθεί από τους δυνάστες του, από αυτούς που ευθύνονται για την κρίση. Η ανάκαμψη, όποτε έρθει, θα είναι ατέλειωτος Γολγοθάς για το λαό, και θα πατήσει σε μισθούς πείνας, υψηλή και μόνιμη ανεργία, απόλυτη φτώχεια και εξαθλίωση. Ο δρόμος της ανάπτυξης προς όφελος του λαού περνάει υποχρεωτικά από την αποδέσμευση από την ΕΕ και την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων.