ΜΟΙΡΟΛΑΤΡΙΑ: «Ισως τώρα να είναι η στιγμή που πραγματικά συνειδητοποιούμε ως λαός πόσο διαφορετική θα είναι πλέον η ζωή μας σε σχέση με αυτή που μέχρι και πρόσφατα ξέραμε (...) είναι ο μοναδικός τρόπος που έχουμε στη διάθεσή μας για να αγωνιστούμε και να κερδίσουμε το μέλλον της χώρας» (από το κύριο άρθρο στο ΕΘΝΟΣ).

ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΥΣΗ: «Το πραγματικό πολιτικό ερώτημα δεν είναι αν θα ληφθούν κι άλλα μέτρα. Αυτό είναι αναγκαστικό. Αλλά πώς θα κατανέμουν το κόστος αυτά τα μέτρα και ποιοι θα διαχειριστούν την πορεία προς την (υποτιθέμενη και επιθυμητή) ανάκαμψη. Η επικρατούσα σχολή σκέψης στα αντιπολιτευόμενα κόμματα -εμείς δεν γινόμαστε συνυπεύθυνοι, άρα δεν ψηφίζουμε- μπορεί να αποδειχθεί επιτυχής για εκείνους που επενδύουν στην κατάρρευση, επειδή ίσως την θέλουν ή την προβλέπουν» (από άρθρο στην ΑΥΓΗ).

ΚΡΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ: «Το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο (...) η κυβέρνηση, πανικόβλητη, καταφεύγει στην ίδια περσινή αποτυχημένη συνταγή (...) επί ένα χρόνο τώρα βολοδέρνει με τις αποκρατικοποιήσεις και ιδιωτικοποιήσεις χωρίς να έχει κάνει τίποτα (...) με αποτέλεσμα να υποχρεωθεί να τα κάνει τώρα όλα επειγόντως (...) Το τίμημα φαίνεται σήμερα και είναι βαρύ. Το χειρότερο είναι ότι τίποτα δεν εγγυάται πως του χρόνου τέτοιες μέρες δεν θα πληρώσουμε κι άλλο, βαρύτερο» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΒΑΛΒΙΔΑ ΕΚΤΟΝΩΣΗΣ: «Φυσικά αυτά τα μέτρα θα εγείρουν ευλόγως έντονες κοινωνικές αντιδράσεις. Ιδίως αν κατά την οριστικοποίησή τους δεν αμβλυνθούν οι συνέπειές τους πάνω στους αδύναμους (...) Οι επιπτώσεις από το χθεσινό πακέτο θα είναι βαριές (...) η κυβέρνηση γνωρίζει πού πρέπει να ρίξει εφεξής το βάρος της (...) Οπως γνωρίζει και τις ευθύνες που αναλαμβάνει αν δεν το κάνει» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).

ΤΕΛΟΣ ΑΝΤΟΧΗΣ: «Είναι βέβαιο ότι η κοινωνία, που ήδη δοκιμάζεται σκληρά εδώ και ενάμιση χρόνο, δεν είναι σε θέση να αντέξει τα νέα φορολογικά, δημοσιονομικά μέτρα σοκ του λεγόμενου μεσοπρόθεσμου προγράμματος που ανακοινώθηκαν» (η διαπίστωση στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ... «Η χώρα βρίσκεται κυριολεκτικά στο χείλος του γκρεμού και οι συνθήκες απαιτούν από τους πολιτικούς μας ηγέτες να παίρνουν αποφάσεις όπως ακριβώς θα έκαναν σε καιρό πολέμου» (από το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).