Μια φορά κι έναν καιρό ήταν δύο τύποι που αποφάσισαν να αποδείξουν και να επιδείξουν την οικολογική τους συνείδηση και ευαισθησία. Ο λόγος για τον Αμερικάνο πρέσβη Ν. Μπερνς και για το δήμαρχο Αθηναίων, που κάλεσαν προχτές κάμερες και φωτογράφους να απαθανατίσουν δύο δενδρύλλια που φύτεψαν στον Υμηττό.

Ομως, τριγύρω, εκεί όπου οι τηλεοπτικές κάμερες αποφεύγουν να πάνε, βοούσαν οι μαρτυρίες της... οικολογικής ευσυνειδησίας του δημάρχου και των κυβερνώντων γενικότερα. Οι γυμνοί λόφοι και τα βουνά του Λεκανοπεδίου. Οι εκατομμύρια Αθηναίοι που ασφυκτιούν στην πόλη τους και βλέπουν τον έναν ελεύθερο χώρο μετά τον άλλο, να δίνει τη θέση του σε τόνους τσιμέντου, κλπ., κλπ.. Οσο, για το δεύτερο φυσιολάτρη, οι μαρτυρίες είναι ακόμα περισσότερες. Κάμποσα χιλιόμετρα πιο βόρεια, ζούσε ένας περήφανος λαός - εκείνος της Γιουγκοσλαβίας - ο οποίος βίωσε από πρώτο χέρι την... οικολογική ευαισθησία της δολοφονικής πολιτικής, που πρεσβεύει ο Αμερικανός πρέσβης. Είδε τα δάση του να φλέγονται, τα πάρκα να βομβαρδίζονται και οι ζωές να χάνονται.

Αυτό το... παραμύθι δεν τελειώνει, όπως όλα τα άλλα. Καλά ζουν μόνον οι λίγοι «έχοντες και κατέχοντες». Και αυτό θα γίνεται μέχρι να πάρουν τις τύχες τους οι πολλοί στα δικά τους χέρια.