Ούτε ώρα χαμένη. Πριν η κυβέρνηση κάνει το πρώτο βήμα, το εργατικό, το λαϊκό κίνημα, της νεολαίας και των γυναικών πρέπει να κάνει δύο βήματα εμπρός. Ελπίδα υπάρχει στην ταξική πάλη, στην κοινωνική συμμαχία, στη λύτρωση από τις φοβίες και τα ψευτοδιλήμματα. Ολα τα αιτήματα που είχαν αναγραφεί στις σημαίες και στον αγώνα πρέπει να προβληθούν, να γίνουν απαίτηση προτεραιότητας. Οι εργαζόμενοι, οι νέοι άνθρωποι ανεξάρτητα αν σήμερα έχουν ενιαία άποψη για τη διέξοδο, πρέπει να κρίνουν την κυβέρνηση από αυτό που δε θέλει να κάνει, δηλαδή να πάρει πίσω τα χαράτσια, να επαναφέρει τις συλλογικές συμβάσεις, να πάρει πίσω τις μειώσεις μισθών και συντάξεων, την αύξηση του ΦΠΑ κλπ. Πιο αποφασιστικά να αντιτάξουμε το κοινωνικοπολιτικό λαϊκό μέτωπο, που αντεπιτίθεται και διεκδικεί την ανακούφιση των εργαζομένων, συγκεντρώνει δυνάμεις για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.