Πέμπτη 20 Δεκέμβρη 2012
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 3
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ
Η ριζική αλλαγή αντικειμενικά μπαίνει στην ημερήσια διάταξη

Αποσπάσματα από τη συνέντευξη της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στο ρ/σ ΣΚΑΪ

Συνέντευξη στον ρ/σ ΣΚΑΪ και τη δημοσιογράφο Σ. Κοσιώνη έδωσε χτες το πρωί η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα. Ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει παρακάτω αποσπάσματα της συνέντευξης.

***

-- Κυρία Παπαρήγα είναι σήμερα μέρα κινητοποιήσεων, κινητοποιήσεων για το φορολογικό και το θέμα της διαθεσιμότητας. Σε ένα φορολογικό που φαίνεται ότι φτιάχνεται περισσότερο με γνώμονα την ανάγκη στα έσοδα, το έχουμε πολλές φορές σχολιάσει αυτό, και όχι στη διαμόρφωση ενός σταθερού φορολογικού συστήματος. Ηθελα να ξέρω με τι χαρακτηριστικά θα συμφωνούσατε;

-- Θεωρώ αδύνατο να υπάρχει αυτό που λέμε ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα. Βεβαίως παλεύουμε π.χ. για να ανέβει το όριο του αφορολόγητου για το εργατικό λαϊκό εισόδημα. Κατ' αρχήν έχουμε πάρα πολλούς έμμεσους φόρους, τώρα ανεβάζουν και τους άμεσους και τα πράγματα γίνονται χειρότερα γιατί και οι έμμεσοι και άμεσοι φόροι και τα πάντα ανεβαίνουν και μάλιστα σε συνθήκες που έχεις ανεργία και που έχουν πέσει και οι μισθοί. Και βλέπετε τώρα το κόλπο, το όριο φτώχειας ξεκίνησε με το πολύ ισχνό 11.000 και τώρα έχει φτάσει 5.000.

Υστερα δε γίνεται συζήτηση για τις φοροαπαλλαγές, για τη φορολογία των μεγάλων επιχειρηματιών. Καταλαβαίνω δεν μπορεί να καλείς επιχειρηματίες στην Ελλάδα και να τους λες αυτά που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, που τώρα δε λέει το ποσοστό πια, έλεγε 45% φορολογία, το έχει εγκαταλείψει.

Φτάνεις σ' ένα σημείο που κάποιες προτάσεις βελτίωσης που μπορείς να κάνεις πέφτουν πάνω σε ένα τείχος, γιατί τα φορολογικά πρέπει να χρησιμοποιηθούν για τα δημοσιονομικά ελλείμματα. Καταλαβαίνετε, υπάρχει ένας φαύλος κύκλος και γι' αυτό λέμε ότι τελικά αυτό το ζήτημα της ριζικής αλλαγής, αντικειμενικά μπαίνει στην ημερήσια διάταξη, παρά το γεγονός ότι η μεγάλη πλειοψηφία του λαού δεν πιστεύει στη δύναμή της για να επιβάλλει τη ριζική αλλαγή. Διαφορετικά δε γίνεται, πείτε μου τι προτάσεις να κάνουμε; Μόλις κάνουμε μια πρόταση θα μας πάνε στο πρωτογενές πλεόνασμα...

Η κατεύθυνση που ακολουθείται, να το ξεκαθαρίσουμε, είναι υποχρεωτική γι' αυτούς που υποστηρίζουν αυτήν τη στρατηγική, που υποστηρίζουν αυτό το σύστημα και αυτή τη διαχείριση.

-- Στο θέμα της διαθεσιμότητας βλέπω κ. Παπαρήγα ότι το ΠΑΜΕ παίρνει αποστάσεις από τον κορμό της ΠΟΕ-ΟΤΑ στις κινητοποιήσεις, οι οποίες πλέον κλείνουν πάνω από μήνα.

