Τα σενάρια για την ακριβή διατύπωση των επιλογών ΕΕ - κυβέρνησης για το ελληνικό κρατικό χρέος πάνε κι έρχονται, ωστόσο εκείνο που δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής είναι ότι για τους εργαζόμενους της χώρας μας σημασία δεν έχουν τα «υψηλά» ή τα «χαμηλά» ποσοστά του επικείμενου «κουρέματος», ούτε οι εκβιασμοί που θα χρησιμοποιήσουν οι κυβερνώντες, για να υλοποιήσουν το σχέδιο διάσωσης των τραπεζών και άλλων ομάδων του κεφαλαίου.

Το κύριο, όπως αποδεικνύουν οι μέχρι τώρα παρεμβάσεις κυβέρνησης - τρόικας, με πρόσχημα το χρέος, είναι ότι οποιαδήποτε μορφή διαχείρισής του, είναι απόλυτα ταυτισμένη με τη συνεχή κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης. Κι αν αναρωτιέται κανείς πόσο μεγαλύτερη επίθεση μπορεί ακόμα να υπάρξει, η απάντηση είναι μία: Απώτερος στόχος της οικονομικής ολιγαρχίας είναι η εξασφάλιση ανταγωνιστικής θέσης για τα κεφάλαια που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, ή αυτά που θέλουν να δραστηριοποιηθούν. Με αυτή την έννοια, οι βλέψεις των κεφαλαιοκρατών είναι τα δεδομένα που υπάρχουν σε ανταγωνίστριες με την Ελλάδα χώρες, χώρες της ΕΕ, όπου οι μισθοί είναι της τάξης των 300 ευρώ, τα επίπεδα των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα ανύπαρκτα, ενώ οι συντάξεις συνήθως δίνονται ...μετά θάνατον.

Οι ταξικές δυνάμεις, το λαϊκό κίνημα, οι εργαζόμενοι και τα άλλα θύματα αυτού του φιλομονοπωλιακού παροξυσμού, δε θα κάτσουν με σταυρωμένα χέρια. Θα εντείνουν τους αγώνες τους, θα ενισχύσουν ακόμα πιο αποφασιστικά το κίνημα αντίστασης, θα δώσουν νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά στην πάλη για την ανατροπή αυτής της πολιτικής, στοχεύοντας στην ανατροπή των πολιτικών συσχετισμών. Η κρίση, αλλά και οι παρεμβάσεις, που γίνονται από την άρχουσα τάξη για την αντιμετώπισή της προς όφελος των επιχειρηματικών ομίλων, αποδεικνύουν ότι ο βαθμός κοινωνικοποίησης της οικονομίας είναι ήδη τόσο υψηλός, που οποιοδήποτε σενάριο διάσωσης και στήριξης του κεφαλαίου, ή ομάδων του κεφαλαίου, με δημόσιο χρήμα, σαν κι αυτά που απεργάζονται τώρα στην ΕΕ, αποτελεί πρόσθετη εγκληματική ενέργεια, σε βάρος του λαού. Διέξοδος προς όφελος του λαού υπάρχει: Μπορεί να αναζητηθεί μόνο στην προοπτική της ριζικής ανατροπής των δεδομένων που επιβάλλει η άρχουσα τάξη, κατακλέβοντας τον κοινωνικό πλούτο. Προοπτική για το λαό δεν είναι τα παζάρια για το όποιο «κούρεμα», αλλά η έξοδος από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, η μονομερής άρνηση καταβολής έστω και ενός ευρώ από το φερόμενο ως χρέος της χώρας, η εξασφάλιση μιας άλλης πορείας της κοινωνίας που στηριγμένη στα κοινωνικοποιημένα μέσα παραγωγής και τη σχεδιοποιημένη κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη, θα έχει αποκλειστικό στόχο της τα συμφέροντα ολόκληρου του λαού.