-- Μήπως τελικά το γεγονός ότι έχουμε ένα κατακερματισμένο συνδικαλιστικό κίνημα διευκολύνει ακόμα περισσότερο αυτούς τους μηχανισμούς που καταγγείλατε και εσείς, τη δράση τους δηλαδή; Το ερώτημά μου είναι αν θα αναλαμβάνατε εσείς μια πρωτοβουλία να μην υπάρχει μόνο το ΠΑΜΕ σε ξεχωριστές συγκεντρώσεις, να έρχεται σε ένα σημείο συνεννόησης με τις υπόλοιπες δυνάμεις;

-- Το ότι το εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα δεν είναι ενιαίο - και άλλωστε αυτό συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη, δεν είναι και ελληνική πρωτοτυπία - κάτι σημαίνει. Υπάρχει αντιπαράθεση διαφορετικών στρατηγικών. Αλλά θα πιαστώ από αυτό που είπατε και θα βάλω ένα ζήτημα: Εδώ και πολλά χρόνια με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου, όταν πια υπήρχαν τα γνωστά γεγονότα, που είχε καεί το Πολυτεχνείο κτλ., εμείς φωνάζαμε σθεναρά ότι οι μαζικοί φορείς, όχι τα κόμματα, να οργανώσουν την περιφρούρηση, δεν έφταναν μόνο οι φοιτητές. Η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ, το ΕΚΑ, οι Ομοσπονδίες.

Πέρα από το ότι κανείς δεν συμφώνησε με αυτό, πείτε ότι δεν έχουν κουράγιο, όμως δείτε μια ολόκληρη προπαγάνδα που είχε αναπτυχθεί και υπάρχει και σήμερα ότι έχουμε γίνει συστημικοί! Που λέγανε: «ΚΚΕ το κόμμα του χαφιέ». Δηλαδή όταν μιλάς για περιφρούρηση υποκαθιστάς την αστυνομία, άρα είσαι... ΚΝΑΤ. Οτι οι άνθρωποι οι ελεύθεροι, δεν πρέπει να είναι οργανωμένοι, ότι το αποκορύφωμα είναι η πλατεία Συντάγματος, είναι κορωνίδα, γιατί λένε «έξω τα κόμματα και έξω τα σωματεία».

Εγώ σας λέω είναι και αυτή και μία μορφή δράσης απλών ανθρώπων, που εγκλωβίζονται από ομάδες που κατευθύνουν και ας μην πει κάποιος «εμένα δεν με κατευθύνει κανείς», αυτόν που σε κατευθύνει δεν τον βλέπεις, δεν τον καταλαβαίνεις, αλλά εν πάση περιπτώσει. Και μάλιστα έχουν ταυτίσει το ΚΚΕ με την γραφειοκρατική, οπισθοδρομική και αυταρχική νοοτροπία της περιφρούρησης. Οταν όμως έχουν δυσκολίες, έρχονται και λένε «μπορείτε να μας περιφρουρήσετε;». Αλλά οι ίδιοι είναι κατά της αυτοπεριφρούρησης, γιατί αυτό είναι πολύ σταλινικό.