Στην εισηγητική της ομιλία, η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε:

«Ακουσα ότι στη Βουλή σήμερα (σ.σ. χτες) θα δώσει απάντηση ο κύριος Παπουτσής και εξηγήσεις τι έγινε χτες. Επιφυλασσόμαστε να δώσουμε κι εμείς τη δική μας απάντηση, με βάση αυτά που θα πει. Αυτή τη στιγμή, όμως, και αυτοτελώς, κάνουμε την εξής καταγγελία: Καταγγέλλουμε το οργανωμένο, μελετημένο, πολιτικά και επιχειρησιακά, σχέδιο της κυβέρνησης, ειδικά γι' αυτό το διήμερο. Η πρόβα τζενεράλε είχε γίνει την περίοδο του μνημονίου. Ειδικά γι' αυτό το διήμερο της 48ωρης απεργίας.

Ποιος ήταν ο στόχος του σχεδίου αυτού. Ο πολιτικός στόχος είναι, από τη μια μεριά, να βάλει στο λαό το φόβο μπροστά στην επικείμενη ή μη επικείμενη πέμπτη δόση, και με αυτόν τον τρόπο να περάσει για πολλά χρόνια στο λαό το φόβο ότι πρέπει να παραιτηθεί από κάθε διεκδίκηση, ότι δεν πρέπει να αντιστέκεται, αλλιώς η Ελλάδα χάνεται. Από την άλλη, το επιχειρησιακό μέρος αυτού του πολιτικού σχεδίου ήταν μέσα στο διήμερο να δημιουργηθούν προϋποθέσεις να τσακιστεί το εργατικό - λαϊκό κίνημα και ιδιαίτερα να χτυπηθεί η μορφή πάλης της απεργίας.

Εμείς πρέπει να πούμε ότι υπάρχουν αποδείξεις και βίντεο, με τους περίφημους κουκουλοφόρους και τους άλλους, κάτι φουσκωτοί, κάτι ακροδεξιοί συνδικαλιστές, που φαίνεται ότι συντάσσονται και είναι μέσα στους μηχανισμούς της Αστυνομίας. Βεβαίως, το αστικό κράτος διαθέτει και ξέρει πολύ καλά ότι υπάρχουν κι άλλοι μηχανισμοί, υπηρεσιών και ιδιωτικοί. Δεν υπάρχουν μόνο οι κρατικοί και οι παρακρατικοί μηχανισμοί. Αυτούς τους μηχανισμούς, ούτε θέλει να τους αποκαλύψει, αν θέλετε, και αυτοί οι μηχανισμοί το βολεύουν.

Η κυβέρνηση έκανε το εξής: Αξιοποίησε το πολυφωνικό και, ταυτόχρονα, θολό κίνημα των αγανακτισμένων στην πλατεία Συντάγματος - βεβαίως, μια δραστηριότητα που συγκέντρωσε τη συμμετοχή απλών ανθρώπων, ανθρώπων που πραγματικά είναι αγανακτισμένοι, που δεν αντέχουν άλλο - και το χρησιμοποίησε σε αντιπαράθεση με τις απεργιακές κινητοποιήσεις, τις οποίες κατά κόρον ακούγαμε αυτό το διάστημα ότι το "Σύνταγμα" είναι μια ειρηνική πάλη, ενώ όλες οι άλλες μορφές πάλης θεωρούνται βίαιες.

Το συγκεκριμένο σχέδιο, για το οποίο είχαμε πληροφορίες πριν από το διήμερο, ήταν: Ξέροντας ότι σε μια πανεργατική απεργία οι πορείες όλων καταλήγουν στο Σύνταγμα, επιδίωκε το εξής: Να δημιουργήσει ένα σκηνικό, όπου "αγανακτισμένοι" - σε εισαγωγικά - συγκρούονται με το ΠΑΜΕ. Οι κουκουλοφόροι και οι άλλοι μηχανισμοί, ομάδες φιλάθλων που χρησιμοποιούνται, μπράβοι σε νυχτερινά κέντρα και διάφοροι, να συγκρούονται με το ΠΑΜΕ, υποτίθεται για ιδεολογικούς σκοπούς, και έτσι να δοθεί η δυνατότητα στην Αστυνομία να μπει μέσα στην πλατεία Συντάγματος. Να μακελέψει, στο όνομα του να αποτρέψει τη διαμάχη των αντιμαχόμενων μερίδων, και να περάσει έτσι η καταστολή σαν κάτι που δεν έγινε με πρόθεση της Αστυνομίας, αλλά ήταν μια αναγκαστική επιλογή.