-- Εμείς λέμε κανείς να μην απολυθεί, ούτε ένας να μη χάσει τη δουλειά του, πολύ περισσότερο που η ανεργία έχει φτάσει σ' αυτά τα επίπεδα και ο άνεργος θα είναι οριστικά άνεργος.

-- Δεν υπάρχει ανάγκη αναδιάρθρωσης αυτού του συστήματος, εσείς το βλέπετε να λειτουργεί, βλέπετε όλοι οι υπάλληλοι που είναι σε όλες αυτές τις θέσεις να είναι χρήσιμοι και να εκτελούν το έργο που θα έπρεπε να εκτελέσουν;

-- Εδώ πρόκειται τώρα για περιορισμό προσωπικού και περιορισμό εξόδων κλπ. Την αναδιάταξη προσωπικού θεωρητικά δεν είναι κάτι που μπορείς να το αποκλείσεις, ανεβαίνει η παραγωγικότητα εργασίας και με λιγότερους εργαζόμενους μπορεί να παραχθεί περισσότερη δουλειά. Αυτό μπορεί να υπάρξει και σε μια αντιλαϊκή πολιτική και σε μια φιλολαϊκή πολιτική. Δεν μπορούμε να μείνουμε στο οργανωτικό ζήτημα, ξέρουμε πάρα πολύ καλά γιατί γίνεται.

-- Οσον αφορά τις λίστες με τους δημοσίους υπαλλήλους. Λέει ο κ. Μανιτάκης δώστε μου τις λίστες με τους υπαλλήλους. Δεν δίνουν τις λίστες με τους υπαλλήλους - υπαλλήλους για μετάταξη - όπως διαρρηγνύει τα ιμάτιά του ο κ. Μανιτάκης. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μη γίνεται τίποτα αυτή τη στιγμή, ενώ όλοι παραδεχόμαστε ότι οι αλλαγές, αναδιάρθρωση, αναδιατάξεις πρέπει να γίνουν. Κάποιοι λένε να γίνουν και απολύσεις κάποιοι άλλοι λένε για αναδιάταξη. Αυτή τη στιγμή όμως μπλοκάρει όλη η διαδικασία...

-- Τώρα, όλος ο κόσμος είναι υποψιασμένος. Ξέρουν ότι είναι πολιτική απολύσεων σε μια περίοδο που έχει ανέβει η ανεργία και που η παρατεταμένη μαζική ανεργία θα μείνει, μπορεί να πέσουν κάποιοι δείκτες, κάποια ποσοστά, αλλά η ανεργία θα είναι μεγάλη και καταλαβαίνετε ότι το δικαίωμα στη δουλειά το έχει ο καθένας. Δηλαδή τι θα πει τον διώχνεις, και πού θα τον απασχολήσεις;

-- Το ίδιο δε γίνεται και στον ιδιωτικό τομέα; Και αυτή τη στιγμή το διαπιστώνετε και εσείς, το διαπιστώνουμε όλοι ότι υπάρχει μια διαίρεση της κοινωνίας...

-- Αυτό είναι λάθος. Εμείς ποτέ δε διαιρέσαμε τους εργαζόμενους. Απλώς στον ιδιωτικό τομέα υπάρχει η μεμονωμένη επιχείρηση. Υπάρχει ακόμη το ζήτημα μην απολυθώ κλπ. Εχει να κάνει με τον ιδιώτη. Είναι αντικειμενικά πιο εύκολη η πάλη στο Δημόσιο, στο συνεταιριστικό τομέα κλπ.

