Παράσημα «αγωνιστικότητας» διεκδικεί η «Αυτόνομη Παρέμβαση» (παράταξη του ΣΥΝ) και κατά τα ειωθότα καταφεύγει σε αντι-ΠΑΜΕ ρητορική. Ετσι με χτεσινή της ανακοίνωση για τις απεργιακές κινητοποιήσεις υποστηρίζει ότι πρότεινε απεργιακή κινητοποίηση σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα στις 5 Οκτώβρη, αλλά αυτή η πρόταση μειοψήφισε και μάλιστα χρεώνει στο ΠΑΜΕ συγχρονισμό με την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ και έτσι κατά πλειοψηφία η απεργία γίνεται στις 19 Οκτώβρη.

Δεν πρωτοτυπεί η «Αυτόνομη Παρέμβαση». Και αυτή, όπως και οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ, με τις οποίες βρίσκεται σε στρατηγική συνεργασία μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, για άλλη μια φορά αντιμετωπίζουν την απεργία ως πρόσχημα αγωνιστικότητας και όχι ως όπλο στα χέρια των εργατών, για να αναμετρηθούν με την αντεργατική πολιτική. Γιατί είναι αυτές οι παρατάξεις που προκηρύσσουν απεργίες στα χαρτιά, κούφιες ντουφεκιές στον αέρα, όταν την ίδια στιγμή οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ φτύνουν αίμα μέσα στα εργοστάσια για να πείσουν τους εργάτες, για να πετύχουν οι απεργιακές κινητοποιήσεις.

Ειδικά μάλιστα για τις χτεσινές αποφάσεις η «Αυτόνομη Παρέμβαση» δε δικαιούται να ομιλεί. Εδώ και δύο βδομάδες, το ΠΑΜΕ, έγκαιρα, είχε προτείνει να αποφασιστεί απεργιακή κινητοποίηση μέσα στο πρώτο δεκαήμερο του Οκτώβρη. Ομως η Αυτόνομη Παρέμβαση μαζί με την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ, κωλυσιεργούσαν σκόπιμα. Κάτω απ' αυτές τις συνθήκες η γενική απεργία σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα στις 19 Οκτώβρη δίνει τον αναγκαίο χρόνο στα συνδικάτα να την προετοιμάσουν καλά και «σκαλοπάτι» σε αυτή τη γενική αναμέτρηση να είναι η απεργία στις 5 Οκτώβρη στο δημόσιο και στις ΔΕΚΟ. Και εδώ, στη μάχη για την επιτυχία των απεργιακών κινητοποιήσεων, δείχνει ο καθένας το μπόι του και όχι στα επικοινωνιακά τερτίπια στα οποία ανέξοδα επιδίδεται η «Αυτόνομη Παρέμβαση».