Με αυτόν τον τρόπο ήθελαν να ταυτίσουν το ΠΑΜΕ με τη βία ή να δείξουν, επίσης, ότι οι απλοί αγανακτισμένοι του Συντάγματος δε θέλουν το ταξικό κίνημα, δε θέλουν κόμματα και ιδιαίτερα δε θέλουν το ΚΚΕ. Να εμφανίσει, δηλαδή, μια αντιπαράθεση ανάμεσα στον απλό αγανακτισμένο πολίτη και το ΠΑΜΕ, ή να δώσουν τη δυνατότητα ακόμα σε ορισμένους αριστερούς διανοητές και αμπελοφιλοσοφούντες, να γράφουν ότι αν το ΠΑΜΕ αποφύγει την αιματοχυσία, τότε είναι συστημικό. Αυτό το σχέδιο το ξέραμε και εμείς και ενημερώσαμε τις δυνάμεις που υπάρχουν μέσα στο ΠΑΜΕ. Και έπρεπε να το αντιμετωπίσουμε. Εκεί, είχαμε να διαλέξουμε ανάμεσα στη διεκδίκηση, στο κάτω κάτω, να είμαστε όλοι στο Σύνταγμα ή στην επιλογή του σχεδίου της κυβέρνησης.

Η επιτυχία της απεργίας δεν ξεκινάει την ώρα που αρχίζει η απεργία, αλλά ξεκινάει τα μεσάνυχτα με τις "αλυσίδες" έξω από τους τόπους δουλειάς και τα λιμάνια. Η μαζική συμμετοχή και ο μεγάλος όγκος στις διαδηλώσεις του ΠΑΜΕ είναι ο καλύτερος τρόπος για να αποδείξει η εργατική τάξη, μιλάω γενικότερα, ότι και δύναμη έχει και τα όπλα έχει και με αυτά πρέπει να παλεύει το σύστημα. Με την απεργία, την οργάνωση, την πολιτικοποίηση, και να μην πέφτει στη λούμπα να χρησιμοποιεί τα όπλα που βολεύουν και τον αντίπαλο.

Το είπαμε και χτες στη Βουλή, το ξαναλέμε και σήμερα. Ξέρουμε πολύ καλά να αναμετρώμαστε με τους προβοκάτορες και με τους μηχανισμούς της Αστυνομίας. Ούτε φοβισμένοι είμαστε, ούτε τίποτα. Αλλά σε κάθε περίπτωση μας ενδιαφέρει να μην τροφοδοτούμε αυτά τα σχέδια. Και φυσικά, δε θα αφήσουμε αυτό το ζήτημα έτσι. Πριν απ' όλα πρέπει να αποκαλυφθεί η προβοκάτσια. Από εκεί και πέρα ο λαός είναι εκείνος που αποφασίζει με ποιον θα διαδηλώνει και πώς και δεν μπορεί να υπάρχουν στημένοι "θυρωροί".

Σας δίνουμε ένα γραπτό για να επιβεβαιώσουμε τα περί της μελετημένης, σχεδιασμένης και οργανωμένης προβοκάτσιας. Με αυτό θέλουμε επίσης να απαντήσουμε σε κόμματα τα οποία μέσα στη Βουλή, όταν αποκαλύπταμε την προβοκάτσια και το 2008, μας έλεγαν ότι έχουμε την αρρώστια να βλέπουμε συνωμοσίες και να μη βλέπουμε τη λαϊκή αυτενέργεια, ακόμα και τον επαναστατικό ρόλο της κουκούλας.

Στις 8/9/2002, ο "Κυριακάτικος Ριζοσπάστης" αποκάλυπτε απόρρητο έγγραφο της EUROPOL με τον τίτλο "Ευρωπαϊκές Βέλτιστες Πρακτικές για το Χειρισμό των Πληροφοριοδοτών", που όπως εύστοχα γράφτηκε στον "Ριζοσπάστη" πρόκειται για το εγκόλπιο του προβοκάτορα. Στο έγγραφο, λοιπόν, αυτό, φαίνεται ότι "νομιμοποιείται" η κατασκευή χαφιέδων και προβοκατόρων. Στην Ελλάδα οι χαφιέδες και οι προβοκάτορες είναι συγκοινωνούντα δοχεία και με το οργανωμένο έγκλημα. Και μάλιστα, χαρακτηριστικά, "πληροφοριοδότης είναι ένα άτομο το οποίο αποτελεί αντικείμενο εμπιστευτικού χειρισμού και το οποίο παρέχει πληροφορίες και/ή παρέχει συνδρομή στις αρμόδιες Αρχές".

Ως εδώ, θα μπορούσαν αυτοί, υποτίθεται, να δικαιολογήσουν τάχα ότι ενδιαφέρονται για το οργανωμένο έγκλημα. Λένε, όμως, ότι οι πληροφοριοδότες επιτρέπεται να συμμετάσχουν σε ένα έγκλημα, το οποίο άλλοι ήδη προτίθενται να διαπράξουν. Να συμμετάσχουν! Δε χρησιμοποιείται η πληροφορία για να προληφθεί το έγκλημα, γιατί, αν θέλετε, ο πληροφοριοδότης μπορεί να προλάβει ένα έγκλημα. Και μάλιστα, πρέπει να αντιμετωπιστεί ανάλογα αν συλληφθεί. Και υπάρχουν αστυνομικοί με κουκούλες σε διατεταγμένη υπηρεσία διείσδυσης. Τώρα, τι σχέση έχει το οργανωμένο έγκλημα με τις διαδηλώσεις, για την κυβέρνηση έχει σχέση.