Αυτό δε σημαίνει ότι ο εργαζόμενος κακώς χρησιμοποιεί αυτή τη δυνατότητα. Εμείς δεν περιοριζόμαστε να έχουμε αιτήματα υπέρ των εργαζομένων, προσπαθούμε να εκτιμήσουμε και με ποιο τρόπο θα τα διεκδικήσει, γιατί μπορεί να τα διεκδικείς όχι με το σωστό τρόπο. Ας πάρουμε υπόψη ότι η επίθεση είναι ενιαία, δεν μπορεί ο καθένας να παλεύει μόνο για το δικό του και να λέει ότι εγώ πρέπει να αποτελέσω εξαίρεση. Το επιχείρημα αυτό είναι αδύναμο. Αρα πρέπει να δείξεις τον ενιαίο χαρακτήρα της επίθεσης και να εξασφαλιστεί η αλληλεγγύη.

-- Αυτή είναι αιχμή προς την ΠΟΕ-ΟΤΑ;

-- Είναι αιχμή προς όλους όσοι το κάνουν, και σήμερα, να σας πω, η απεργία που κάνει η ΑΔΕΔΥ είναι μόνο για τις απολύσεις. Την ίδια ώρα πρέπει να συγκεντρώσεις την προσοχή για την αλληλεγγύη των εργαζομένων και αυτοί που δεν απολύονται, στο φορολογικό έχεις μια σειρά προβλήματα γιατί πρέπει ακριβώς στις σημερινές συνθήκες να κατανοηθεί ο ενιαίος χαρακτήρας της καπιταλιστικής κρίσης και των συνεπειών της.

Είμαστε υπέρ και των πιο ανεβασμένων μορφών πάλης. Απεργίες όμως οι οποίες γίνονται χωρίς οι συνδικαλιστικές ηγεσίες να παίρνουν τη γνώμη της βάσης και να βοηθάνε στη συμμετοχή της βάσης και στην οργάνωση της α ή της β μορφής πάλης και σε συνθήκες που είναι δύσκολο να έχει άμεσα αποτελέσματα το κίνημα, οδηγούν στην απογοήτευση και στη μοιρολατρία, στον αφοπλισμό των εργαζομένων. Η κριτική που κάνουμε εμείς είναι από τη σκοπιά πώς οι εργαζόμενοι μπορούν να ασκήσουν τη μεγαλύτερη πίεση.

-- Διαβάζω σήμερα στο άρθρο του «Ρ» σε σχέση με την κριτική που δέχεστε κι εσείς στον «Ρ» για τις απολύσεις. Οπως εμμέσως παραδέχεστε, η εποχή και οι οικονομικές συνθήκες καθιστούν μονόδρομο σε πολλές επιχειρήσεις τις απολύσεις, απολύσεις όμως που από την άλλη καυτηριάζετε...

-- Θα σας απαντήσω και να μεταφέρετε στον κ. Οικονόμου που έλεγε το πρωί ότι δεν γράφει τίποτα ο «Ρ». Καλά κάνετε και με ρωτάτε και δεν παρεξηγούμαι καθόλου. Στις συνθήκες της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης πλήττονται και μεσαίες και μικρομεσαίες και σε ένα βαθμό και ένα τμήμα μεγάλων επιχειρήσεων, εφόσον αντιμετωπίζουν τα μεγαλύτερα «ψάρια». Υπάρχουν επιχειρήσεις οι οποίες δεν μπορούν να σταθούν, κλείνουν και κάνουν απολύσεις.

Προσέξτε όμως, εμείς εξηγούμε τι απολύσεις. Είναι άλλο πράγμα στο όνομα της κρίσης να θεμελιώνεις και σήμερα και αύριο και μόνιμα μισθούς πείνας και εργασιακές σχέσεις συγκεκριμένες με την ευκαιρία της κρίσης, που θα διατηρηθούν και μετά την κρίση.

Εμείς δε δίνουμε τη μάχη για ένα μεμονωμένο επιχειρηματία. Δίνουμε τη μάχη κατά του καπιταλιστικού συστήματος και των αιτιών που γεννούν την κρίση. Οι συγκεκριμένοι ιδιοκτήτες επιχειρήσεων με νύχια και με δόντια θέλουν αυτό το σύστημα, παρόλο που ξέρουν ότι τους δημιουργεί μέχρι τη χρεοκοπία της δικής τους επιχείρησης. Γι' αυτό εμείς είμαστε απέναντι. Οχι γενικά γιατί κάνουν απολύσεις, αλλά γιατί αυτοί πάνω απ' όλα στηρίζουν την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής.