Λοιπόν, όταν έχουν ψηφίσει τέτοιους νόμους και κατευθύνσεις, όταν υπάρχουν και έμπρακτα στοιχεία και έχουμε και εμπειρία, έχουμε ή δεν έχουμε δικαίωμα να κατηγορούμε την κυβέρνηση ότι αυτή είναι υπεύθυνη για το οργανωμένο σχέδιο. Τώρα, αν παρασύρονται κάποια αθώα, άπειρα παιδιά, γιατί βεβαίως ο προβοκάτορας αυτό το ρόλο έχει: Να εντάξει στην προβοκάτσια και αθώους ανθρώπους και ιδιαίτερα πολύ νέους στην ηλικία.

Με αυτήν την έννοια, καλούμε όλους τους εργαζόμενους να συνεχίσουν τον αγώνα με όλες τις μορφές, όπως οι ίδιοι καταλαβαίνουν και, πάνω απ' όλα, δεν πρέπει να υποκύψουν στην τρομοκρατία της πτώχευσης, η οποία άλλωστε έχει γίνει. Να μην αποδεχτούν τις συκοφαντίες κατά του ταξικού εργατικού κινήματος.

Εμείς, άλλωστε, έχουμε καταγγείλει τους μηχανισμούς αυτούς και πολύ συγκεκριμένα και το 2008 και τη μέρα εκείνη το Μάη του 2010 που δολοφονήθηκαν τρεις αθώοι υπάλληλοι της MARFIN. Είχαμε καταγγείλει τη χρησιμοποίηση ομάδων φιλάθλων, τη χρησιμοποίηση ακροδεξιών στοιχείων και όλα αυτά με στόχο να προλάβουν την ανάπτυξη του κινήματος. Με ιδιαίτερη επικέντρωση στο ΚΚΕ και τις συνδικαλιστικές εκείνες δυνάμεις και σωματεία τα οποία όλα αυτά τα χρόνια αποκάλυπταν τι σημαίνει ΕΕ, τι σημαίνει Μάαστριχτ, τι σημαίνει κρίση κ.λπ.

Είναι φανερό ότι έρχονται καινούριοι νόμοι, έρχονται καινούρια μέτρα. Η κρίση θα βαθύνει και αυτό που λέμε χρεοκοπία, θα την πληρώσει ο λαός 100%, για την οποία βεβαίως δεν έχει καμία ευθύνη. Θεωρούμε, λοιπόν, ότι ο λαός μια ώρα αρχύτερα, πρέπει να επιδιώξει τη ριζική αλλαγή, την κατάργηση της εξουσίας των μονοπωλίων. Να βάλει σα στόχο, όχι τη "δευτέρα παρουσία", αλλά όσο γίνεται πιο γρήγορα την πρόταση που το ΚΚΕ θέτει και που έχει ευρύτερη σημασία, δεν αφορά μόνο τους κομμουνιστές, την πάλη για την εργατική λαϊκή εξουσία. Ολα είναι σημαντικά. Ομως ο καθημερινός αγώνας, η προσπάθεια να αποσπαστεί μια κατάκτηση και να σταματήσει ο κατήφορος, δίχως αυτή τη στρατηγική το κίνημα δε θα τα καταφέρει. Θα νιώσει μεγάλη ήττα και σοβαρή υποχώρηση που θα κρατήσει για πολλά χρόνια.

Καταγγέλλοντας την κυβέρνηση, πρέπει να σας πω ότι δεν έχουμε καμία ελπίδα ότι πρόκειται με τις ΕΔΕ και με κάτι τέτοια, ότι πρόκειται να βγει η αλήθεια. Γιατί τότε δε μένει στην κυβέρνηση παρά να παραιτηθεί. Αυτό δε θα το κάνει. Αντίθετα, αντί να μιλήσει για τη βρωμιά που υπάρχει μέσα στο αστικό κράτος, ενδιαφέρεται να κάνει σάπια δημοψηφίσματα για να κοροϊδέψει τον κόσμο για το νόμο περί ευθύνης υπουργών, με τη μείωση της Βουλής. Με κάτι τέτοια, τα οποία ακόμα κι αν γίνουν εξ ολοκλήρου, δε θα είναι τίποτα άλλο παρά ένα παραπέτασμα για να κρύψει τη μπόχα που θα μεγαλώνει πολύ περισσότερο και τα επόμενα χρόνια».