Επομένως εξηγούμε τις απολύσεις, έχουν να κάνουν και με την κρίση, όπως εξηγούμε και την ανεργία στον καπιταλισμό. Πραγματικά, η μάχη δεν μπορεί να δοθεί πάνω στη μεμονωμένη επιχείρηση. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι ο επιχειρηματίας ο καπιταλιστής είναι αθώος σ' αυτό το σύστημα...

-- Ολοι οι επιχειρηματίες εξηγούν τις απολύσεις, όπως αυτή τη στιγμή εξηγείται από την ελληνική κυβέρνηση η ανάγκη μείωσης του προσωπικού του Δημοσίου. Αρα πώς από τη στιγμή που παραδέχεστε ότι η συνέπεια της κρίσης οδηγεί εκεί επιχειρήσεις...

-- Να συμφωνήσουμε λοιπόν στο εξής: Σήμερα η ανεργία θα υπάρχει και δεν πρόκειται να καταργηθεί. Παλεύουμε και για αιτήματα προστασίας των ανέργων. Προσέξτε όμως, εμείς ταυτόχρονα αναδεικνύουμε εκείνο το δρόμο ανάπτυξης σε σύγκρουση με τα μονοπώλια και την καπιταλιστική ιδιοκτησία, παλεύουμε για το σοσιαλισμό, όπου ανεξάρτητα του επιπέδου ανάπτυξης του σοσιαλισμού σε κάθε χώρα, γιατί καθορίζεται και από δικές της ιδιαιτερότητες, η ανεργία πρέπει να καταργηθεί.

Διότι αν στην Ελλάδα δώσουμε ώθηση σε όλες τις αναπτυξιακές δυνατότητες και όχι ό,τι μας επιβάλει η ΕΕ ή ο ανταγωνισμός με την κινεζική κλωστοϋφαντουργία κλπ, έχω την εντύπωση και λόγω της μείωσης του πληθυσμού, θα έχουμε μάλλον και έλλειψη εργατικών χεριών. Και παίρνοντας υπόψη ότι σήμερα οι νέοι άνθρωποι, λόγω της ανάγκης να τελειώσουν το 12χρονο σχολείο, να πάνε στα ΤΕΙ και τα ΑΕΙ, αντικειμενικά μπαίνουν πιο αργά στην παραγωγική διαδικασία, δεν μπαίνουν στα 12 και τα 13, όπως σε άλλες χώρες, επομένως είναι πολύ πιθανόν να έχουμε έλλειψη εργατικών χεριών.

Αρα να συμφωνήσουμε στο εξής: Εξηγούμε την ανεργία, δεν είναι παρέκκλιση στο σύστημα και με αυτή την έννοια δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε. Γιατί αν συμβιβαστούμε με τις αιτίες που δημιουργούν την ανεργία, τότε πρέπει να συμβιβαστούμε και με το σύστημα. Για αυτό έχουμε συγκεκριμένες προτάσεις και αμυντικές και δημιουργίας θέσεων εργασίας, που δεν θα λύσουν το θέμα της ανεργίας και προοπτική ριζικής αντιμετώπισης του προβλήματος. Δεν κάνουμε όπως κάνουν άλλα κόμματα, τα οποία βρίζουν την κυβέρνηση, ενώ έχουν την ίδια κατεύθυνση.

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Ζητά «την κεφαλή» του λαού «επί πίνακι» για τα κέρδη του κεφαλαίου(2015-12-23 00:00:00.0)
Εκλογές για νέο ΔΣ στον Πανελλήνιο Μουσικό Σύλλογο(2015-10-18 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